Vraag
Als vader van een groot jong gezin zit ik met een enorm probleem. Toen ik nog niet getrouwd was, bad ik alleen tot de Heere, hardop. Stortte ik mijn hele hart voor Hem uit. Ik heb ervaren dat God in mijn leven werkte, dat God een verhoorder is van het gebed. Nu is al dat geloof niet meer werkzaam. Ik denk dat het komt omdat ik niet meer bid. Ik bedoel: Natuurlijk bid ik met de kinderen en zelf voordat ik ga slapen en hardop als we gaan eten en bid ik mee in de kerk, maar... het is anders. Het is net alsof ik tegen mezelf praat en niet tegen God. Het is lippentaal en geen nood meer. Ik hoop dat u me begrijpt. Ik weet hoe het komt: Het is er zachtjesaan ingeslopen. Als je getrouwd bent, dan bid je samen, zo dacht ik. Toch kan ik dan niet bidden zoals ik alléén bid met God. Ik denk dat dat al fout is. Waarom schaam ik me als ik alles tegen de Heere wil zeggen waar mijn vrouw bij is? Mijn vrouw zou toch alles van mij mogen weten? Hoe zit dat bij andere echtparen? Waarom schaam ik me meer naar mijn vrouw toe, dan naar God? Is het goed om ook alleen te bidden? Ik dacht ook dat als God in je leven begint met het werk van Zijn lieve Geest, dat dit nooit kon gebeuren. Misschien wel voor een tijd, maar tien jaar? Dat is toch de Geest bedroeven? Was het in mijn leven als het zaad dat wel opkwam, maar verstikte door de beslommeringen van het leven? Hoe kom ik daarachter? Help, wat moet ik doen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Wat u beschrijft zijn geen vreemde zaken. Niet voor niets spoort de Heere ons aan om te volharden in het geloof, waakzaam te zijn, en te strijden in de gebeden. Blijkbaar hebben wij die vermaningen nodig. Wij dwalen makkelijk af van God en de boze stimuleert dat graag. Soms gaat het langzaam en ongemerkt.
De Heere laat u niet voor niets voelen dat het niet goed zit. Zo wil Hij u stilzetten en met berouw terug laten komen. Wat u in de vraag aan mij schrijft, kunt u het beste maar eerlijk tegen de Heere zeggen. Belijd deze zonde, erken uw schuld en vraag om vergeving. Zie niet alleen op uzelf en uw tekort. Zie bovenal op de Heere. Hij is de Vader Die met open armen klaar staat om een verloren zoon weer te ontvangen. Hij is een God Die graag vergeeft. Hij belooft dat Hij de Heilige Geest zal geven aan wie er om vraagt. Denkt u dat er iemand is die hier recht op heeft? Niemand. Maar wij mogen -als in onszelf rechteloze mensen- pleiten op Zijn beloften. Hij zegt: bidt en u zult ontvangen, zoekt en gij zult vinden, klopt en u zal opengedaan worden.
Het zaad dat de Heere gezaaid heeft, is niet geheel verstikt. Anders had u van uw gebedsarmoede geen last gehad. Probeer niet op alle vragen over uzelf een antwoord te vinden. Zoek liever opnieuw de stilte met God, lees, bidt, pleit; vat moed, vertrouw en verwacht. Laat de Heere u wachten, verdraag het ootmoedig. U hebt Hem veel langer laten wachten. Zo Hij vertoeft, verbeidt (verwacht) Hem, Hij zal gewisselijk komen.
Hartelijke groeten,
Ds. C. J. Barth
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.J. Barth
- Geboortedatum:09-02-1975
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Langbroek
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Misschien kan je er eerst met je vrouw een gesprek over hebben? Als je vrouw in die zin zich minder schaamt, kan zij eerst het gebed doen?
Samen bidden is samen bij God komen, het is zo intiem als je dat als man en vrouw samen kan doen. Niet iedereen kan dat.
Mijn man en ik ook niet. Maar ik verlang er wel naar.
Ik kan je dan ook niet veel handreikingen doen, vragensteller....
Een indringend boek ter aansporing is 'Mara en Elim' over verval en opbloei van het geestelijk leven van Octavius Winslow.
En ondanks onze ontrouw - Hij blijft getrouw! Wat een wonder!
