Vraag
Al een hele poos, loop ik rond met vragen waar ik maar geen antwoord op krijg. Vroeger heb ik een moeilijke jeugd gehad, wat me van kinds af aan al naar de Heere uitgedreven heeft. Later is Hij door gaan werken in mijn leven en heb ik nu vrijmoedigheid om aan het Heilig Avondmaal deel te nemen. Vaak is er dan toch de verzekering dat ik een kind van God mag zijn. Maar meestal volgt daar erg veel strijd op. Het moeilijkste vind ik nog dat ik dan het zicht op de Heere Jezus later weer zo kwijt kan zijn, dat het wel lijkt of er niets is geweest. Dat ik zo moe wordt van mezelf en al die zonden die terugkomen. Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan. Verder is het zo dat ik veel vriendinnen heb die evangelisch zijn of onkerkelijk. Met deze mensen heb ik een goede band, hoewel ik natuurlijk niet hetzelfde denk als zij. In de kerkelijke gemeente heb ik verder geen vriendinnen. We zitten ook nog maar kort in deze gemeente. Ik breng mijn kinderen bij deze mensen als ik oppas nodig heb, waar moet ik ze anders brengen? Ik ga op visite bij ze enz. Ik word vaak aangevallen dat er in de Bijbel staat dat je geen juk aan moet gaan met ongelovigen, maar ik kan die mensen toch niet aan hun lot over laten en er afstand van nemen? Dat is toch ook niet tot eer van God? Een vriendin voelt zich al zo afgewezen door christenen. Bovendien hoor ik wel eens van ze dat ze toch aan mij merken dat ik iets heb wat zij niet hebben. Ze houden ook rekening met mij, vloeken niet enz. Maar ik kom hier niet uit. Is het zo donker in mijn leven omdat ik met deze mensen omga? Maar zomaar mensen die ook aan het Avondmaal gaan opbellen durf ik ook niet. Hoewel ik soms hier wel behoefte aan heb. Hopelijk weet iemand hier een bijbels antwoord op. Zelf behoor ik tot de Gereformeerde Gemeenten. Misschien kan een predikant of iemand van dat kerkverband hier iets over zeggen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Wat een verhaal, maar vooral wat een historie zit daar aan vast. Een heel moeilijke jeugd neem je heel je leven mee. Behalve als je die kwijt bent bij de Heere. Als Hij het van je afneemt, dan ben je vrij. Maar dat heb je al voor een deel ervaren begrijp ik uit je brief. Wat een heerlijke zegen is het om aan de tafel van de Heiland te mogen ervaren dat Hij je kent, dat Hij van je afweet. Dat je ook bij tijden helder mag weten een kind van God te zijn. Maar houd je er dan wel rekening mee dat je het altijd bent! En als de Heere zonden vergeven heeft, ze ook vergeven zijn. Ook als je het soms helemaal niet kunt zien of begrijpen. Wat is het dan rijk om je zomaar aan Hem over te geven met heel je hebben en houden.
Inderdaad kun je dan wel eens weer het zicht op Jezus kwijt zijn. Teveel dingen die je aandacht vragen, huiselijke plichten, je werk... Het kan allemaal meewerken om je ogen af te leiden van Hem die je kocht met Zijn bloed. En die zonden die terugkomen... Ja daar moet je tegen strijden en je mag er mee naar de Heere Jezus vluchten. Hij is zo’n veilige haven om in weg te schuilen. Hij is je nooit zat. Hij wil je altijd weer bij Zich hebben. Vergeet dat toch nooit. Geen beter plekje dan bij Hem. Als je dan doodmoe bent van jezelf wil Hij je verkwikken en bemoedigen en kracht geven om te strijden tegen jezelf en ook om het verleden helemaal te vergeten.
Wat een ellende om aangevallen te worden (van binnen uit of van buiten af) met de gedachte dat je geen omgang mag hebben met onkerkelijken of mensen van een ander soort kerk. "Wie gelooft in Jezus accepteer ik als mijn broeder, in welke kerk hij ook zit!", heeft iemand eens gezegd.
Ik ben opgegroeid in een Ger. Gem.-gezin. Onze buren waren absoluut onkerkelijk. Maar we leefden samen op. We waren als kinderen gewoon thuis bij hen. En zij waren thuis bij ons. Wat zou daar aan mis moeten zijn? Dat zij het Evangelie hoorden? We moeten leren om niet als angsthazen te leven. Aan de ene kant bang voor iedereen die anders is en aan de andere kant evangelisatieacties voeren en inloophuizen openen om mensen die niet van 'onze kerk' zijn te winnen? Hoe kunnen we dit ooit rijmen met wat Jezus zegt: "Gij zijt het licht der wereld." Hoe kun je dat in praktijk brengen als je geen contacten hebt? De Heere Jezus Zelf stond heidenen te woord en misdadigers, tollenaars en zondaren.
Het wordt heel hoog tijd dat we gaan beseffen dat we ons plekje moeten innemen in de maatschappij. Daar hoort het contact met andersdenkenden heel nadrukkelijk bij. Daar kunnen we mensen winnen voor de Heere Jezus.
