Vraag
Mijn man en ik zijn gezegend met twee kinderen, waarvoor wij erg dankbaar zijn. Het zijn twee meisjes. Het probleem is dat ik zelf draagster ben van een spierziekte (erfelijke spierziekte), die meestal alleen voorkomt bij jongens. Dus is het in dat opzicht een 'geluk' dat wij twee meisjes hebben, hoewel zij ook wel weer draagster kunnen zijn van deze spierziekte. Het is een spierziekte die kan optreden tussen het 5e en 30e levensjaar en daarin heb je dan weer verschillende gradaties. Als ik nog een kindje zou krijgen en het zou een jongen zijn, dan heeft dit kindje 50 procent kans om de ziekte te krijgen. Mijn man en ik hebben ondanks dat nog wel een kinderwens. Hoe kunnen wij bijbels gezien handelen hierin?
Antwoord
Beste mensen, ik heb lang na gedacht over deze vraag. Het ligt heel teer! Graag zou ik jullie willen helpen bij deze moeilijke beslissing, maar in directe zin is er geen bijbels antwoord op te geven. Je krijgt "geen briefje uit de hemel" en ook mijn antwoord kan dat karakter niet hebben. Het is een puur persoonlijke beslissing die biddend genomen dient te worden en die een ander niet voor je kan nemen. Het moet een gerijpte beslissing zijn, waarbij je de overtuiging hebt dat je gaat in Gods weg. Van groot belang is de vraag: waarom willen jullie zo graag een kindje er bij? Gaat het louter om eigen gezinsgeluk, of wil je een kind met het oog op Gods koninkrijk? Wat zijn je motieven, dat is heel belangrijk.
Ik begrijp jullie worsteling waarin je heen en weer wordt geslingerd tussen verlangen en risico. Ooit kreeg ik, ergens op bezoek zijnde, een soortgelijke vraag. Ik zei: "ik denk dat ik in jullie geval het niet zou doen, vanwege het risico. God heeft ons geschapen als verantwoordelijke mensen." Deze mensen hebben toen toch in biddend opzien de weg naar een volgend kind open gehouden en Gode zij dank kregen ze weer een gezonde dochter. Toch zou ik als ik jullie was goed luisteren naar het advies van een positief-christelijke arts. Realiseer je ook hoe zwaar het zou zijn als je inderdaad een jongen krijgt met genoemde spierziekte.
Een directe Bijbeltekst die licht geeft over dit specifieke probleem is denk ik niet te geven. Wel geeft Gods Woord de belofte: "Indien iemand van u wijsheid ontbreekt dat hij ze van God begere, Die een ieder mild geeft en niet verwijt" (Jacobus 1:5).
Met hartelijke groet,
Ds. A.van Vuuren
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. van Vuuren
- Geboortedatum:02-11-1948
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Capelle a/d IJssel
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus-predikant
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar of dit ook bijbels gezien de bedoeling is... hier heb ik nog steeds geen antwoord op... Ondertussen doe ik wel mijn best geen kinderen meer te krijgen. Gewoon omdat ik vind dat ik dit mijn nageslacht niet bewust kan aandoen. Moeilijk is het zeer zeker.
Wij hebben zelf ook met deze zorg te maken, dus ik spreek vanuit de beleving.
Volledige overgave aan Gods Wil is zo rijk en tegelijk zo tegen de zelfregulering van de mens in. Vraagstelster: ik wens je toe dat je dit mag ervaren, samen met je man. Dan kunnen zorgen vele zijn, maar jullie Helper weet daarvan en legt geen kruis op dat te zwaar is.
Het is zo dat wij zelf op dit moment bezig zijn met pleegzorg waardoor ik het wilde opperen.
Ik ga verder niet in op de problematiek omdat ik daar simpelweg niet goed in kan inleven. Dat kun je denk ik pas als je het zelf meemaakt (zoals jij joelie).
Wat ik dit gezin gun, is dat ze zich compleet voelen (los van gezinsuitbreiding en hoe die er wel/niet komt) en op deze moeilijke vraag een antwoord krijgen.
