Meer gewoonte dan geloof

Ds. A. van Wijk / 4 reacties

10-12-2012, 10:10

Vraag

Ik ben opgegroeid in de Nederlandse Hervormde Kerk, na de scheuring overgegaan naar de HHK. Waar ik tegenaan loop is dat ik thuis ervaar dat mijn ouders alles meer vanuit gewoonte dan vanuit geloof doen. Ze hebben me dan wel gedoopt, gaan twee keer per zondag naar de kerk, lezen het kerkblad, lezen na het eten uit de Bijbel, etc., maar echt gesproken over het geloof wordt er zelden en als er dan toch een onderwerp aangesneden wordt, heb ik heel erg het gevoel dat mijn ouders vanuit hun verstand en wat zij meegekregen hebben uit preken praten, i.p.v. vanuit hun relatie met God. Ik zou zo graag wat meer van hun hart willen zien, maar dat gebeurt niet. Erover praten is zo lastig, want antwoorden die zij geven klinken vaak zo algemeen of nep. Ik heb hierbij het gevoel dat dit niet echt vanuit hun hart komt. Er wordt nooit gesproken over wat zij moeilijk vinden in het geloof, wat het geloof voor hen echt betekent. Ik zie hen bijvoorbeeld nooit emotioneel onder het Woord. Het lijkt vaak alsof ze het doen of zeggen, omdat het in de kerk zo gezegd of gedaan wordt. Ik zie Jezus zo weinig in hen terug en ik heb het gevoel, ondanks dat zij mij christelijk opgevoed hebben (door mij naar een christelijke school te sturen, mij mee te nemen naar de kerk), mij geen antwoorden kunnen geven op mijn vragen in het geloof. Hoewel ze het niet altijd direct zeggen, heb ik bijvoorbeeld het idee dat zij andere gedachten of andere kerken afkeuren of mensen die 'nergens aan doen' afkeuren. Soms kom ik in gezinnen waar het Woord echt leeft. Bij ons is dat niet zo en dat mis ik dan ook echt. Erover praten is dus moeilijk, omdat, wanneer we in gesprek gaan over de Bijbel, over de preek of wat dan ook, het niet oprecht overkomt. Is het mogelijk zoiets te veranderen en zo ja, hoe?

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Beste jongere,

Het is voor mij natuurlijk moeilijk een situatie als je schetst te beoordelen. Eerlijkheidshalve denk ik dat het meer dan eens voorkomt, dat er wel allerlei stellingnames zijn, al dan niet juist, maar dat mensen zich niet in hun hart laten kijken.

Tegelijk zijn er wel eens zaken die de communicatie niet makkelijker maken. Als iets niet oprecht overkomt en je bent het er ook inhoudelijk niet eens, dan gaat het dubbelop. Ik merk wel eens: Een jongere is soms kritisch naar zijn of haar naaste opvoeder en tegelijk soms sterk gericht op harmonie met anderen. Ik vind dat begrijpelijk, maar je moet je er wel van bewust zijn in de communicatie met elkaar. Dit vooraf.
 
Ik noem nu wat zaken die je vast al wel bekend zijn, maar die wel heel belangrijk zijn:

1. Je voelt niet dat je ouders zich echt laten kennen als mensen voor wie de band met Heere een levende zaak is, en dat ervaar je als pijnlijk. Je hoopt op contact, maar je merkt niet dat het er van komt. Gemakkelijk kan de teleurstelling overheersen. Zie echter niet op je ouders neer, ook al ervaar je bij anderen een veel positievere situatie.

2. Er kan ook een stukje schaamte zijn bij je ouders, zodat zij zich niet in het hart te laten zien, maar in alle gevallen hebben zij in de eerste plaats je gebed nodig. Dat gebed is vanzelf ook van belang in het hele contact.

3. Concreet ingaan op het afkeuren, al dan niet expliciet, kan ik met deze gegevens moeilijk. De wijze waarop de afkeuring aan de orde komt is natuurlijk wel van belang: is deze liefdevol of alleen kritisch, komen er argumenten in naar voren, is er daarin oog voor nuance of niet.  Soms is het terecht dat iets wordt afgekeurd, denk aan de weg die mensen gaan die 'nergens aan doen.' Je mag oog hebben voor bijvoorbeeld de hartelijkheid die sommigen van hen hebben, maar het spoor dat ze gaan is wel gevaarlijk.

