Vraag
Er is nogal wat discussie over het lijdelijke "een mens moet bekeerd worden" en het "bekeert u" als oproep/opdracht tot bekering. Nu lees ik net in 2 Timotheus 2:25 dit: "Misschien geeft God hun eens bekering..." Natuurlijk staat er ook dat Paulus hen met zachtmoedigheid moet onderwijzen. Maar is het ook niet de opdracht van Paulus om die mensen aan te sporen om zich van hun dwaalleer te bekeren?
Antwoord
Beste vrager,
Jouw vraag is snel en gemakkelijk te beantwoorden. In 2 Tim. 2:25 spreekt Paulus in een bepaald kader over de vrucht van het pastorale onderwijs aan hen die dwalen. De Heere kan en wil dat gebruiken om hen die dwalen te leiden in het rechte spoor (Ps.25 ber.), d.w.z. te bekeren. Maar wanneer Paulus bijv. in Hand.20 bij zijn afscheid van de ouderlingen van Efeze zijn werk samenvat, ligt de nadruk op die andere kant: Predikende de bekering tot God en het geloof in Christus. Zo heeft immers de Heere Jezus Zelf gepreekt en zo deden de profeten en later de apostelen het. In de prediking moeten altijd weer die beide accenten in bijbels evenwicht aan de orde komen. De Heere roept: bekeert u! En wanneer iemand er achter komt dat hij dat niet kan, leert Hij het gebed: Heere, bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn.
Toen wijlen prof. Wisse, een man met veel kennis van het geestelijke leven en het werk van de Heilige Geest in het hart en leven van een zondaar, eens iemand ontmoette die tegen hem zei: "Maar ik kan mezelf niet bekeren", vroeg Wisse hem: "Heb jij dat al eens geprobeerd?" Wie vanuit de nood en de onmogelijkheid tot God roept, vindt bij Hem uitkomst.
Misschien versta je het wanneer ik dogmatisch zeg: de imperatief rust in de indicatief: het bevel rust in de belofte.
Veel zegen toegewenst,
Ds. J. Westerink
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Westerink
- Geboortedatum:25-08-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk (Maranatha)
- Status:Inactief
