Vraag
Ik zit met een groot probleem, of eindelijk helemaal niet. Ik heb een tijdje geleden een ex-collega ontmoet waar ik dolverliefd op ben geworden. Ik ben al 20 jaar getrouwd en hij nog langer. We hebben een tijdje contact gehad, maar om principiële redenen hebben we dat helemaal verbroken. Nu ben ik zo somber, slaap slecht en huil veel. Denk alleen maar aan hem. Ik heb altijd mijn woordje klaar gehad als ik over een buitenechtelijke relatie hoorde, maar nu zit ik er zelf middenin. Hoe kan ik terug bij de Heere komen en alles achter me laten? Ik heb nu zelf ondervonden hoe zwak het vlees is. Ik zou hem het liefst morgen weer ontmoeten, maar we hebben zeer duidelijk naar elkaar uitgesproken er een dikke punt achter te zetten voordat er twee huwelijken kapot gaan. Zijn vrouw weet ervan en geeft hem nog één kans, anders verlaat ze hem; wat zeer terecht is met overtreden van het zevende gebod. Hoe kan ik weer plezier krijgen in mijn dagelijkse dingen en van slechte gedachten afkomen?
Antwoord
Beste vriendin,
Heel moedig om deze vraag te stellen. Al lezend denk ik dat je niet meer hoort bij de jongeren waarvoor deze site in eerste instantie was bedoeld, maar dat geeft natuurlijk niets.
Je bent verliefd (geweest) op een ex-collega en hebt het contact verbroken. Uit je vraag kan ik niet opmaken hoe ver jullie gegaan zijn in je contacten. Is het gebleven bij gevoelens en het uitspreken daarvan of is echt een relatie ontstaan? Een andere vraag die bij me bovenkomt is: hoe lang is dit geleden? Zoals je het beschrijft, lijkt het mij allemaal recent en dan zijn je gevoelens beter te plaatsen.
Als eerste wil ik graag opmerken dat ik het bijzonder vind dat jullie het contact verbroken hebben. Ik moet denken aan een bekende uitspraak van Luther (ik dacht van hem...) "Ik kan niet voorkomen dat er vogels over mijn hoofd vliegen, ik kan wel voorkomen dat ze een nest maken in mijn haren."
Wij zijn en blijven mensen met zondige verlangens en gedachten, met andere woorden: ons vlees is zwak. De catechismus zegt in antwoord 56 dat wij ons leven lang te strijden hebben met onze zondige aard. Je hebt het gemerkt.
Concreet in jullie situatie: Een buitenechtelijke verliefdheid kan iedereen overkomen. Je moet er alleen niet aan toegeven en als ik het goed lees hebben jullie dat niet gedaan. Het contact is verbroken, toch?
Je hebt in jezelf de neiging gevoeld om vreemd te gaan, maar je hebt tijdig aan de rem getrokken. Nogmaals, goed dat je deze keuze gemaakt hebt. Je hebt dus geleerd dat je niet beter bent dan een ander, maar gelukkig heb je tot nu toe wel beter gehandeld dan veel anderen.
Hoe kan je bij God komen vraag je? Kom zoals je bent. 1 Johannes 1:9 zegt dat God getrouw en rechtvaardig is om ons de zonden te vergeven, zodra wij ze beleden hebben. Dat is dus het eerste: belijd je onzuivere gedachten. Vraag Hem om vergeving op grond van Jezus offer. Hij was de Enige met volkomen zuivere gedachten, Hij gaf Zijn leven om ons te verzoenen. Gods vergeving is geen misschientje, het is beloofd en verdiend. Genoemde antwoord van de catechismus zegt dat vergeving zover gaat dat God zelfs die zondige aard niet meer wil gedenken...
Verder zou ik je nog een aantal adviezen willen geven: vermijd echt alle contact met de betreffende persoon. Gevoelens heb je niet in de hand, maar ze worden vanzelf minder als je ze niet voedt. Doe dat ook niet in gedachten. Probeer de gedachten aan hem te stoppen, bijvoorbeeld door (in je gedachten) een lied te zingen.
Ook zou ik je willen adviseren om te werken aan je eigen huwelijk. Dat heb je gedaan door deze moeilijke keuze, maar investeer in de relatie met je eigen man. Wellicht zijn er in deze vakantietijd mogelijkheden extra... Daarnaast denk ik dat het goed is om je verliefdheid ook aan je man te vertellen. Misschien over een tijdje als alles beter gaat met jou en met je huwelijk, je kent je man zelf het beste, maar blijf er niet alleen mee lopen. Misschien kan het ook geen kwaad om er snel mee voor de dag te komen. Het zou namelijk ook kunnen dat je tot echte bezinning komt wanneer je deze verliefdheid uit het geheime sfeertje haalt.
Misschien heb je een goede vriendin om eens mee te praten. Iemand die je even met beide benen op de grond zet. Want als ik in jouw vraag, de reactie van zijn vrouw lees, denk ik dat deze man misschien wel vaker dit soort dingen meemaakt en misschien wel oproept en dan kan je jezelf afvragen of je met zo'n man echt gelukkig zou kunnen worden.
Of, lees ik je vraag verkeerd en zijn jullie verder gegaan en/of is er af en toe nog steeds contact? Dan wil ik je echt oproepen te breken en wakker te worden. Dit is een doodlopende weg en ten diepste weet je dat zelf.
Nogmaals, wij mensen zijn en blijven in onszelf zwak. In Gods kracht kunnen we echter staande blijven. Leef daarom dichtbij Hem. Zijn kracht en genade wil ik je toewensen.
Hartelijke groeten,
Michel van Heijningen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M. (Michel) van Heijningen
- Geboortedatum:08-06-1976
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
maak het thuis gezellig, geef aandacht aan je man, ga samen iets ondernemen en kom (misschien opnieuw) tot de ontdekking waarom je met HEM getrouwd ben 20 jaar geleden.
lieve mevrouw zou u contact met mij willen heeben,misschien ergens op nutraal terrein,omdat we allebei hetzelfde geheim mee dragen,en elkaar misschien in deze kunnen bemoedigen en sterken en voor alkaar bidden...ik las iet over midlife crissis,het was wel een beetje herken baar,misschien zitten we daar allebei in.....
Je gedachten en gevoelsleven volg in ten volle. In ons is geen goede gedachten te vinden. Ook ik ben bijna twintig jaar getrouwd.
Maar niet voeden die walgelijke gedachten. Jouw vraag is, hoe kan ik weer plezier krijgen in het dagelijks leven.
Nou, ik lees iedere morgen een stukje uit een boekje van J.C. Philpot, dat heet Korenaren uit den volle Oogst. Ik lees niet op datum, ik heb ook niet altijd zin om te lezen maar ik dwing me om even rustig te gaan zitten met dat boekje en dat valt me nu nooit tegen. Want dan gaat het over mijn leven, nee dan gaat het over God en over de Heere Jezus, wie Hij zijn wil voor slechte mensen. En dan mag ik toch dagelijks voeding krijgen.
En dat wil niet zeggen dat ik de rest van de dag zonder zonde ben. Ik ben echt heus gelukkig met mijn man, maar de gedachten aan andere mannen, of de gesprekken, of soms een verliefdheid (ja ook naar iemand van vroeger), ik heb er allemaal mee te maken.
Maar mijn hoofdoorzaak waarvoor ik leef zijn uiteindelijk niet al die mannen. Niet mijn eigen man, niet een andere man of welk mens dan ook. God is die Man, en die zoek ik.
Verder moest ik nog denken bij jouw verhaal aan het bordje wat je vaak langs de weg ziet staan tot waarschuwing, er staat op: Denk aan onze kinderen!
Ik heb een vriendin met kinderen, zij is gescheiden en opnieuw getrouwd. Ook haar ex-man is opnieuw getrouwd. Haar leven: heel veel verdriet, moeite en huilen. Haar kinderen? onzeker, slechte schoolresultaten, weinig tot geen vriendinnen, heel veel huilen.
Lieve vrouw, je bent niet alleen op deze wereld. Kom uit je cocon en leef voor God en de mensen om je heen. De Heere Jezus gaf Zijn leven voor ons. Geef jij je leven voor Hem en de mensen om je heen. Dat verrijkt en dat maakt je gelukkig. Dat is de enige manier om weer plezier en vrede in je leven te vinden.
Sterkte en veel liefs,
Laurie
.....