4. Aansluitend bij punt 3: Probeer over die onderwerpen te spreken die het minst aanleiding geven tot "hete hoofden, koude harten." Daar zitten soms best zinvolle onderwerpen bij, maar het doel dat je wilt bereiken is immers het persoonlijk contact van hart tot hart en dan moet je niet beginnen bij bijvoorbeeld het kerkelijk vraagstuk.
 
Het zal vast de eerste keer niet zijn, dat de liefdevolle vraag om aandacht van een kind voor de beleving van het geloof een middel is om ouders op een goede manier aan het nadenken te brengen – ik heb dat zelf als ouder ook wel gemerkt.

Tenslotte is het mijn hartelijke wens dat jij en je ouders samen zullen mogen merken, dat de HEERE in Zijn goedheid harten aanraakt.

Ds. A. van Wijk

Ds. A. van Wijk

  • Geboortedatum:
    10-02-1960
  • Kerkelijke gezindte:
    Hersteld Hervormd
  • Woon/standplaats:
    Herkingen
  • Status:
    Inactief

Tags in dit artikel:

communicatiegewoonteouders
4 reacties
rian2
10-12-2012 / 10:43
Beste vraagsteller,
Ik herken je verhaal wel beetje.
Ik begrijp je, en zonder te oordelen over je ouders raad ik je aan bid voor je ouders.
Of ze de Heere mogen lief krijgen en vanuit dit Woord mogen leven.
Probeer een persoonlijk gesprek te krijgen, je mag gerust vragen aan je ouders of ze Hem mogen kennen en de Heere liefhebben.
Is niet makkelijk....probeer niet over dogma's, verschillen en meningen te praten maar vraag maar naar de kern.
Als laatste denk ik dat oudere mensen wel anders in elkaar zitten, een stuk geslotenheid...
Terwijl jongere juist naar openheid en eerlijkheid snakken.
Je hebt levende voorbeelden nodig, ik hoop dat de Heere dat voor jou is en verder hoop ik dat je met andere mensen wel er over kan praten, is erg waardevol om van hart tot hart te spreken.
mortlach
10-12-2012 / 11:30
Anderen veranderen is sowieso een moeilijke, zelfs onmogelijke opgave. In plaats van je af te vragen hoe je je ouders kunt veranderen is het misschien beter je af te vragen hoe je zo liefdevol mogelijk met hen omgaat. Uiteindelijk 'lijd' je omdat je verwachtingen ten aanzien van anderen niet uitkomen en dat geeft teleurstelling. Als de eerste optie (zorgen dat je verwachtingen wel uitkomen) geen optie is, rest je slechts het bijstellen van je eigen verwachtingen.
janvanverweg
10-12-2012 / 15:16
je kan, inplaats van vragen te stellen en hen het zo moeilijk te maken, ervoor kiezen om zelf te beginnen met delen van hoe jij omgaat met God. laat hen zien Wie Christus voor jou is en hoe Hij in je leven aanwezig is.

ooit sloeg ik bijna achterover toen mijn vader opeens zei: 'ja, zo beleef ik het ook'.
altijdwat
11-12-2012 / 23:56
Ik heb mijn ouders ooit eens gevraagd toen ik jong was en erg twijfelde aan het geloof: wat hebben jullie nu waar ik jaloers op zou moeten zijn... Zo druk met lezen, bidden en kerkgang, maar wat zie ik daarvan terug idd wat je ook omschrijft vraagsteller...
Dit heeft mijn vader in zo'n grote nood gebracht dat de Heere het heeft gezegend.
Dus confronteren kan ook goed zijn!

Terug in de tijd

Sinds een maand heb ik (25) goede contacten met een jongen (30) en hebben we allebei serieuze gevoelens hierbij. Het klikt van beide kanten. Nu zitten we wat betreft het geloof niet op een lijn. Hij a...
6 reacties
10-12-2013
In de kring waarin ik opgevoed ben wordt Heere altijd met twee E's geschreven. In evangelisatiefolders of andere boekjes zie je het ook wel vaak met één E. Is het ene goed en het andere verkeerd of is...
Geen reacties
10-12-2005
Ik heb een vraag over een verschil tussen de HSV en de SV. Kan mijn vraag beantwoord worden door een lid van de HSV-commissie? Ik lees in de SV in 1 Korinthe 2: 14: "Maar de natuurlijke mens begrijpt ...
4 reacties
10-12-2010
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering