Onzeker in mijn sociale omgang

Een van de moeilijkste dingen in mijn leven vind ik het leggen van contacten. Verschillende keren ben ik afgewezen, lieten mensen niets meer van zich horen of waren de verwachtingen verschillend. Soms verliep dit op een botte, soms op een wat mildere manier. Desalniettemin voel ik mij gekwetst en voel ik mij onzeker in mijn sociale omgang met anderen. Ik weet dat ik niet door iedereen aardig gevonden hoef te worden en dat ik lang niet met iedereen op dezelfde golflengte zit. Echter, als ik terugkijk naar het afgelopen jaar dan zijn er meer contacten en vriendschappen afgegaan dan er zijn bijgekomen. Heeft u naast gebed praktische tips voor mij om toch nieuwe contacten durven te leggen die ook blijvend kunnen zijn dus uitlopen op een vriendschap?

Mensen beginnen nog al eens met een contact, maar nemen dan verder een wat afwachtende afhankelijke houding aan. Men laat de ander steeds allerlei vragen stellen en antwoordt daar dan vriendelijk op en dan wordt het zo'n eenrichtingverkeer. In een echte vriendschap is het een evenwichtig gelijkwaardig contact over en weer.

Op de een of andere manier gaat het steeds weer mis in de communicatie, zo zeg je. Verlang je misschien teveel van de ander waardoor die zich niet vrij, maar beklemd voelt?

Ja, ik vind het natuurlijk van afstand moeilijk te beoordelen waarom het steeds mis gaat. Misschien moet je er eens eerlijk met een maatschappelijk werker over doorpraten en hem/haar eerlijk vragen wat er aan schort.

Ali Hoek-van Kooten

Dit artikel is beantwoord door

Alie Hoek - van kooten

• Geboortedatum:
  27-08-1949
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

936 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven