Stenen weggegooid en weer verzameld

Hoe komt het dat Pred 3:5 (dus niet 5:3) in verschillende vertalingen zo verschillend staat (Staten, Groot Nieuws, NBG)? En wat is de betekenis van de uitdrukking over stenen die daar wordt gebruikt?

Hartelijk dank voor de vraag naar aanleiding van Prediker 3:5 die gaat over stenen die weggegooid en weer verzameld worden. Graag geef ik hier de verschillende vertalingen:

-Statenvertaling: Een tijd om stenen weg te werpen en een tijd om stenen te vergaderen.

-Lutherse Vertaling: Stenen verstrooien heeft zijn tijd en stenen  vergaderen heeft zijn tijd.

-Leidse Vertaling: Een tijd voor stenen weg werpen en een tijd voor stenen  te verzamelen.

-Vertaling Prof Obbink: Stenen wegwerpen en stenen verzamelen.

-Vertaling Canisius: Een tijd van stenen weg werpen en een tijd van stenen  rapen.

-Nieuwe Vertaling: Een tijd om stenen weg te werpen en een tijd om stenen bijeen te zamelen.

-Groot Nieuws: Een tijd om stenen weg te gooien en een tijd om stenen bij elkaar te zoeken.

Daar zijn verschillende verklaringen.Sommigen zeggen dat het hier gaat om de afbraak van een oud gebouw, waarvan de materialen verzameld worden voor het optrekken van een nieuw gebouw (recycling). Dat is de Joodse verklaring. Anderen menen dat we hier te doen hebben met een gebruik om de akkers van een vijand onvruchtbaar te maken (zie 2. Kon 3:19) door er stenen op te strooien. Dit onvruchtbaar maken wordt ongedaan gemaakt door te stenen weer te verzamelen.

De kanttekenaren van de Statenvertaling laten beide mogelijkheden open. Volgens de meeste  uitleggers hebben we hier wel te denken aan het onvruchtbaar maken van een akker, daar in vers 3 reeds gesproken wordt over het afbreken van een gebouw. Vers 5 zou dan, als opklimming in de gedachten een nieuw element invoeren van het met stenen bezaaien van de akker.

Overigens valt op dat der meeste vertalingen in hoofdzaak elkaar maar weinig verschillen. De uitdrukking "stenen" hebben we hier letterlijk te nemen. Het gaat hier om een beeldspraak, naar aanleiding van een beeld ontleend aan het dagelijkse leven. Ook kwamen we de verklaring tegen dat het hier zou gaan om de Joodse gewoonte om stenen in een open graf te werpen.We kunnen deze opvatting echter niet combineren met het feit dat hier ook gesproken wordt over het vergaderen van stenen. Een ieder geval wil ons teksthoofdstuk aantonen dat alles hier zijn bestemde tijd heeft. Als de ene mens sterft, wordt de anderen geboren.Zo zal het gaan tot de laatste dag. Zijn wij bereid te sterven, niets is hier blijvend.

Gods zegen toegebeden,

Ds. J. van Rossem