Vraag
Help! Ik weet echt niet wat ik met het volgende aan moet. Ik was vandaag bij mijn moeder op visite. Ze vroeg of ik even naar de 'tablet' (i-pad) wilde kijken omdat het spelletje dat ze speelt het niet deed. Er bleek een update te zijn. Toen ik van de overige applicaties ook een update ophaalde, haalde het apparaat ook ineens alle mails binnen. De tablet is van mijn vader, alleen hij gebruikt deze niet meer. Mijn moeder wist niet dat je er ook je e-mail op kunt lezen, dus vroeg ze of ik haar account er aan wilde koppelen en dat van mijn vader eraf halen. Om dat te doen moest ik de mailapplicatie openen. Toen zag ik allemaal mailtjes van een of andere datingsite voor homo's, met allemaal berichtjes van mijn vader naar en van andere jongens en mannen. Ik heb het allemaal weggehaald en mijn moeders account erop gezet en niets gezegd. Ik weet alleen niet hoe ik hier mee om moet gaan. Moet ik mijn vader hiermee confronteren? Of moet ik voor altijd net doen of ik van niets weet? Is dat fair tegenover mijn moeder? Of mijn vader? Wat moet ik hier mee aan?
Antwoord
Wat ben jij met een schokkend en zeer pijnlijk en moeilijk probleem geconfronteerd! Ik wil je vraag graag beantwoorden door enkele uitgangs- en aandachtspunten mee te geven. De concrete invulling daarvan kan ik niet geven, omdat ik daarvoor nog onvoldoende weet. Bovendien is het aan jou om te beslissen hoe je dat wil doen. Ik probeer je wel zoveel mee te geven dat je er in ieder geval verder mee kunt.
In de eerste plaats de vraag hoe je de vondst van deze emails moet beoordelen. Tussen haakjes: jammer dat je de mails gewist hebt (al begrijp ik dat wel omdat je moeder ze anders zou zien en daar wilde je haar kennelijk voor bewaren), want dat kan betekenen dat het moeilijk wordt om onder ogen te (laten) zien wat er nu concreet aan de hand is. Afgezien daarvan kun je niet anders dan concluderen dat je vader kennelijk een dubbelleven heeft geleid of mogelijk nog leidt. Het is zonde tegenover God en ontrouw tegenover je moeder. Daarbij zet hij ook de verhoudingen en de sfeer in het gezin en de verdere familie zwaar op het spel. Dat zijn zeer ernstige zaken, die verstrekkende gevolgen kunnen hebben.
Uitgangspunt voor de vraag wel of niet confronteren is m.i. de regel uit Mattheus 18, waarin staat dat je iemand behoort aan te spreken als je weet dat die in zonde leeft. Je ziet dat ook bijvoorbeeld bij het aanspreken van David door Nathan en in Gal. 6:1. De reden daarvan is ook duidelijk. Het gaat er om dat het kwaad niet verder gaat en dat zonden worden beleden, een zondaar wordt gered en vergeving ontvangt. Nathan wist echt wel dat de openbaarmaking van de zonde in Davids leven ontzaglijke gevolgen zou hebben. Niet alleen voor David en zijn gezin, maar ook voor het hele koninkrijk en bovendien voor de eer van Gods naam. Toch kon hij niet anders dan de zaak open leggen, om nog erger te voorkomen.
De volgende vraag is wie er moet confronteren. Als jij volwassen en stevig genoeg in je schoenen staat, zou je dat kunnen doen. Onderschat echter niet wat dit van je vraagt en welke gevolgen dit heeft. Mijn advies is dat je eerst een verstandig iemand op de hoogte brengt die je kunt vertrouwen. Dat zou je predikant of een ouderling kunnen zijn. Je kunt dan samen het confrontatiegesprek doen. Dat legt minder druk op jou, een tweede in het gesprek is tevens getuige en er kan vanuit het pastoraat meteen bijstand worden verleend.
Een goed alternatief is dat je alsnog eerst je moeder informeert, al maakt het feit dat de mails zijn verwijderd het niet gemakkelijker. Er is immers geen onomstotelijk bewijs meer. Zij zal er dan goed aan doen om eerst een vertrouwenspersoon te benaderen zoals hiervoor genoemd. De confrontatie is dan aan hen.
Achter de vraag naar wel of niet confronteren, ligt denk ik de vraag naar de gevolgen van het een of het ander. Wel confronteren kan de volgende consequenties hebben bij je vader:
-Ontkennen of zo bagatelliseren dat het niet iets serieus is. Dat leidt tot een breuk in het vertrouwen tussen jullie of zelfs een hevig conflict. Het leidt tevens tot de vraag hoe hij hier verder mee om gaat en wat dit betekent voor de relatie tussen je ouders en daarmee ook tot de andere gezinsleden. Verder plaatst deze reactie jou in een onmogelijke positie. Ontkenning door je vader kan immers niet wegnemen wat jij hebt gezien.
