Bang dat ik mezelf bedrieg

Ik denk en geloof dat ik een kind van God ben, maar toch ben ik soms bang dat ik mezelf bedrieg. Niet alleen omdat ik steeds meer mijn zonden inzie, maar ook omdat ik het eigenlijk veel te mooi en waardevol vind voor mij. Kun je dan eigenlijk nog wel zeker hiervan zijn?

In de eerste plaats kan ik vanuit het schrijven niet beoordelen wat je gronden zijn om te stellen dat je een kind van God bent. Ik denk dat je jezelf daar eerst nauw in moet onderzoeken. Heeft een preek je hart geraakt? Of is het vanuit het Woord dat het aan je hart bevestigd werd? Mocht je door middel van het Woord overtuigd worden dat het bloed van Christus reinigt van alle zonden? Ons geloof wordt altijd door het Woord bevestigd en vanuit het Woord gevoed.
Je schrijft: ik denk en ik geloof. Voor het "ik denk" ben ik altijd bang, omdat ik een verduisterd verstand heb, dat me altijd weer bedriegt. Indien je vanuit het geloof het mag weten, dan zal het bestreden worden. Dan juist ga je bemerken, hoe de duivel je je geloof probeert aan te vechten. Mensen, die die strijd niet kennen, daar vrees ik wel eens voor, dat ze niets van het werk van Christus in hun leven kennen. Dat ze alleen maar een verstandskennis hebben.
Een "kenmerk" van het "in Christus-zijn" is juist dat we meer van onze zonden gaan zien. De vaderen zeiden dan "minder zonden doen, groter zondaar worden". Dan gaan zelfs de kleine zonden ons voor ogen komen. En dan blijkt dat het van Christus zijn juist een strijdend leven gaat geven. De zonden die mijn ijdele vlees altijd gestreeld hebben, zullen verlaten moeten worden. En wat is daartoe de Geest nodig. De Geest, Die overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel.
En door die Geest kunnen we zeker zijn van het werk van Christus. Want die Geest leert ons spreken "Abba Vader". En hoewel aan onze kant de aanvechtingen en daardoor de onzekerheden naar boven komen, zal die Geest altijd weer leiden in de zekerheid van het geloof.
Het geloof is zeker en kent geen twijfel. Echter de gelovige kan twijfelmoedig zijn. Daarom roept Paulus het uit: ik ellendig mens. Het goede dat ik wil doen, doe ik niet, en het kwade dat ik niet wil doen, doe ik.
Leg daarom al je vragen en al "twijfels" maar voor de Heere neer. Hoe kan Hij dan vanuit het Woord weer bemoedigen, zodat je niet op jezelf, maar op Christus mag zien.

Ds. N. P. J. Kleiberg

Dit artikel is beantwoord door

Ds. N.P.J. Kleiberg

• Geboortedatum:
  03-05-1945
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Achterberg
• Status:
  Actief

78 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven