Vraag
Ik heb tot twee keer toe last gehad van vloekgedachten. Gelukkig is het beide keren overgegaan. Nu lazen we gisteren in de kerk een Catechismuspreek over het derde gebod. Ik had er erg tegenop gezien en waar ik bang voor was, is gebeurd: sinds gisteren komen er af en toe weer zomaar vloeken in mijn gedachten. Dit wil ik helemaal niet en ik weet dat de enige manier om er vanaf te komen, bidden is. Maar ik vind het heel moeilijk om tot die God te bidden Wiens hart ik net heb doorboord. In Terdege stond een tijdje geleden ook een stukje over dwanggedachten (ging over een ander soort dwanggedachten) en daar stond in dat je die gedachten juist toe moet laten, omdat, als je ze wegduwt, ze dan juist vaker komen. Maar ik kan toch geen vloeken toelaten?! Ik weet dat er al een paar andere vragen over dit onderwerp gesteld zijn, maar daar kan ik niet echt een passend antwoord voor mij in vinden... Eigenlijk heb ik het altijd al moeilijk gehad met het geloof doordat ik een beelddenker ben, daardoor wordt het vaak een chaos in mijn hoofd als ik over het geloof nadenk. Misschien komt het ook wel een beetje hierdoor dat ik er wanhopig van word en echt niet weet wat ik hiermee aanmoet. Ik hoop dat iemand mij kan helpen!
Antwoord
Beste vragensteller,
Je wilt niet dat er vloeken in je gedachten komen, waardoor je het hart van God doorboort. Toen ik dit zo las gingen mijn gedachten naar de woorden van Paulus: "het kwade dat ik niet wil dat doe ik" en hoe doorboorde ook hij daarmee het hart van God, juist ook dat hart dat hij door genade heeft mogen horen kloppen van liefde voor hem als de voornaamste van de zondaren.
Vloekgedachten moet je niet toelaten evenmin als al het andere waarmee we het Vaderhart doorboren; dat is en blijft een strijd zolang we hier op aarde zijn. Ook al moet je ze niet toelaten, toch kunnen ze er zo zijn. Je kunt je afvragen: hoe ga ik daar mee om als ik vloekgedachten heb? Inderdaad door het in gebed bij God te brengen: verlos mij van de boze, verlos mij van dít boze, vervul mij met Uw Heilige Geest, o Zoon, maak mij Uw beeld gelijk.
Zeker, het kan voor jezelf iets dubbels hebben, je kunt het schijnheilig vinden, tot God bidden terwijl je net Zijn hart hebt doorboord (door welke zonde dan ook), maar weet dat dat doorboorde hart toch ook dat kloppende hart van liefde blijft voor de zondaar die tot Hem vlucht en dat vanwege de doorboorde handen en zijde van de Heere Jezus Christus, om Wie God niet de vloek uitspreekt over de vloeker, over de zondaar, maar de zegen.
Je omschrijft jezelf als een beelddenker, maar dit is het beeld van God de Vader, zoals Hij tot je komt vanuit Zijn Woord. Het kan je wanhopig maken, maar hoor hoe het zo mooi in de berijmde psalm staat: "hoopt steeds op Zijn genade, en haat altoos het kwade." Altoos! Het blijkt er elke keer weer zo te zijn. Houdt daarom dan ook sterk aan in het bidden, alsook in het lezen van het Woord.
Tot slot schrijf je: ik hoop dat iemand me kan helpen. Het is duidelijk dat we met deze nood naar God toe mogen gaan, maar het is ook goed om met een vertrouwelijk iemand (uit de kerk) je worsteling te delen.
Ik wens je van harte Gods zegen toe en de genade van onze Heere Jezus Christus, Die de vloek heeft gedragen aan het vloekhout van het kruis.
Ds. P. C. van Keulen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.C. van Keulen
- Geboortedatum:17-06-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Bodegraven
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De Heere God weet wie we zijn en hoe en wat we denken! (Psalm 103: 7 berijmd) Het is dus voor Hem al bekend als je zullke gedachten hebt, dus vertel het Hem dan ook maar gewoon! Hij wil graag dat we ons hart voor Hem uitstorten.
Het is bekend dat als je ergens niet aan wilt denken, dat je er juist wel aan denkt. Het helpt het dus niet om er krampachtig niet aan te denken. Als je ervaart dat de duivel hierin de hand heeft kun je misschien zingen tot lof van God en om vergeving van zonden, als je er weer last van hebt!? Luther zong ook om de duivel weg te jagen. Sterkte!
negeer de gedachte als iets wat niet van jou is.
richt je op andere zaken die er niets mee te maken hebben, lijdt jezelf af met leuke dingen of fijne vrienden.
krampachtigheid en angst verterkt het denken alleen maar. er krampachtig niet aan denken focused het denken juist op het negatieve.
als je walgt van je vloek gedachten , dan zegt dat toch al genoeg? God kent je en weet dat je niet wilt vloeken.