-Erkennen, maar aangeven dat hij nu geen contacten meer heeft met homo's en jou bezweren ofwel laten beloven dat je er met niemand anders over mag praten. Dat plaatst jou in een heel moeilijk isolement, terwijl je niet weet of je je vader kan vertrouwen.
-Erkennen met de bereidheid verantwoordelijkheid te nemen. Dat betekent dat hij openheid geeft naar je moeder, het pastoraat en hulp zoekt, zodat wonden hersteld kunnen worden (wat wel een lange en moeilijke weg is).
Het is belangrijk je hier vooraf rekenschap van te geven, zodat je je daar op kunt voorbereiden en er niet door verrast wordt.
De gevolgen van niet confronteren zijn eigelijk al eerder beantwoord: dat betekent wellicht doorgaan in de zonde, met alle gevolgen van dien voor later. Het betekent voor jou ook dat je tegen wil drager bent van een verschrikkelijke wetenschap waar je niets mee doet. Dat brengt je in een onmogelijke positie.
Het verdere beleid hangt heel sterk af van de reactie van je vader. Dat zal in goed overleg met hem, de persoon die je in vertrouwen neemt en later ook je moeder moeten plaatsvinden. Dat is denk ik ook het moment om als kind een stap terug te doen en het meer over te laten aan je ouders wellicht ook met goede pastorale en professionele psychosociale hulp.
Heel goed besef ik dat het één ding is de situatie zo goed mogelijk te analyseren en de mogelijkheden te verkennen, maar dat het een heel ander en veel ingrijpender ding is om dit onder ogen te zien en daar naar te handelen. Het belangrijkste is daarom je ouders, jezelf en je gezin eerst in het gebed te brengen voor de Heere en te vragen om Zijn bewaring en leiding, ook in het vinden van een goede vertrouwenspersoon. Ook ik zal dit voor jou/jullie in het gebed brengen.
Tenslotte: wacht hier niet mee, want je draagt een zeer zware last met je mee en dat mag niet te lang duren.
Dr. J. van der Wal
Dit artikel is beantwoord door
dr. J. van der Wal
- Geboortedatum:31-01-1955
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Dordrecht
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Eleos en divisiemanager De Hoop.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het lijkt me enorm moeilijk om daar als dochter achter te moeten komen....
Van harte sterkte!!
Ik kan me zo voorstellen dat die ook nog een mening en vooral gevoelens heeft als ze dit weet.
Maar ook de betreffende vader heeft een probleem. Een zeer groot probleem. Let wel, ik pleit hem niet schoon. Hij is en blijft voor de volle 100% schuldig en verantwoordelijk.
Maar wat is het dat hij dit doet. Blijkbaar worsteld deze man met homosexuele gevoelens. In zijn huwelijk kan hij daar niets mee en dus.... Heeft deze man onder druk van de publieke opinie gekozen voor een huwelijk? Heeft hij gedacht en gehoopt dat de homogevoelens door zijn huwelijk wel zouden verdwijnen? Het blijft gissen. Maar dat hij vast is gelopen is dus heel pijnlijk duidelijk geworden. Ook hier: O Heere erbarm U Zich over hem.
Vraagsteller: van harte sterkte en wijsheid toegewenst en toegebeden. Loop de Heere aan als een waterstroom, Hij wil erom gebeden zijn en is een Hoorder, maar zeker ook een Verhoorder van de gebeden.
Overigens een mooi antwoord van dr. van der Wal, ik hoop dat de vragensteller hier wat mee kan.
Ik verwacht als vragensteller de vader confronteert dat deze alles zal ontkennen en zeggen dat zijn mail account gehackt is of dat dit spam mail is of een virus en al wat niet meer.
Wat moet je dan? Je kunt het niet bewijzen, daarvoor heb je een keylogger nodig op de computer en dat is ook niet wenselijk.
Toch is het noodzakelijk hem hierop aan te spreken, hoe moeilijk het ook is, het is de plicht.
Hier zijn alleen maar verliezers. Intriest om te lezen, hier past alleen dat de gemeente zich met erbarmen opstelt.
Zoals Johnvb zo mooi schreef:
'Niet alleen moeder en dochter (of zoon) hebben een groot probleem. Overigens, wie zal de nood kunnen peilen? Hier is de bede op zijn plaats: O Heere erbarm U Zich over hen'.
Daar kan ik me volledig bij aansluiten!
Ik heb heel lang getwijfeld en uiteindelijk niets gezegd.. tegen niemand.
Het enige wat ik kon doen was bidden voor mijn schoonvader, maar zeker ook voor mijn schoonmoeder. Haar problemen waren nog groter dan ik al dacht. En ik heb goed nagedacht of ze dit wilde weten en ik denk het niet. Ze staan midden in het kerkenwerk, de kinderen, de kleinkinderen, hun vrienden.. Ze heeft net een beetje haar evenwicht gevonden in een moeizaam huwelijk. Maar of ik daar goed aan gedaan heb...? Ik zal wel altijd blijven twijfelen.