En dat andere: mensen die aan het Avondmaal gaan... Die kun je gerust eens bellen of opzoeken. Misschien zitten ze wel op je te wachten. Wie weet! Zij willen soms ook graag delen met wat ze ervaren. Die eenheid in de familie van de Heere is toch zo belangrijk! Ga maar verder met het oog op de Heere. Hij weet wat je nodig hebt.
Hartelijke groeten,
Evangelist J. W. N. van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik raad het je aan om juist de mensen die aan het avondmaal gaan te benaderen. Dat kan zulke mooie/waardevolle contacten opleveren!
Ik heb hier in mijn woonplaats bijna 5 jaar op de dorpsschool gewerkt, enige school in het dorp dus ook veel onkerkelijke kinderen op school. Vond ik altijd enorm mooi! Ik heb met bepaalde ouders nog mooi contact die nooit naar een kerk gaan maar hun kinderen wel hier op school hebben. We zijn IN de wereld, niet VAN de wereld!
Ik denk dat die tekst, geen juk aantrekken met een ongelovige, betrekking heeft op het huwelijk, dat je echt samen door het leven gaat. Dat is heel iets anders dan je buren of vrienden zeg maar.
Geef niet op hoor, klem je vast aan Hem!
Stel dat je een bekeuring krijgt en je schrijft hier bezwaar tegen, je krijgt een brief thuis met de inhoud dat je schuld is kwijtgescholden, dan ben je natuurlijk blij!
Stel dat na een paar dagen je die brief kwijt bent en je hem niet meer kan vinden, doet dat iets af van de inhoud van de brief? Het oordeel is toch al gesproken dat je vrij bent van schuld, waaorm dan weer twijfelen?
Zeker, als je die brief weer vind en je leest hem nogmaals kan de blijdschap weerkeren, maar als je hem kwijt bent doet dat niets af van de inhoud!! Het ligt dan enkel aan onze slordigheid en niet aan de briefstuurder.
Ik heb respect voor jou! Zoals jij omgaat met mensen van andere kerken en ongelovigen, is volgens mij juist Gods bedoeling! God wil niet dat wij ons niet afsluiten van anderen, maar ook niet dat wij een huwelijk aangaan met een ongelovige. Volgens mij wordt dat bedoeld met die tekst, dat je geen juk mag aangaan met een ongelovige. Dus volgens mij doe je het goed.
Verder is het heel herkenbaar dat je soms het zicht op de Heere Jezus kwijt bent. Zelf merk ik dat het mij helpt de dag te beginnen met stille tijd. Verder heb ik het ook nodig om in de loop van de dag nog iets te lezen of te zingen (tijdens het werk) en te bidden. Anders dwaal ik toch weer af en ga ik de dingen weer zelf doen, terwijl ik wil wandelen met God.
Misschien kun je als het verenigingseizoen weer begint, actief deelnemen in een vereniging of op een koor of zoiets. Dat geeft contacten met de andere mensen van de gemeente. Zelf ben ik verschillende keren verhuisd en heb gemerkt dat ik me toch sneller thuisvoelde en contacten had door deze dingen!
Sterkte met alles!
Ook herkenning.....een zware/moeilijke jeugd gaat met je mee in je leven.
Dat herken ik, als ik Hem kwijt ben komen deze moeilijke dingen soms omhoog.... maar aan de andere kant Hij weet er van af..het is niet voor niets geweest....en je bent zo gelukkig als je weet een kind van Hem te zijn.
Soms komt het ongeloof omhoog....of de beslommeringen...of de aanvechtingen..... je kunt Hem uit het oog verliezen.
Weet dat Hij jou vasthoud, hoewel wij al ontzettend vaak weglopen , raapt Hij mij elke keer weer op en heeft Hij belooft...Ik ben met je al de dagen tot de voleinding van deze wereld.
Hij heeft een Sterke hand, onze handen zijn maar slap..
De duivel komt met zijn aanvallen....het vlees is zwak.....maar Hij is sterker en heeft dit overwonnen.
Zonden die komen inderdaad, maar in Hem ben je rechtvaardig, vrij van de wet en onder de genade.
Hij veroordeeld je niet meer...in Hem ben je gewassen en gereinigd.
Dat betekent niet dat je maar moet gaan zondigen, heel praktisch kun je vragen om heiligmaking en de Heilige Geest, dat die meer in je gaat wonen en werken.
Elke keer mogen we komen bij Hem als zondaren....we hebben niets en worden niets en kunnen alleen maar zondigen...
Pleit maar op Zijn beloftes die staan in Zijn Woord, ze zijn waar.
Praktisch gezien om wat contacten in je kerkelijke gemeente krijgen, misschien op vereniging gaan of bijbelstudie.
Dit probleem herken ik....contact krijg je door actief aan dingen deel te nemen.
Blijf gerust contact houden met andersdenkende, is toch mooi juist...
We leven in de wereld, niet als afgezonderde mensen...
