Vraag
Pornografie en seks zijn veel besproken onderwerpen op mijn werk. Vaak wordt er schunnig over gedaan en worden mensen soms weggezet als viezeriken. Ik als ex-pornoverslaafde kamp nog elke dag met schaamtegevoelens uit het verleden. Als mensen mij op mijn verleden aanspreken, denk ik dat ik 'figuurlijk' door de grond zak en dat mensen niet meer met mij te maken willen hebben. Op het werk horen privé en zakelijk gescheiden te zijn. In hoeverre is het feitelijk toegestaan om in een werksituatie mensen op hun privé-zaken aan te spreken. En hoe zou ik hiermee om kunnen gaan? Wat zou ik voor antwoord hierop kunnen geven?
Antwoord
Ik begrijp dat je privé-gegevens (namelijk dat je verslaafd was aan porno) ook naar buiten bekend zijn geworden... Dat is vervelend! Porno en seks zijn inderdaad geliefde onderwerpen op de werkvloer, en veel mensen kijken ook porno (62 procent van de mannen met een partner, 18 procent van de vrouwen met een partner is minstens eenmaal per maand met porno bezig). Helaas is dat de werkelijkheid. Ik raad je aan je verleden als pornoverslaafde 'manmoedig' te dragen: aan ons gedrag zitten nou eenmaal consequenties. Dat we die vooraf vaak minder goed beseffen dan achteraf is pijnlijk en lastig. Je zult weinig respect kunnen verwachten als je je als zedenmeester gaat opstellen. Ik adviseer: accepteer je pijn en geef eventueel aan, dat je hun opmerkingen begrijpt maar niet altijd leuk vindt.
Betsy Westeneng,
psychotherapeut en seksuoloog NVVS,
werkzaam bij Eleos
Dit artikel is beantwoord door
E. (Betsy) Westeneng
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Zeist
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Psychotherapeute/relatietherapeute/seksuologe (eigen praktijk)
Mw. Westeneng is op 1 juni 2023 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
En ja, soms (en ook wel eens vaak..) zijn mensen best hard. Ook soms moeilijke vertroosters. Ik heb geleerd dat tegenover schuld, belijden staat. Waar door mensen niet automatisch vergeven op volgde. Bij de Heere God wel.
Ook geleerd dat tegenover schaamte, schuilen staat. En dat mag ik doen, aan de voet van het Kruis. Elke keer opnieuw! Wat een wonder. Soms alleen daar rust te vinden.
Eerlijk gezegd verbaasd mij het antwoord mij daarom een beetje. Ik vind dat er best open en eerlijk met ons als ex/verslaafden omgegaan mag worden,maar ik mis hier wel de Bijbelse notitie van zonde belijden en laten en vergeving. Ook ik wordt dagelijks geconfrontereerd met de gevolgen van mijn eigen handelen. En mensen kunnen keihard zijn. Maar onze Heere Jezus Christus geeft gelukkig iets meer dan alleen een advies van dragen en accepteren.
Ook begrijp ik niet helemaal waarom iemand die ex/verslaafd is niet iets meer mag waarschuwen tegen de zonde als een opmerking dat hij iets niet leuk vindt.
Het is waar; niet veel mensen lukt het om een verslaving te overwinnen. Heb geleerd dat dit alleen kan in Gods Kracht. Is het dan juist niet zo dat zij juist het beste kunnen getuigen van de kracht van de zonde en de verschrikkelijke gevaren en gevolgen?
