Gedwongen door broer

Ik ben een meisje van 18 jaar. Toen ik een jaar of 10 was, was ik vaak alleen thuis met mijn broer van 13. Hij duwde mij dan op de bank, ging bovenop me liggen en maakte seksuele bewegingen. Ik vond het niet fijn en probeerde er altijd aan te ontkomen. Dat ging niet, omdat hij mij dwong. Hij beloofde dan dat ik dan langer op zou mogen blijven e.d. Later is dat overgegaan. Ik heb er nog nooit met iemand over gepraat. Moet ik dit doen of moet ik dit zien als een normaal iets wat in ieder gezin kan voorkomen? Het ging altijd wel met de kleren aan. Ik hoop dat u hier een antwoord op weet.

Beste...
 
Dat waar jouw broer je toe gedwongen heeft behoort absoluut niet tot de normale dingen die in elk gezin voorkomen. Stel je voor! Sowieso is je zusje dwingen om bepaalde handelingen te ondergaan fout, maar het is ernstig mis als het om seksuele bewegingen gaat. Gelukkig heeft hij je niet tot nog erger dingen gedwongen en gelukkig is het ook over gegaan.

Moet je erover praten met iemand? Dat hangt ervan af. Wat heeft het gedrag van je broer met je gedaan? Heb je er nu nog last van? Als het zo is dat je een manier zoekt om het te verwerken, kan het heel goed zijn om er met iemand over te praten. Ik weet natuurlijk niet hoe de verstandhouding met je broer nu is, maar als het mogelijk is, lijkt het mij ook heel goed om het met hem uit te praten. Anders zal het altijd tussen jullie blijven staan. Als je het moeilijk vindt om zo'n gesprek met je broer aan te kaarten, kun je hem ook eerst een brief sturen waarin je verwoordt wat er is gebeurd, wat het met je gedaan heeft en hoe je er in de toekomst verder mee wil, ook in relatie tot je broer. Je mag hem in elk geval zeggen dat hij bepaalde grenzen is over gegaan en dat dit nooit had mogen gebeuren.
 
Voor jou speelt ook mee dat je moet nadenken over de vraag of je je broer kunt en wilt vergeven. Maar om te kunnen vergeven is ook erkenning van schuld en tonen van berouw nodig. Daar mag je je broer best over bevragen. Het gedrag dat hij vertoonde, gebeurde in de tijd dat hij nog een kind was. Nu is hij een volwassen man of daar in elk geval naar op weg. Hoe kijkt hij terug op die periode? Het lijkt mij goed als jullie samen die periode uit je kindertijd kunt afsluiten zodat je verder kunt bouwen aan een normale relatie in de toekomst.
 
Kortom: praten om te praten hoeft niet natuurlijk. Maar het lijkt mij wel terecht dat bepaalde dingen rechtgezet worden.
 
Wat mij opviel is dat je je ouders niet betrekt in je vraag. Je hebt, vermoed ik, destijds niets tegen hen gezegd over het foute gedrag van je broer. Waarom niet? Of je het nu alsnog tegen hen moet zeggen, weet ik niet. Daarvoor weet ik onvoldoende van je gezinssituatie.
 
Wijsheid gewenst!

Drs. Els van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

208 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven