Onzienlijke God

Aan ds. Pronk. Hartelijk dank voor uw uitgebreide antwoord. Ik begrijp dat u met ziekte kampt maar desondanks vind ik helemaal niet dat u "te laat" zou hebben geantwoord of iets dergelijks. Overigens: de vraag was 'bijbels' en het antwoord niet minder... en dat soort thematiek heeft de eeuwigheid méé, niet tégen! Het stak dus niet op een dagje meer of minder. U lijkt in dat antwoord de stelling uit mijn vraag te beamen waarin de term "Onzienlijke God" in antieke tijden moet worden gelezen en begrepen als exclusieve tegendeel van de "beeld-goden", aangezien er in antieke tijden weinig tot geen besef bestond van algeheel ongeloof, zoals wij dat sinds de moderne tijd, de 16e eeuw dus, definiëren. Dat vind ik de belangrijkste en meest voorname vaststelling uit uw reactie. Het is een zeer belangrijk gegeven waarvan ik me afvraag of alle Bijbellezers daarvan doordrongen zijn... om van de gewone 'kerkganger' in de voorbije eeuwen en tot in onze dagen nog maar te zwijgen! U legt in uw antwoord zeer veel nadruk op het gezag van -en dus omgekeerd evenredig- het ontzag voor God. Ik vind dat zeer mooi en proef daarin een oude scholing die misschien een stuk aan mij voorbij gegaan is, maar die in de muziek van Bach nog wel te vinden is. Ik zal er -op uw wijze- zeker in tekort schieten. De Bijbel onderscheidt zich voor mij -als gewone Bijbellezer (want meer ben ik niet en wens ik niet te zijn)- van alle andere op aarde 'heilig' verklaarde geschriften juist in de vaststelling dat de Bijbel als enige geschrift religie doet verdwijnen en op een heel bijzondere wijze verminderd. Dat zou je niet verwachten van zo'n Geschrift. Waar andere zogenaamd "heilige geschriften" uit de wereldliteratuur religie blijken te vermeerderen, daar blijkt de Bijbel juist talloze religieuze uitingen te doen verdwijnen! Zeer verbazend is dat: de beeldaanbidding sinds Mozes Geboden, het slachten en offeren van dieren en oogsten voor welke hogere machten ook, de besnijdenis, de voedingsgeboden, het hele hemel-streven door het wettische denken... al deze dingen worden door de Bijbel vervuld verklaard en dus heeft dat Geschrift zodoende massa's religieuze uitingen uit halve en hele continenten doen verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Nu heeft u het vanuit het grote en ook wel best mooie ontzag voor de Grote God vanuit uw kerktraditie sterk over de noodzaak van het ontzag voor God, zoals ik uit uw antwoord begrijp. Mijn ontzag voor die God van de Bijbel berust echter juist helemaal op wat ik 'zie': een God die de mensheid heeft willen bevrijden van zo grote hoeveelheden uitingen van religie... ja, dat dwingt wel respect af, zelfs ontzag. Maar ik vraag me wel eens af of al die uitingen van groot ontzag voor God juist de meest meest zichtbare wonderen van Zijn Woord het meest in de weg staan? Al dat oeverloze "halleluja-roepen in kerken" (en dat mag van mij hoor!) staat misschien de mooiste waarheid over God en Zijn Bijbel het meest in de weg: namelijk datgene waarin de bijbelse waarheid zich het meest van alle andere religie onderscheidt: dat het religie deed en doet verminderen en zelfs verdwijnen waar alle andere heilig gewaande geschriften de mensheid juist belasten met méér beeldaanbidding, méér offercultus, méér besnijdenis, méér wettisch denken en méér hemel-verdienen. Het is niet moeilijk te knielen voor een God die in Zijn Heilige Schrift zegt dat al dat knielen voor Hem niet hoeft en dat Hij liever heeft dat je opstaat... want daar komt Zijn Boodschap op neer. Daar kan ik makkelijk vol ontzag over zijn... maar ik heb dat inzicht en dat ontzag weinig tot niet in kerken gevonden. Ze lijken me zoveel religieuzer dan de Bijbel, zodat je nog moeilijk kan begrijpen wat er ook weer zo "blijde" was aan die Boodschap, dat Bericht uit de hemel. Toch hebt u me liefdevol willen antwoorden, maar mijn ontzag voor God is niet op angst voor God gebaseerd... maar juist omdat Hij die angst heeft weggenomen. En vind maar eens een kerk die net zo a-religieus is als de God van de Bijbel en die juist daarom vol ontzag voor God is, zonder religieus te worden. Daarom vraagt die God ook zo weinig: gewoon eens de bevrijding van zoveel religie herdenken bij wat brood en wijn. Je hoeft er niet eens voor te kunnen lezen of schrijven en je vindt brood en wijn op zowat elk feest, toch? Een a-religieuze kerk... vind dat maar eens.

Wat de "polygamie" in uw vierde antwoord betreft... ik wil er niet te uitgebreid op ingaan, maar stel deze vraag: want zegt u dat al de citaten die u aanhaalt niet ook tegen die Joods-polygame achtergrond in de brieven werden geschreven? Ik doe een korte vaststelling: van al de grote culturen op aarde die uit oude geschriften zijn voortgekomen blijkt de cultuur die uit het bijbelse Nieuwe Testament in alle soorten en vormen is voortgekomen, de enige te zijn die vanouds met een monogame huwelijkstraditie uit de geschiedenis is naar voor gekomen. Zou u dat dan niet een verdienste van dat Nieuwe Testament noemen... waarbij vrouwen het onrecht eerst geduldig moesten dragen en verdragen om Christus zoals dat ook van slaven voor hun meesters werd gevraagd, zonder dat daarom de slavernij rechtvaardig werd verklaard? Is die uniek-cultureel-christelijke monogamie onder alle wereldculturen dan geen verdienste van het Nieuwe Testament? Misschien moet die 'onvoorstelbare' Bijbel nog eens herlezen worden... maar dan ook in functie van de zichtbare resultaten die het Geschrift onmiskenbaar op aarde heeft nagelaten: geen beeldaanbidding, geen offercultus en geen polygamie meer. Zie daar drie kenmerken van een vanouds 'christelijke cultuur'. Dat is een resultaat dat gezien mag worden... de kerken moeten het nog opmerken, misschien? Van harte dank voor uw antwoord.

Beste vraagsteller,

God is voor mij de God van de Bijbel. De ene, ware God. Hij openbaart Zich in Zijn Woord als de Schepper en de Herschepper. Het schepsel  heeft zich van God losgemaakt. Maar Hij laat Zijn eigen wereld niet los. Hij zond zijn Zoon en openbaart zich in Christus als de God van genade.  "Want alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe." Ware religie bloeit op uit het geloof in de Heere Jezus. "Gij zult geen andere goden voor Mijn aan gezicht hebben." De HEERE wil hiermee zeggen: Het zal niet bestaan dat u andere goden dient; Ik ben de HEERE uw God. Andere goden bestaan niet, zijn dode goden. Als je onder religie verstaat het vereren van andere goden dan de HEERE, heb je gelijk dat de Bijbel religie doet verdwijnen. De Bijbel laat ons wel zien wat ware religie is, de christelijke, het dienen van de hemelse Vader in en door de Heere Jezus in de gemeenschap van de Heilige Geest. 

Er is een onverbrekelijke band tussen Gods Woord en het geloof. Het Woord werkt geloof en vraagt geloof. Het Woord wil geloofd worden. Het geloof rust op het Woord en leert er amen op zeggen. Je begrijpt dat de Bijbel van eminent belang is. We dienen met grote eerbied daarmee om te gaan. Zowel het Oude als het Nieuwe Testament openbaren Gods heil. In het OT in de schaduwen, maar in het NT in de rijkdom van de vervulling in Christus. De beeldaanbidding is niet vervuld verklaard, maar wordt in de Bijbel radicaal verworpen. Ook het brengen van offers voor wat voor goden ook. Terecht. Denk aan het tweede gebod. Het slachten en offeren van dieren zoals de Heere dat in de wetten van Mozes geboden had is inderdaad vervuld in het ene offer dat Christus als het Lam bracht aan het kruis. Voor het bloedige teken van de besnijdenis is het onbloedige teken van de doop in de plaats gekomen.

Met deze zaken zul je ongetwijfeld instemmen. Waar het jou omgaat, als ik het goed begrijp, is dat je tegen zoveel wettische religie aanloopt. Wij moeten zoveel presteren en actief zijn en dit doen en dat doen! Om op deze wijze vanuit de mens de Heere te dienen? Uit angst? Uit begeerte naar loon? In het zoeken van een eigen gerechtigheid? In het zoeken van een weg van ons uit naar de Heere? En dan is het inderdaad zo dat je nimmer genoeg doet. Altijd maar meer en meer. Helaas zit het hemel-streven van het wettische bestaan de mens in zijn zondig bloed. Hier kunnen we spreken van de noodzakelijkheid van de bekering als het afsterven van de oude mens en de opstanding van de nieuwe mens.

Het dienen van afgoden is niet anders dan een wettische zwoegerij. Dienaren van afgoden zijn onophoudelijk bezig hun zogenaamde goden tevreden te stellen om wat terug te krijgen. Do ut des. Ik geef opdat gij geeft. De Bijbel openbaart ons de vrijheid in Christus. En daar kun je op aan. De Bijbel is waar, omdat God waar is. De waarheid van God wil zeggen dat God volkomen betrouwbaar is, dat je op Zijn Woord aankunt. Laten we dus leren in gehoorzaamheid aan Zijn Woord te leven. Waarin onderscheidt de Bijbelse waarheid zich van alle andere religies het meest? De blijde boodschap van het evangelie is dat de volle zaligheid ligt in de Heere Jezus Christus, die plaatsbekledend volkomen genoeg heeft gedaan. De Heere vraagt van ons geloof in de Heere Jezus en dat geloof wil Hij zelf schenken door Woord en Geest. De Tafel des Heeren is een manifestatie van dat evangelie. "Want zo dikwijls als gij dit brood zult eten en deze drinkbeker zult drinken, zo verkondigt de dood des Heeren totdat Hij komt." Zou je dan niet begeren heilig voor de Heere te leven?

Graag kniel ik neer voor die God, diep in het stof, als een zondig mensenkind. "Buigt u dan in het stof en verheft met lof." De HEERE is waard geëerd en geprezen te worden. "Vernedert u dan onder de krachtige hand Gods, opdat Hij u verhoge te Zijner tijd" (1 Petr. 5:6). Laten we tegelijkertijd ons uit onze zetel verheffen en gaan staan voor de Koning der koningen en de Heere der Heeren.

De ware Kerk is a-religieus in die zin dat de gelovige niets hoeft te presteren zoals in de zogenaamde religies, maar mag leven uit de Heere Jezus. Hij moet wassen en ik minder worden. Tegelijk is de ware kerk religieus in de meest wezenlijke zin van het woord door het dienen van de ware God in en door Zijn zoon. Geloof en bekering komen in Hem samen. Een gelovige is een bedelaar aan de voeten van de Heere Jezus . Want hij/zij leeft uit genade. Ik denk aan de gelijkenis van de rijke man en de bedelaar. Deze gelijkenis leert ons dat een naar wereldse maatstaven mislukt leven geheiligd kan zijn in Christus. Voor zulk een bedelaar wenkt het eeuwige leven. Laten we een bedelaar blijven.

Op de laatste vraag aangaande de positie van de vrouw ga ik nu niet in. Dat vraagt een aparte behandeling. Alleen dit. Polygamie is in de onderscheiden culturen een wijd verbreid fenomeen.  Van den beginne is dat niet zo geweest. De Heere stelde het monogame huwelijk in. In Genesis 2 heeft Adam zijn bruiloftslied gezongen. De Heere gaf hem een vrouw, een hulp die bij hem paste. Eerst liet de Heere de dieren voorbijgaan. Adam vond geen hulp, geen passende hulp. Wel was de behoefte gewekt. De Heere gaat hem een hulp geven ter vreugde, tot completering. Hij bouwt de vrouw uit de rib van de man. En als Adam wakker wordt zingt hij zijn lied. "Deze is ditmaal been van mijn benen en vlees van mijn vlees. Men zal haar Manninne heten omdat zij uit de man genomen is." Manninne is de vrouwelijke vorm van man.  Als Manninne behoort zij toe aan de man, uit de man voortgekomen, geheel gericht op de man. Let wel,  dit wil beslist niet zeggen dat de positie van de vrouw minderwaardiger dan die van de man zou zijn. We lezen in het NT hoe het huwelijk en de huwelijksverhoudingen geheiligd zijn in Christus.
 
Ds. M. Pronk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. Pronk

• Geboortedatum:
  10-03-1940
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  KralingseVeer
• Status:
  Inactief

71 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven