Vraag
Hoe met ik omgaan met vrienden die hun kinderen zo anders opvoeden? Al enkele jaren hebben we een goed contact met een gezin uit onze kerk. Je kunt wel stellen dat we vrienden geworden zijn. Wij hebben maar twee kinderen en zij hebben een heel gezin; kinderen kort achter elkaar gekregen. De afgelopen jaren heb ik altijd voor haar klaargestaan. Als ze ziek was of druk, hielp ik mee. Tijdens de verbouwing van hun huis hielp mijn man op zaterdag ook mee. De kinderen waren veel bij ons. Nu hun kinderen groter worden, zie ik verschil in opvoeding. Ze zijn erg streng en hebben veel regels. De kinderen krijgen veel straffen. Ook slaag en opsluiting. Ook verbaal worden de kinderen hard aangepakt, door zowel moeder als vader. Als straf bijvoorbeeld: kinderen onder koude douche, week een knuffel afpakken e.d. Ook verbaal klinken er veel beschuldigingen richting kinderen. Onze vrienden stellen hoge eisen aan hun kinderen, ook van hun schoolwerk. De laatste tijd hangen de kinderen letterlijk aan mijn man en mij als we bij hen zijn. Hun oudste dochter is erg graag bij ons i.p.v. thuis. Kortom, ik kan niet langer achter hun manier van opvoeden staan. Ik heb mijn vriendin ook gevraagd hoe ze vindt dat het gaat met de kinderen. Ze voelde zich erg aangevallen. Maar ik probeerde niet boven haar te gaan staan. Meer naast haar... Zijn straffen nu altijd zo zinvol? Kan je ook op een andere manier met je kinderen omgaan? Enz. Wij gaan veel meer het gesprek met onze kinderen aan. Wij hebben hen (bijna) nooit geslagen. Wij prijzen onze kinderen als ze iets goed doen. Ze vond dat andere ouders in haar ogen veel te makkelijk waren en dat wij veel te veel goed vinden. Elke keer als ik bij hen ben voel ik me schuldig t.o.v. hun kinderen. Worden ze wel goed behandeld op deze manier? Moet er geen hulp komen voor onze vrienden en hun kinderen? Hoe pak ik dit goed aan zonder hen te beschadigen? Een bezorgde moeder/vriendin.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Hartelijk bedankt voor uw vraag; moedig dat u de stap heeft genomen om hierover een vraag te stellen, aangezien het over een moeilijke situatie gaat. En het feit dat het over vrienden gaat, maakt het nog eens extra ingewikkeld.
Allereerst wil noemen dat u zich met recht zorgen maakt. Uit de situatie die u beschrijft, klinken heftige signalen door. Binnen het gezin wat u beschrijft wordt middels regels, dwang en straffen geprobeerd de kinderen in het gareel te houden. Nadruk op het negatieve lijkt te overheersen. Daarnaast wordt er op een forse manier gestraft; de manieren die u beschrijft vallen volgens de wet onder kindermishandeling en zijn ernstig te noemen. Het is dus terecht dat u zich zorgen maakt over deze kinderen. Elke vorm van kindermishandeling heeft impact op het welzijn en de ontwikkeling van kinderen en daarom dienen kinderen hiertegen beschermd te worden.
Uit uw verhaal begrijp ik dat de kinderen de laatste tijd erg aan u en uw man hangen; mogelijk doen zij ook verhaal bij jullie. De situatie bij jullie lijken zij als veilig te ervaren en blijkbaar zoeken ze deze veiligheid ook op. Dit kan een teken zijn dat zij hun eigen thuissituatie als onveilig ervaren.
Mijns inziens kan de situatie bij uw vrienden niet langer op deze manier doorgaan, omdat het belang van de kinderen wordt geschaad. Zelf denk ik dat het gezin erg gebaat is bij hulpverlening. In mijn werk kom ik dagelijks in aanraking met soortgelijke situaties en zie ik dat gezinnen enorm geholpen zijn bij hulpverlening. Door de inzet van hulp lukt het ouders om een negatieve spiraal te doorbreken en om andere vaardigheden in de opvoeding toe te passen, waarmee het kind gediend is.
Moedig dat u het gesprek met uw vriendin al bent aangegaan. Ik kan me voorstellen dat dit moeilijk is, aangezien u een band met haar hebt en uw vriendin zich aangevallen voelt. Toch zou ik blijven proberen om dit gespreksonderwerp aan te kaarten. Hierbij zou u eventueel kunnen noemen wat de kinderen aan u vertellen over de thuissituatie. Sommige ouders schrikken wanneer zij het verhaal van hun eigen kinderen horen, waarna zij bereid zijn om veranderingen aan te brengen. Hierbij moet u wel overwegen wat het effect hiervan op de ouders en daarmee op de kinderen zal zijn. Het komt helaas ook voor dat ouders, nadat zij het verhaal van de kinderen hebben gehoord, nog strenger gaan straffen. Gevolg is dat het kind in de toekomst minder zal praten of zelfs zijn mond zal houden, uit angst voor straf. Het is dus goed om af te wegen of het in het belang van de kinderen is om hun verhaal te betrekken in de gesprekken met de ouders.
Daarnaast zou u in het gesprek ook dingen kunnen benoemen die u in uw eigen gezin en opvoeding lastig vindt. Daarmee geeft u uw vriendin het gevoel dat u niet perfect bent, maar dat u ook dingen lastig vindt. Tot slot zou ik willen adviseren om, voor zover dit mogelijk is, uit te spreken richting uw vrienden dat u zich zorgen maakt over de kinderen en dat u denkt dat ze gebaat kunnen zijn bij hulpverlening. Inzet van hulpverlening wordt vaak als falend ouderschap ervaren; dat is jammer, aangezien hulpverlening vaak positieve effecten oplevert.
Mocht u het moeilijk vinden om het gesprek hierover aan te gaan met uw vrienden, dan kunt u misschien kijken of er mensen uit uw omgeving of die van uw vrienden zijn die dit kunnen doen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan predikant of ouderling vanuit de kerk.
Wanneer gesprekken met uw vrienden op niets uitlopen of wanneer het niet lukt om dit onderwerp bij ze bespreekbaar te maken, dan zou ik u willen adviseren om een melding te doen bij het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK). Bij het AMK kunt u de situatie voorleggen, om advies vragen of een melding doen. Dit kan eventueel anoniem. Het AMK kan vragen van u beantwoorden, met u meedenken, u advies geven of besluiten een onderzoek in te stellen. Middels onderzoek bekijken zij in hoeverre het belang van de kinderen geschaad wordt en wat er nodig is om eventuele gevaren op te heffen. Op de website www.amk-nederland.nl kunt u meer informatie vinden over het AMK.
Bellen met het AMK is een heftige stap; dat besef ik heel goed. Het voelt vaak als verraad. Zeker nu het om vrienden gaat, kan de drempel hoog zijn. Toch wil ik u met klem adviseren iets te doen met de situatie bij uw vrienden, aangezien ik van mening ben dat deze gestopt moet worden. Het gaat om het belang van kinderen en hun veiligheid moet gewaarborgd worden. Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst.
Hartelijke groet,
Alice Pleiter-Visscher
Dit artikel is beantwoord door
MSc E. A. Pleiter-Visscher
- Geboortedatum:02-05-1984
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Huizen
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Functie: Orthopedagoog
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Pure kindermishandeling.
Misschien voel je je bezwaard om naar het AMK te stappen zoals Alice Pleiter ook al zegt, maar wat is belangrijker, het lot van heel veel kinderen of uw vriendschap met die ouders?
Verschrikkelijk, wat een situatie!
Wat moedig en fijn dat je in de bres springt voor deze kinderen.
Moeilijk omdat je er emotioneel bij betrokken bent.
Ik heb in de zelfde situatie gezeten en toendertijd een vertrouwensarts geinformeerd.
Het blijf moeilijk, maar je zou echt die stappen moeten zetten, vooral als je een vraag stelt en dat zij zich meteen zich aangevallen voelen, dan zie je dan ze er nu niet voor openstaan.
Het is beslist geen "zich beter voelen" maar in belang van deze kinderen.
Ik zal voor jullie en je vrienden bidden.
Ik denk dat jullie vrienden hard op weg zijn een heleboel eigenwaarde van hun eigen kinderen te slopen. Naast hele forse straffen ook nog eens de kinderen voortdurend negatief benaderen is mijns inziens niet eens een steen die de boel uitholt, maar meer een hogedrukstraal.
Opsluiten en een koude douche zijn middelen van machtsmisbruik. Wij sturen de kinderen ook wel eens naar hun kamer, maar altijd met de mededeling dat als ze zijn 'afgekoeld' ze weer mogen aansluiten. Niet dat wij perfect zijn, ik heb ook af en toe een behoorlijk kort lontje, maar ik denk dat julie vrienden echt te ver gaan.
Sterkte ermee!
Heel heftig en confronterend ook.
Ik zou ten alle tijde in het belang van de kinderen handelen, zij hebben namelijk niets om voor zichzelf op te komen en zijn afhankelijk van de hulp van anderen, in dit geval jullie omdat jullie veel dingen weten.
Als je vriendin al zo boos wordt omdat je iets zegt, lijkt het mij niet verstandig om aan te geven wat de kinderen hebben gezegd. Al doe je het nog zo voorzichtig, de kans is groot dat ze daar dan weer de dupe van worden.
Niet alleen de kinderen hebben hulp nodig maar ook de ouders zelf. Wie weet wat er in hun leven is ontwricht waardoor ze zo handelen. Mensen bij wie het uit de hand dreigt te lopen, stappen meestal zelf niet op tijd naar een hulpverlener. En als het een keer misgaat en je hebt hulp nodig, dan zal het gezin uit elkaar vallen omdat in een crisissituatie er niet kan worden gekeken naar wat wenselijk is.
Wat 'vandijk' zegt dat je moet handelen volgens mattheus 18 dat heeft hier niets mee te maken. Hier hoef je geen kerkeraad bij te halen, hier moet hulpverlening komen! Zonder denigrerend te zijn, maar de meeste kerkeraardsleden hebben hier geen verstand van, ieder zn eigen vak! De situatie klinkt heel zorgelijk, ik zou niet te lang wachten.
Bij het AMK kun je overigens ook terecht voor anoniem (als je dat wilt) advies. Je kunt hen bellen en de situatie voorleggen en dan vragen wat je kunt doen of wat de beste manier is om dit aan te pakken. Je bent niet verplicht namen te noemen, misschien kun je een advies uit hulpverlenershoek goed gebruiken.
Sterkte!
En laat jezelf en je gezin niet meegezogen worden in de ellende van de ander, dat gevaar ligt snel op te loer.
Hoe moeilijk ook, wacht er NIET mee....
Ik spreek uit ervaring.
Dit is de bijbelse weg als uw broeder (tegen u) zondigd, dit gaat over een misdaad, misschien een harde uitspraak, maar dit is het wel.
Deze kinderen zijn overgeleverd aan ouders die niet het goede voor hen zoeken, dat is iets anders dan als iemand zondigd.
Dit moet niet eerst een weg hebben maar meteen stoppen.
Ik lees nergens dat deze ouders niet van hun kinderen houden. Dat ze streng zijn, hoge eisen stellen, is geen reden om een hulpinstantie in te schakelen. En voor een week een knuffel afpakken ook niet.
Ik vind dat deze mevrouw uiterst voorzichtig moet zijn om een hulpinstantie in te schakelen. Er zijn voorbeelden genoeg van ouders die door iemand met de beste bedoelingen hun kinderen kwijt zijn geraakt. Voordat je het weet zitten ze in een mallemolen van hulpinstanties waar de kinderen echt niet persé zoveel beter van worden.
En dat de moeder zich aangevallen voelde toen deze vriendin erover begon: kom op!! Dat zouden alle moeders hebben! Niemand die het fijn vind om commentaar te krijgen over hoe jij je kinderen opvoed.
Eerlijk, ik begrijp dat je algauw denkt dat deze kinderen geholpen moeten worden. Maar laat je niet meeslepen door emoties.
Deze straffen gaan gewoon te ver. Je wilt niet weten wat het doet om een knuffel van een kind af te pakken, of onder een koude douche te worden gezet. Het is gewoon pure kindermishandeling! Niet alleen het kind moet hulp krijgen (dat horen ze van de ouders te krijgen) maar vooral de ouders. Waarschijnlijk reageren de ouders uit onmacht. Maar dat mag niet worden toegelaten!
Dat is net als zoveel ouders doen.... hun kind voor straf naar bed. ook zoiets belachelijks! Een kind moet het bed als iets fijns zien en niet als straf! Sorry dat ik zo heftig reageer, maar het is in het belang van deze kinderen!
Het gaat niet over houden van, maar dit moet stoppen.
Ik weet uit ervaring dat er heel veel mensen zo reageren en dat deze kinderen als ze volwassen zijn, van die zelfde mensen krijgen te horen, je had het niet zo fijn vroeger hè? Dat is een trap na.
Maar ik maak van dichtbij mee hoe een gezin uit elkaar is gerukt vanwege de zogeheten 'goede bedoelingen' van een bezorgd bevriend echtpaar. Ook daar waren dingen aan de hand die niet goed waren, maar door gelijk jeugdzorg in te lichten is de boel in zeer korte tijd verslechtert. Kinderen werden zonder enig vooroverleg 's ochtends om half 7 uit huis gehaald. Gewoon in hun pyama's in de auto gezet, zelfs baby kreeg geen voeding meer. En de ouders konden niets doen. Daarom zeg ik: wees uiterst voorzichtig!!
Wij weten de achtergrond niet van deze ouders, het hoeft niet persé iets slechts te zijn. Betrek eerst bijvoorbeeld familieleden of andere mensen erbij wie dichtbij staan.
En Shaila het spijt me, maar ik ben het met je oneens. Een kind die als straf (vroeg) naar bed moet: vind ik absoluut niet belachelijk. Anders kun je een kind slecht straffen, want alle manieren waarop je ze straft is vervelend voor ze terwijl ze het juist als iets fijns moeten zien. Maar goed, dat is een andere discussie.
Er hier duidelijk sprake van overspannen ouders, dat blijkt zeer duidelijk uit de vraag.
Het gaat hier ook niet om kinderen die vanwege wangedrag flink de les gelezen krijgen of die gewoon zwaar bestraft worden. Nee, het gaat hier om ouders die uit onmacht en frustratie hun kinderen constant de huid vol schelden en op een sadistische manier straffen.
Iedereen kan toch bedenken dat op een zulke manier straffen niet helpt?
Als die kinderen nou echt etterbakken waren, dat kon ik me een zware straf nog voorstellen, maar daar lijkt hier echt geen sprake van, hier is sprake van constant straffen en schelden uit onmacht.
Jeugdzorg is niet altijd de beste organisatie als het gaat om dit soort zaken, ik weet niet of mvk daar goed in is, maar er moet hier wel echt iets gebeuren. Misschien kan de school via de ggd wat doe, of kan er een maatschappelijk werker geregeld worden of kunnen de ouders misschien door simpel advies geholpen worden.
Hoe vaak zie je in de programma's over met de super nanny niet van dit soort toestanden?
Ook al is dit een gebeurtenis die helaas ook voorkomt, toch blijft het een feit dat de kinderen waarover de vraagstelster het heeft, in de knel zitten.
Ik begrijp je reactie wel, maar kinderen in de knel waar niemand ooit op reageert, die hun hele leven met de scheuren in hun ziel zitten.
Werden zij zelf ook met deze straffen gestraft?
Vaak is het zo dat wanneer je zelf gespannen, gestresst, overbelast bent enz. Je niet meer heel helder nadenkt en dezelfde straffen gebruikt als waarmee jezelf gestraft bent omdat dit bekend is.
Stel dat ze dezelfde straffen kregen kun je vragen hoe ze dit zelf hebben ervaren. Hopelijk helpt dat om inzicht in hun eigen handelen te krijgen.
Je kan ze helpen door andere manieren van 'straffen' aan te rijken.
strengere straffen (ook al zijn deze straffen wel erg extreem) hoeven niet perse verkeerd te zijn als ze maar consequent worden toegepast in dezelfde situaties zodat de kinderen weten wat hun te wachten staat.
Ouders worden onbetrouwbaar wanneer ze de ene keer deze straf gebruiken, en de volgende keer een andere straf of soms zefs geen straf in een vergelijkbare situatie. ZO weet een kind nooit waar het aan toe is, en dit kan wel echt schadelijk zijn voor het kind en heel onveilig.
Alsjeblieft alsjeblieft alsjeblieft Denk Nog wel 50 x na voor je de goedbedoelende misdadigers van het AMK inlicht.
Hebben jullie enig idee wat het betekent het AMK in te schakelen?
De helft van de gevallen waarin het AMK ingeschakelt wordt leidt tot een ondertoezichtstelling En de helft Caravan Dan Met den uithuisplaatsing. Als je denkt dat het Met de kinderen zo erg is Dat ze vanwege hin eigen bescherming uit huis geplaatst Moeten worden Dan doe het. Maar als je je al zorgen Maakt als een kind zonder knuffeldier moet slapen Dan bedenk hoeveel erger het is als datzelfde kind zonder zijn moeder En broertjes En zusjes Most slapen. Weggerukt uit zijn vertrouwde omgeving, Alleen tussen andere kinderen, van Pleeggezin tot pleeggezin gesleept worden.
Als je denkt dat Dat minder traumatiserend is Dan hun opvoeding Dan is het tijd zoiets te doen.
Praat Met hun dominee, geef jezelf op voor een opvoedingscursus En neem haar mee maar nooit
aan het AMK.
Ik begrijp goed dat de vragenstelster zich zorgen maakt. Het is fijn dat er mensen zijn die zo met anderen meeleven. Ik ben het ook helemaal met mevrouw Pleiter-Visser eens, dat het nodig lijkt dat de ouders met wat andere ideeen over opvoeding in aanraking komen.
Maar bedenk dat het AMK een ongeleid projectiel is. Als je het eenmaal in gang gezet hebt, kun je het niet meer terugdraaien. Het AMK, dat onder der Raad voor de kinderbescherming werkt, beschermt kinderen tegen hun ouders en vaak ook door ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing. Daar hebben ze geen bewijzen voor nodig, vaak zijn vermoedens genoeg.
Zoals gezegd, het aantal uithuisplaatsingen in Nederland neemt steeds meer toe, hoewel onze opvoedingsmethoden toch eigenlijk humaner zijn, dan zeggen we 100 jaar geleden.
Wees creatief. Je vind vast een manier om tot je vriendin door te dringen.
Veel wijsheid wenst
DrJ
- 1
- 2