Waar ik op mijn beurt weer niets mee kan is de uitspraak van Catherine dat we tegenspoed uit Gods hand zouden ontvangen. Dit is totaal niet Bijbels (al helemaal niet onder het nieuwe verbond).
Sterkte mensen met deze grote vragen/kinderwens!
Lees bijv. 3 Joh. 1. Eigenlijk het hele nieuwe verbond (dat ging in vanaf Jezus'dood, die gebeurde om ons vrij te zetten van alle gevolgen die komen als je de wet niet 100% houdt) spreekt over de rijkdommen die Hij voor ons in petto heeft.
Je mag heersen als koningen in dit leven, hoe rijk zijn we mensen! (Rom 5:17)
Daarmee erken ik ook de strijd die daar vaak in ons hoofd mee gepaard gaat, en hoe moeilijk bepaalde dingen echt wel zijn. Dus vragenstelster/meelezers, je vraag en verdriet mag er zijn, ook voor God. Maar weet dat God onuitputtelijk is en vol genade, en niet uit is op tegenspoed. Dat komt altijd van de tegenpartij.
Waartoe dient ons dat wij weten, dat God alles geschapen heeft en nog door zijn voorzienigheid onderhoudt?
Dat wij in allen tegenspoed geduldig , in voorspoed dankbaar zijn mogen , en in alles, dat ons nog toekomen kan, een goed toevoorzichthebben op onzen getrouwen God en Vader , dat ons geen schepsel van zijnliefde scheiden zal , aangezien alle schepselen alzo in zijn hand zijn, datzij tegen zijn wil zich noch roeren, noch bewegen kunnen.
Als je het nl. niet gelooft, maak je van de God een onmachtig God, zoals sommigen beweren dat Hij zou huilen bij zoveel leed op de wereld.
Als we oprecht mogen geloven dat we alles uit Zijn Hand ontvangen, maakt dat het dragen van onze zorgen een stuk lichter! Hij weet er immers van.
Jullie hebben een mening over het lijden die tegengesteld is. Nen geeft aan dat tegenspoed altijd van de ' tegenpartij' (duivel?) komt en Catherine geeft aan dat alles altijd van God komt. M.i. zijn beide meningen niet volledig Bijbels. Nergens in de Bijbel kun je vinden dat God al het lijden ook wil en geeft (dat is een interpretatie van HC zondag 10, waar de meningen over verdeeld zijn) en nergens in de Bijbel kun je vinden dat al het lijden altijd van de duivel is. Zo simpel is Gods weg met mensen niet te verklaren en ik vind het gevaarlijk om dat wel op zo'n manier te doen. Dit omdat wij dan het gevaar lopen om precies te ' weten' hoe het zit terwijl dit voor ons dikwijls verborgen is. Geweldig dat je er troost uit put dat God je draagt, kijk tegelijkertijd wel uit voor al te simplistische verklaringen voor het lijden (tegenspoed). Daar kun je mensen behoorlijk mee schaden.
Ook in onze familie is de ziekte Huntingthon bekend. Het is inderdaad een ziekte waarbij je, als één van je ouders het heeft, 50 % kans hebt om het ook te krijgen. Het is een verschrikkelijke ziekte, ik heb het van dichtbij gezien.
Toch, ik weet niet hoe je familieleden die niets laten onderzoeken erin staan. Of ze echt 'vrolijk' grote gezinnen krijgen of dat ze in afhankelijkheid van God toch kinderen krijgen. Tenslotte kregen jullie zelf (niet vervelend bedoeld) ook vrolijk kinderen terwijl de ziekte in de familie was. Er was toen nog wel niet te onderzoeken of je drager was, maar de kans was er wel. Stond toen jullie kinderwens ook niet meer centraal dan de voorzienigheid van God?
In mijn familie zijn er ook die het niet hebben laten onderzoeken. Dit hebben ze, als man en vrouw, besproken en in het gebed bij God gebracht. Ik denk dat in dit geval geldt wat Paulus zegt (ik weet even niet waar het staat): 'Een ieder zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd'. Als jij denkt dat je het moet laten onderzoeken: altijd doen, als een ander denkt het niet te moeten doen: laat hem/haar vrij in zijn keus.
