Vraag
Onze dochter van twintig heeft nu een eigen laptop. Daarvoor moest ze eerst toestemming hebben om film te kijken. Ze had een dvd die ging over een jongen die er achter was gekomen dat hij een zoon was van een halfgod en een bliksemschicht had gestolen. De dvd kwam occult over. Het liefst had ik hem gelijk weggegooid, maar omdat dat niet altijd werkt had ik hem verstopt. Nu lag hij weer in haar kamer. Een positief puntje is dat ze het niet stiekem doet. In een gesprek over de inhoud van de dvd waarschuwde ik voor de lol van de wereld, dat het maar voor een klein poosje is en dat ze de Heilige Geest verdriet doet. Ze zei dat het kijken naar de film haar niets deed. Ik vroeg of ze een tweemens was. De ene kant weet dat het fout is en de andere kant kan genieten. Ik weet dat het haar niet onverschillig laat omdat ze weet dat ik mij echt zorgen maak om haar geestelijk leven. Maar ik wil niet dat ze het om mij doet, maar dat het haar eigen keus wordt voor God. Later toen we aan tafel zaten zei ik iets tegen een ander toen mijn dochter mij corrigeerde. Ze vond dat ik altijd snibbig was en prekerig. Ze heeft gelijk, maar ik werd daar ook verdrietig van omdat het mij toch te doen is om de doopbelofte na te komen en omdat ik niet als Elia (slap) wil zijn. Ik wil ook geen snibbige moeder zijn. Ik wil haar aan de ene kant zelf keuze laten maken en toch ook weer niet, omdat het in ons huis gebeurt en omdat ook haar zusjes zien waar zij naar kijkt. Dus toch weer deze film weggooien? Mijn tweede vraag: Hoe komt het dat sommige christenen zo makkelijk naar deze films kijken? Dit is niet het enige. Er is heel veel wat niet door de beugel kan. Een andere zoon die wat jonger is zit 's avonds uren een schietspel te doen. Ik zou hem wel bij de computer weg willen slaan, maar ook dat is niet de weg. Mijn gebed is voor onze kinderen en voor alle kinderen: "Neem hun leven laat het Heer', toegewijd zijn aan Uw eer." Een bezorgde moeder.
Antwoord
Geachte vragenstelster,
Bedankt voor uw vragen. Vragen waar ongetwijfeld meer mensen mee worstelen.
Wat is verstandig in deze situatie? Er zitten meerdere kanten aan deze kwestie. Uw dochter is nog thuiswonend, dus dat heeft voor haar in ieder geval consequenties. Occulte films hoeft u in uw huis niet toe te staan. Daar komt de duivel in mee en die zal graag meer in uw huis besmetten. Hij mag geen poot tussen de deur krijgen. Niet bij uw dochter en ook niet bij uw andere kind(eren).
Uw dochter is (voor de wet) ruim volwassen, dus zij wordt geacht zelf keuzes te kunnen (en meestal te mogen) maken. Mogelijk stelt het u ten diepste teleur dat zij deze keuzes maakt. Lees psalm 27 eens, waar David zicht sterkt in de HEERE, ondanks alle tegenpartijders.
Het verstoppen van de film is begrijpelijk, maar dat lost het niet op, zoals u zag. Gesprekken waarin u haar reflectievragen stelt zijn te verkiezen. Hoe denkt zij zelf over films in het algemeen en deze film in het bijzonder? Juist omdat zij het niet stiekem doet, heeft u enige ingang bij haar. Terecht een positief puntje. Het zijn overigens niet alleen de occulte films die gevaarlijk zijn voor de ziel. Wij hebben geen films nodig om zalig te worden, dus wat dat betreft, zit er veel 'bagger' tussen. Dat is kennelijk uw overtuiging, maar niet die van uw dochter. En ook niet van veel 'christenen'. De weekdiensten worden steeds minder bezocht en de dvd-industrie bloeit. Dat is voorwaar geen teken van geestelijk leven.
Wat is verstandig in dezen. Het 'preken' komt niet goed over, maar uw mond houden is ook geen oplossing. Daarom: vragen stellen die uw dochter helpen om te zien waar zij mee bezig is. Want het is welhaast onmogelijk dat een film haar niets doet. Inmiddels is wel duidelijk dat het gebed van een rechtvaardige veel vermag. Dit blijft het krachtigste wapen in de hand van een opvoeder.
Een kind van zoveel (tranen en) gebeden kan niet verloren gaan, kreeg moeder Monica te horen. Gedurig Gods Aangezicht zoeken. Daar heeft de duivel een grote hekel aan. Hij houdt meer van onze 'preken', die ondertussen de andere nog verder kunnen afstoten. Wat je los kunt laten (maar niet in het gebed) komt vaak naar je toe. En wat je vast wilt houden, gaat vaak van je af. Leest u in dit verband ook nog eens Mattheüs 6:19-34.
Wat uw zoon en het computergebruik betreft heb ik dezelfde adviezen. Ook dit is een proces van gebed en begeleiden. Het valt ook voor onze kinderen niet mee om goede keuzes te maken. Er komt zo veel op hen af dat de toets van de kritiek niet kan weerstaan. Hoe bieden ze daar weerstand tegen, met een zondig hart dat altijd weer geneigd is tot het kwade. En de voorbeeldfiguren worden steeds schaarser. Bent u een voorbeeldfiguur?
Overigens kunt u wel regels stellen en het daar ook met de kinderen over hebben. Gelimiteerd computergebruik is heel normaal. Werd dat maar vaker toegepast. Een beetje afhankelijk van de leeftijd, maar per dag één uur achter de computer is echt niet vreemd. En afspraken over wat er gespeeld of bekeken wordt, is ook niet vreemd. U hebt de leiding in uw gezin en het helpt uiteindelijk onze jongeren als wij die leiding ook nemen. U verwijst zelf naar de geschiedenis van Eli. Het kan helpen als u Jozua 1 nog eens leest, want Jozua had ook moed nodig voor zijn taak.
Veel wijsheid en veel liefde gewenst (1 Kor. 13),
J. M. Strijbis
Dit artikel is beantwoord door
J.M. Strijbis
- Geboortedatum:16-06-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Gouda
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Docent(opleider) Driestar Hogeschool
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als je kind dat niet wil, zeg dat dat jij het wel doet, en laat het dan rusten.
Dus manipulatie kan ik in mijn uitspraak niet ontdekken.
Je moet er niet inleggen wat ik niet schrijf.
In mijn naaste omgeving heb ik veel ellende meegemaakt doordat de ouders stug en star waren. Een opvoeding met veel ge- en verboden. Men vertrouwde meer op hun eigengemaakte regels, dan op God. Waar heel veel wetten zijn, daar blijft (in het algemeen) weinig ruimte over voor Gods liefde.
Je kind los laten en op God vertrouwen, dat is in de praktijk van het leven ontzettend moeilijk. Maar niet onmogelijk, want het staat in Zijn Woord, dat Hij je dan wil helpen.
Ik mag toch hopen dat er voor een 20-er andere (en veel minder) regels in huis gelden, dan voor een kind van 10. Hoe moet een persoon volwassen worden als hij of zij alleen maar geleerd wordt te moeten luisteren naar pappie en mammie?
en verder:
"'Maar bij al de kinderen Israëls was het licht in hun woningen""
wil je als ouder voor het oog van de wereld mooi weer spelen of wil je je volwassen kind iets meeg kunne blijven geven?
God (in het verhaal van de verloren zoon) liet de zoon gaan. de zoon werd niet opgesloten, geen regels opgelegd maar overgelaten aan de konsekwenties van zijn keuze.
wel stond de deur open om terug te komen. de zoon wist dat er een thuis was waar hij welkom was.
korte termijns denken (in dit geval) regels opleggen werkt op den duur averechts. uiteindelijk zal de eigen wil doorgang vinden, maar vanwege de regeltjes zal de weg naar de ouders niet gevonden worden. wie wil opnieuw veroordeleing en "zie je wel?
ongewenst gedrag opleggen maakt schijnheiligen. wie kan daar tevereden over zijn?
