Menselijke natuur van Christus

Is de menselijke natuur van Christus eindig? In een meditatie op refdag.nl, van ds. Flavel, staat het volgende: "Deze zalving was absoluut en op zichzelf beschouwd eindig, evenals de menselijke natuur van Christus op zichzelf eindig was." Hoe kan dit? Christus heeft nu toch nog steeds zijn menselijke natuur? Die heeft wel een begin, maar geen einde toch? Of bedoelt Flavel hier iets anders? Zou het een typefout zijn en zou er oneindig moeten staan? Ik heb het boek "preken" van Flavel niet, maar misschien kan een deskundige hier meer over zeggen?

Beste vraagsteller,
 
Je vraag is me helemaal duidelijk, maar het is niet eenvoudig hier een duidelijk antwoord op te geven. Zelf heb ik de betreffende prekenbundel van Flavel niet, dus kan ik het citaat verder ook niet nalezen in de context van de hele preek. Daarbij komt: om goed te weten wat Flavel precies bedoeld heeft, lijkt het me ook nodig de originele Engelstalige versie te bestuderen.
 
Persoonlijk neig ik ertoe om te denken dat het geen typefout is, maar dat Flavel hier wil benadrukken dat Christus werkelijk een echte menselijke natuur heeft aangenomen. Een natuur die 'op zichzelf' eindig is (dat wil m.i. zeggen: los gedacht van Zijn Goddelijke natuur, ook al staat Zijn menselijke natuur in werkelijkheid nooit los van Zijn Godheid). In ieder geval is het waar wat je schrijft: Christus heeft nu nog steeds Zijn menselijke natuur, en die zal ook tot in eeuwigheid blijven bestaan. Omdat wij vanuit het Woord weten dat Zijn menselijke natuur altijd verenigd is met Zijn Goddelijke natuur, en daarom tot in eeuwigheid zal bestaan.
 
Maar dit is een vermoeden, en geen antwoord dat ik met zekerheid durf te geven. Mijn advies: probeer de hele preek van Flavel ergens te krijgen (misschien via het RD?), en liefst de Engelstalige versie, zodat je de hele preek kunt lezen. Ik vermoed dat dit meer helderheid zal geven over de betekenis van de bewuste passage.
 
Met hartelijke groet,
Ds. G. Kater