Vraag
Mijn man en ik zijn sinds drie jaar gelukkig getrouwd. Wij hebben geen kinderen en daar gaat mijn vraag over. We staan open voor kinderen. Toch merk ik (vrouw) dat ik het eigenlijk wel prima vindt zoals het nu gaat. Ik ben gelukkig, vindt veel voldoening in mijn werk. Als ik al die moeders zie, wandelend met kinderwagen, dan zie ik mezelf niet in die rol. Ik hou heel veel van kinderen. In mijn familie zijn er veel en dat vind ik leuk om te zien, vast te houden en mee te spelen. Het is net of ik het niet bij mezelf vind passen! Kan het zijn dat als ik zwanger zou worden en ik zou een kindje krijgen, dat dan de liefde en de gevoelens voor het kindje vanzelf komen? Dat ik dan opeens wel een liefdevolle, gezellige moeder zou zijn?
Antwoord
Drie jaar zijn jullie getrouwd en jullie zijn gelukkig met elkaar. Dat is al iets om dankbaar voor te zijn. Dat jullie nog geen kinderen hebben gekregen, is geen probleem voor jullie. Ook dat is een voorrecht. Er zijn vrouwen die hunkerend naar een kindje uitzien, telkens weer teleurgesteld worden en onder hun kinderloosheid gebukt gaan, zoals je zeker zult weten. Daarom vind je het van jezelf misschien wat vreemd, dat jij van jullie kinderloosheid tot nu toe geen last hebt, terwijl je toch van kinderen houdt en ook voor de kinderzegen openstaat.
Toch ben je hierin de enige niet. Ik ken een jong echtpaar dat in zo’n zelfde situatie verkeerde als jullie nu. De vrouw vond -net als jij- veel voldoening in haar werk en het was geen probleem dat er nog geen kinderen kwamen. Pas na vier jaar raakte ze zwanger. Met die zwangerschap ging ze eigenlijk nog heel zakelijk om, maar toen het kindje geboren werd, was het of er een knop omgedraaid was. Het hulpeloze baby'tje in haar armen maakte dat ze 'overliep' van moedergevoelens. Al het zakelijke was weg en het kindje kwam aan liefde en verzorging niets tekort. Het kwam bij haar 'vanzelf'. In sommige omstandigheden zal het misschien wel eens anders gaan, maar in de meeste gevallen voelt een vrouw al liefde tot het ongeboren kindje dat in haar groeit en dat ze voelt bewegen. Eigenlijk weet je pas werkelijk wat het is om moeder te zijn en liefde voor je kindje te hebben, als je kindje geboren is en je echt moeder geworden bent.
Mochten jullie een kindje krijgen, dan geloof ik vast, dat jij een liefdevolle moeder wordt! En gezellig? Ja, dat zou kunnen, maar liefde tot je kind is belangrijker.
A. Teerds-Gertenbach
Dit artikel is beantwoord door
A. Teerds-Gertenbach
- Geboortedatum:29-01-1951
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Hendrik-Ido-Ambacht
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar totdat.. inderdaad, je eigen kindje in je armen houdt. Misschien ook nog niet direct, dat kan ook! maar zeker na een tijdje komen echt die moedergevoelens. Die zijn uniek en voel je voor niemand anders.
Sowieso gebeurt er hormonaal heel veel met een a.s. moeder. Je maakt bakken vol zoete hormonen aan als je kindje geboren is, en ja, het blijft cliché, maar je moet het ervaren hebben voordat je weet hoe dát voelt. Onbeschrijfelijk..., voor de meeste moeders...(en ik neem aan ook voor vaders)
Ik weet zeker dat die gevoelens er echt wel komen. Ik hoop dat je het ooit nog mee gaat maken dat jullie vader en moeder worden. Het is zo'n onbeschrijfelijk wonder! Twijfel maar niet of je wel genoeg liefde zal ervaren, als je kindje eenmaal in je armen ligt, dan zul je je afvragen waarom je daar ooit aan hebt getwijfeld.
Het moederschap maakt je tot een ander mens en het ouderschap brengt jullie hopelijk in de toekomst dichter bij elkaar.
Het is heel moeilijk voor te stellen hoe het is om zelf moeder te zijn. Alhoewel ik dat heel graag wilde, wist ik niet wat het nu echt was. Maar als je kindje in je armen ligt, en zich gaan ontwikkelen en gaat groeien, komen veel dingen vanzelf, bijv je moederinstinct, je gevoelige kanten enz.
Misschien zal je niet altijd even gezellig zijn, want het is ook pittig. Maar een gulle lach van je kindje maakt het altijd weer goed!
Ik hoop dat God jullie met babygeluk zal zegenen!
Ik spreek uit ervaring, ervaarde ook enkele jaren hetzelfde zoals jij dat omschrijft. En de grote verandering van een baby na jaren getrouwd te zijn en je eigen ding te kunnen doen, is ook best heftig. Maar ik had nooit gedacht dat het zo leuk zou zijn om moeder te zijn;-) Probeer gewoon los te laten wat je allemaal van jezelf moet verwachten, God heeft ons zo geschapen dat we ons moedergevoel er vanzelf bij krijgen als het kindje er is. En zie het als iets heel bijzonders dat de Heere misschien ook jou één van Zijn schepselen wil toevertrouwen om voor te zorgen. Als je t zo mag zien is het ook een ongelooflijk wonder en voorrecht.