Maar je moet kijken welke strijd je wilt aangaan. Op een gegeven moment is het gewoon niet meer zo dat zoon- of dochterlief alleen maar ja en amen zegt en dat is heel gezond. Maar dan krijg je dus strijd. Is een DVDtje kijken het nu echt waard een strijd aan te gaan die het kind uiteindelijk het huis uitdrijft? Als je geen nuance hebt, is het antwoord ja, maar dat ligt dan geheel bij jezelf.
Dat het kind het huis uit wordt gedreven is niet de schuld van het hardnekkige kind dat niet wil luisteren, maar dan de hardnekkige ouder die geen water bij de wijn wil doen.
Misschien is het goed jezelf als ouder eens af te vragen wat je tegenwoordig allemaal doet waar je grootouders destijds faliekant tegen waren (een kruiswoordpuzzel invullen op zondag of zo). En vraag je dan af: hoe erg is dit gedrag nou eigenlijk precies? Hopelijk geeft dat een beetje perspectief dat dit soort denkbeelden ook gewoon aan verandering onderhevig is.
@Overigens is dit alleen een reactie op dutchy2 en mensen die haar of hem hierin steunen. De vraagstelster zelf zit volgens mij met een ander probleem. Namelijk: WELKE regel moet ik nu hanteren, wat vraagt God van mij in deze als ouder? En dat is iets waar we als ouders terecht mee kunnen worstelen en dit ook beter kunnen doen, dan domweg ONZE regels in een compromisloze zwart-wit houding vasthouden en onze kinderen er het huis mee uit jagen.
Daaruit kan ik terecht opmaken als zwart/wit kijker te worden aangemerkt. Prima, maar dan stelt u Gods woord als een boek voor zwart/wit kijkende mensen aangezien ik tracht te leven naar Gods onfeilbaar woord.
De laatste alinea van je laatste reactie, vind ik wel een beetje jammer. Nee, Gods woord wordt niet voorgesteld als een boek voor zwart/wit kijkende mensen maar Gods woord wordt vaak helaas ook door deze mensen op deze manier uitgelegd, alsof zij de enigen zijn die precies weten hoe Gods woord moet worden uitgelegd.
Ik sluit me aan bij Mortlach. De nuance lijkt een beetje zoek, ook in de vraag die is gesteld. Gods woord geeft lang niet altijd pasklare antwoorden, al denken we soms van wel. Gods woord kan op zo veel verschillende manieren worden uitgelegd en dat heeft dan vooral te maken met de bril waardoor wij kijken en de rugzak die we meetorsen.
Trachten te leven naar Gods woord, is prima maar dat kun je niet alleen. Daar is inderdaad Gods zegen voor nodig, evenals gebed en andere mensen om je heen. Ook vraagt het een voortdurende, eerlijke reflectie over je opvoeding. Zijn mijn regels er omdat ik dat wil? Omdat ik ervan overtuigd ben dat God het van mij vraagt? Waar baseer ik dat eigenlijk op? Op de Bijbel? Of op traditie? Of op andere culturele aspecten? Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat kinderen de ruimte moeten krijgen om fouten te maken. Op een gegeven moment bereiken ze een leeftijd, waarop het m.i. niet meer gepast is om nog veel te verbieden, maar moeten waarschuwingen en uitleg van mogelijke consequenties van bepaald gedrag genoeg zijn.
Nogmaals, niemand zal ontkennen dat er regels nodig zijn voor kinderen. Maar dit betekent niet dat die op een autoritaire wijze (zonder mogelijke discussie en zonder eerlijke reflectie) gehanteerd moeten worden.
Als refo-ouders eens gingen praten met opvoeddeskundigen, degene die daar voor gestudeerd hebben..
Als refo-ouders hun thuis als een warm, gezellig, open nest vormgeven...
Als refo-ouders de bijbel eens minder als zondags kookboek gebruikten..
Tja,
En dat hoeft echt niet iedere dag hoor...
En ik ben overigens wel heel benieuwd wat je dochter van twintig zelf voor reactie zou geven op deze brief:-). Het zou ons allemaal nog wel s kunnen verbazen. Ze woont niet voor niets nog thuis, waarschijnlijk waardeert ze haar moedertje nog zeker wel;-)
- 1
- 2
