Aanbieden van belofte van het Evangelie

Geachte dominee Van de Groep, Naar aanleiding van uw laatste antwoord heb ik een vraag. Wat houdt het aanbieden van de belofte van het Evangelie nu eigenlijk in? Zou je kunnen zeggen, vergeving van zonden op grond van het offer van Christus? Geloof wordt vaak genoemd, het rusten op de belofte. Maar zou je dan niet beter kunnen spreken van rusten op het aanbod?

Je vraagt wat het aanbieden van de belofte van het evangelie inhoudt. Is dat vergeving van zonden op grond van het offer van Christus? En kan je niet beter spreken van rusten op het aanbod? Het is bij deze vragen wel belangrijk om onderscheid te maken tussen de belofte en het aanbieden van de belofte. In de belofte gaat het om Christus en al het heilswerk dat Hij volbracht heeft ten behoeve van de zaligheid van zondaren. Daarvan is inderdaad de kern de vergeving van zonde en schuld en het mogen delen in het eeuwige leven. De Catechismus spreekt in Zondag 23 over de genoegdoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus als inhoud van het ons aangeboden heil. Paulus vat het samen 1 Korinthe 2:2 door te zeggen dat hij bij de Korinthiërs niets ander heeft willen verkondigen dan Jezus Christus en Die gekruisigd. Deze gekruisigde Christus en al Zijn weldaden worden in de belofte van het evangelie aangeboden. Zondag 23 noemt dit aanbieden: schenken en toerekenen.

Maar nu komt het er wel op aan dat je datgene wat je aangeboden/geschonken wordt ook aanneemt en je eigen maakt. Je kunt namelijk tegen datgene wat je aangeboden wordt ook nee zeggen. Je hebt geen behoefte aan Christus en Zijn zaligheid. En hoe wordt Christus en Zijn heil nu je bezit? Ik wijs nog weer even naar Zondag 23. Daar staat dat dit niet anders kan dan Hem en Zijn weldaden met een gelovig hart aan te nemen en toe te eigenen.

Door het geloof in Christus, in de belofte ons aangeboden, worden we zalig. Nu zou je nog kunnen vragen: aan wie wordt de belofte, dus Christus, aangeboden? Aan alleen uitverkoren mensen? Nee, aan verloren mensen. Dat is namelijk de onpeilbare liefde van God, dat Hij zijn eniggeboren Zoon in de wereld gezonden heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe (Joh. 3:16). Nu hebben we dat geloof niet uit onszelf. Maar opdat de mensen -ik citeer nu uit de Dordtse Leerregels, hoofdstuk 1, par. 3- tot het geloof gebracht worden, zendt God goedertierenlijk verkondigers van deze zeer blijde boodschap, tot wie Hij wil en wanneer Hij wil. Door hun dienst worden de mensen geroepen zich te bekeren en te geloven in Christus. En geloof (evenals bekering) worden gewerkt door het horen naar de verkondiging van het Evangelie. Zo werkt de Heilige Geest. Zo zegt Paulus het in Romeinen 10:17. Trouwens, ook het ontvangen van de Heilige Geest is iets wat God belooft. Lees maar in Lukas 11:9-13.

Je begrijpt nu wel: het komt op het geloof aan in de Heere Jezus Christus. En geloof kun je op vele manieren omschrijven. Om maar iets te noemen: kennen en vertrouwen (zie Zondag 7), aannemen, toe-eigenen, de toevlucht nemen tot, zich overgeven aan, en inderdaad ook rusten op de belofte van het Evangelie van Gods genade in Christus.

Of je dan niet beter zou kunnen spreken van rusten op het aanbod? Nee, dat lijkt me niet juist. Met het aanbieden op zich kom je er niet. Het gaat om datgene wat je wordt aangeboden met als doel dat je het aanneemt. Christus wordt ons aangeboden in de belofte van het Evangelie met de bedoeling dat we Hem met een gelovig hart aannemen (zie Dordtse Leerregels Hoofdstuk 1, par. 4 en Hoofdstuk 2, par. 5; Johannes 1:12; 1 Timotheüs 1:15).

Ik hoop dat je met deze opmerking verder kunt. Gods zegen toegebeden.

Ds. G. van de Groep

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G. van de Groep

• Geboortedatum:
  07-04-1944
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Heerde
• Status:
  Inactief

97 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven