Vraag
Mijn man en ik hebben twee kinderen van 2 en 1 jaar. Ik ben nu zwanger van de derde. Allemaal nogal snel achter elkaar, maar daar wil ik het nu eigenlijk niet over hebben. Mijn dochtertje van twee is echt het meisje van: "ik zeg nee." Het is een schat van een meid, maar heel heftig in zowel haar blijdschap als boosheid. Al tijdens mijn studie kwam ik erachter veel moeite te hebben met conflicten. Ik voel me daar heel ongelukkig bij en kan er ook niet mee omgaan. Wat ik niet verwacht had, is wel zo: ik weet gewoon niet hoe ik op een goede manier met ongewild gedrag van mijn kinderen om moet gaan. Natuurlijk corrigeer ik weleens en ik probeer ook consequent te zijn. Maar er zijn momenten dan willen ze echt niet luisteren (bijv. samen heel hard blijven gillen). Soms pak ik ze dan bij hun kin, of geef een tik tegen hun wang, o.i.d. Ik heb nog nooit hard geslagen en probeer het tot nu toe ook echt niet in drift te doen, om de eenvoudige reden dat ik er een tegenstander van ben. Maar wat voel ik me schuldig als ik hard tegen ze heb gepraat of een van de bovenstaande maatregelen heb toegepast. Hoe kan ik dit veranderen? Zijn er andere methodes? Mijn omgeving zegt dat ik te lief voor de kinderen ben, maar zo voelt dat voor mij echt niet! Anderzijds: ik moet er niet aan denken dat mijn kinderen zometeen de vloer met mij aanvegen ;-) Ben heel benieuwd naar (praktische) tips!
Antwoord
Je kinderen zijn nog klein. Ze zijn nog maar twee en één jaar. Dat betekent, dat ze de grenzen die je stelt, zo weer vergeten zijn. Het is dus (meestal) geen moedwillige ongehoorzaamheid als ze wéér jouw grens overgaan. Als je bedenkt dat het geen onwil van ze is, maar dat ze gewoonweg de regels niet kunnen onthouden, zul je je misschien niet zo ergeren en ook niet zo boos worden.
Wat ik hier nu aan praktische regels schrijf, past niet altijd bij de jonge leeftijd, maar je kinderen worden snel genoeg ouder en dan zou je er profijt van kunnen hebben. Wat zou je kunnen doen?
- Allereerst iets vanzelfsprekends, zoals in jouw vraag en uitleg ook duidelijk naar voren komt en wat je zeker al doet: laat je kinderen merken, dat jij hen liefhebt.
- Stel niet teveel regels. Is de regel die je stelt écht de moeite waard?
- Als dat zo is, dan moet je volhouden wat je de kinderen verbood of gebood. Heb je het eenvoudig en goed verwoord? Begrijpen ze wat je wil?
- Wil je iets inprenten? Houd je dan aan één regel om die in te oefenen. Als dat over het gillen gaat, besteed je daar aandacht aan. Wat je óók veranderen of aanleren wil, dat is later aan de beurt.
- Je schrijft zelf al, dat je probeert consequent te zijn. Dat is heel belangrijk. Regels die je de ene dag wel handhaaft en de volgende dag niet, zorgen voor veel ruzie en onzekerheid.
- Vertel ook vol overtuiging wat je wil, dat je kinderen doen. Wees vastbesloten. Kinderen merken elke aarzeling van jou en ze gebruiken jouw moment van twijfel tot hun voordeel!
- Wees geduldig en herhaal de regel die je stelt, zeker als je kinderen nog zo jong zijn.
- Soms 'genieten' kinderen ook van de negatieve aandacht, die hun gedrag oproept. Ze weten dat bijvoorbeeld hun gegil een reactie bij jou oproept. Ze krijgen aandacht, al is het van een boze moeder.
- Het is in de opvoeding ook wel eens 'uitproberen'. In plaats van te reageren op het gedrag, zou je het ook kunnen negeren. Stel dat er helemaal geen reden is om te gillen. Er is geen gevaar en gillen is niet nodig. Dan doe je net alsof je doof bent en het niet opmerkt. Met dat gillen scoort jouw kind dan helemaal geen effect. Het helpt je kind niet om zo jouw aandacht te trekken. Het is dan heel goed mogelijk dat het gegil stopt.
- Wat je zeker niet moet doen als je kinderen steeds gillen, is óók gaan gillen. Dat gebeurt heel makkelijk. Je wil het gedrag laten stoppen en je verheft je stem: "Ophouden! Stop ermee!" Natuurlijk stopt het ergerlijke gegil, maar... je hebt toch het verkeerde voorbeeld gegeven. De kinderen schrikken, maar ze hebben hiermee niet geleerd dat ze niet moeten gillen.
- Waar je wél erg in moet hebben, is dat je aan het goede gedrag echt bewust aandacht besteedt. Je kinderen zijn een poosje leuk aan het spelen. Als je dat ziet, zeg je dat. Je beloont ze met iets - een snoepje, even meespelen, een verhaaltje voorlezen, of iets dergelijks.
- Afleiden kan ook een geschikte manier zijn om ongewenst gedrag te laten stoppen. Je begint ergens anders over of je pakt een spelletje, een boekje. Vooral kleine kinderen zijn daar nog heel gevoelig voor.
- Het gedrag doorbreken kan soms ook met een kwinkslag, met humor, een grapje gebeuren. Je hoeft niet boos te worden en de situatie verandert naar jouw wens.
- Een time-out kan natuurlijk ook weleens nodig zijn. Je waarschuwt eerst dat je dochtertje naar de gang (of op de bank) moet, als ze niet ophoudt met bijvoorbeeld zeuren. Gaat het gedrag door, dan volgt de time-out. Dat doorbreekt het vervelende gedrag. Je kind kan tot bedaren komen. Een time-out hoeft niet lang te duren.
- Voel je je boos worden, probeer dan tot tien te tellen. In je woede kun je dingen doen en zeggen, waar je later spijt van hebt. Daarom is het beter om te wachten tot je weer redelijk kunt nadenken voor je straf gaat uitdelen. Helaas maken we als opvoeders allemaal wel eens de fout om in boosheid veel te streng te straffen of scheldwoorden te gebruiken. Belangrijk is het, om het ook weer goed met je kind te maken, als je je te buiten ging. In het (avond)gebed met je kind kun je ook samen om vergeving vragen.
- En zo zou er nog wel meer te vertellen zijn. Wat ik je aanraad, is om het mooie, leerzame boekje van Sarina Brons-van der Wekken "Ruimte door regels" (uitgegeven bij Boekencentrum - Zoetermeer) aan te schaffen en aandachtig door te lezen. Je zult er veel in vinden, waar je in de opvoeding profijt van kunt hebben.
Ten slotte: Ongetwijfeld zullen (jonge) moeder en vaders jouw vraag en dit antwoord ook lezen. Zij hebben hún ervaringen in de opvoeding en misschien willen ze die wel met jou delen. Zo krijg je dan een schat aan praktische tips aangereikt.
Heel veel succes in de opvoeding toegewenst!
A. Teerds-Gertenbach
Dit artikel is beantwoord door
A. Teerds-Gertenbach
- Geboortedatum:29-01-1951
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Hendrik-Ido-Ambacht
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Mag ik 3 zwangerschappen in 3 jaar misschien vergelijken met 3 x snel achter elkaar kopje onder gaan in het zwembad?
Na 3 keer moet je hijgen en wil je maar al te graag even boven water blijven om op adem te komen..
Mijn ervaring is dat toen mijn kinderen zo klein waren het nog wel ging, echter nu ik pubers in huis heb, zijn er conflicten, die ik niet kan oplossen door met ze te behandelen als toen ze nog 2 waren.
Een leven zonder conflicten bestaat mijns inziens niet. Mijn echtgenoot vind het heel lastig om met conflicten om te gaan. Dat zorgt voor problemen in de omgang met de kinderen. De oudere kinderen geven een brutale mond en dan?
Begrijp je wat ik bedoel? Ook met het oog op je kinderen. Van wie leren zij hoe ze om kunnen gaan met een conflict?
Conflicten, mijn hobby is het niet. Toch is het voor een goede communicatie/relatie/verstandhouding belangrijk dat ik er mee om kan gaan.
Een goede zwangerschap toegewenst en de hulp van de Heere bij het opvoeden van je kinderen.
Bedenk ook van te voren welke straf je in welke situatie toe wilt passen, en zeg dat ook tegen je kinderen.
Bijv: als je blijft gillen, dan ga je voor straf 5 minuten in de kinderstoel, ik noem maar iets. (en die van 1 is daar nog wel wat jong voor) Gaat ze toch gillen, hup, in de kinderstoel, duidelijk laten merken dat het jou verder niets doet, en volkomen negeren. Dan is de lol er snel af!
Maar vergeet niet om bijv. als het een uur goed is gegaan, te zeggen hoe blij je bent en hoe knap je het vind dat ze een uur niet gegild heeft, en beloon dat evt. bijv. met een paar rozijntjes ofzo.
Dan leren je kinderen dat positief gedrag beloond wordt, en negatief gedrag of genegeerd, of gestraft wordt.
Het klinkt een beetje simpel misschien, ik weet ook wel dat de praktijk weerbarstig is. Succes ermee!
En misschien is het wel een goed idee om voor je zelf eens uit te zoeken waarom je zo moeilijk met conflicten om kan gaan, en of je daar wat aan kan doen, evt in professionele hulpverlening.
Hoe ouder je kinderen worden, hoe meer conflicten er zullen zijn!
Informeer er eens naar!
Anna 30 ook goed die tips van cursussen. Al ben ik persoonlijk niet voor bureau jeugdzorg.
vraagsteller, misschien heb je wat aan de volgende link:
http://opvoedcursussen.jouwpagina.nl/
Je eigen verdiepen in de denkwijze van kleine kinderen kan verhelderend zijn.
Zeker ook verdiepen in jezelf, waarom je niet tegen conflicten kan.
Conflicten zijn ook eng en/ of onrustig.
succes
Dat boek van Sarina Brons is idd ook heel goed.
Ik ben ook blij met het antwoord. Vooral: alleen regels stellen als je er zelf ook achter staat.
Maar ik denk ook dat je als moeder intuitief vaak wel weet hoe je je kind moet aanpakken. Ik heb twee totaal verschillende kinderen van 2 en 4. Mijn zoontje van vier vraagt gewoon om regels en duidelijkheid, terwijl mijn dochter van 2 al helemaal overstuur kan raken als ik haar corrigeer. Ze is ook een meisje van diepe emoties, en erg gevoelig denk ik. Dus met haar kan ik beter een grapje maken om te laten zien wat ze anders moet doen, dan glimlacht ze me stralend toe en luistert ze wel.
Wat ik ook echt moest leren is dat ook al heb ik het idee dat bijvoorbeeld even afkoelen op de gang niets helpt, het in feite niet uitmaakt wát het kind er mee doet, maar het gaat om de boodschap die jij daarmee uitzend: je ga nu over mijn grenzen dus je mag even 'afkoelen'. Daardoor werd het veel makkelijker. Daarvoor had ik het idee van falen, ik zet hem op de gang maar het helpt niets..
