Vraag
Een aantal jaren geleden leerde ik (meid) mijn ''beste vriendin'' kennen. Jarenlang waren we beste maatjes. Niets was te gek en we konden beiden bij elkaar onszelf zijn. Zoals een vriendschap hoort te zijn dus. Na het vmbo gingen we allebei naar een andere school, het bleef goed. Maar na een jaar ongeveer werd het contact echt minder van haar kant. Nu zie ik vriendschap niet als verplichting hoor! Ik vroeg haar naar de reden hiervoor. Want als ze er geen zin meer in had, dan hoeft het voor mij niet. Maar er was niets... Uiteindelijk kwam ik er wel achter dat dat leugens waren. Ik werd een beetje aan de kant gezet. Ik dacht, graag of helemaal niet! Het voelde toch wel apart. Echt rustig was ik er niet onder. Een jaar later zocht ze contact, en vroeg of ik met haar over wilde praten. Dat deed ik. Ik wilde wel eens weten waarom het zo was gegaan! Veel gesprekken gehad en die waren ook goed. Het voelde ook weer zoals toen, echt ik heb er veel voor gebeden en het werd verhoord... Na een half jaar ging het weer mis. Weer werd het contact van haar kant verbroken. Ik kan niet vertellen hoeveel pijn het me doet. Want als ze geen behoefte heeft aan onze vriendschap, waarom zocht ze dan contact? Ik heb verschillende pogingen gedaan om contact met haar te krijgen, maar geen gehoor. Ik ben dus bedrogen uitgekomen. Ik vind het moeilijk om dit hele verhaal los te laten, het achtervolgt me de hele dag. En wat vooral zo is: ik vertrouw bijna niemand meer. Bang om steeds meer bedrogen te worden. Dit gaat niet goed. Want er zijn mensen die wel het vertrouwen waard zijn. Wat moet ik doen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Triest, zoals de vriendschap vanuit je jeugd uiteindelijk is gestrand. Daar mag je best verdrietig om zijn. Maar om nu meteen te denken dat bijna niemand meer is te vertrouwen... denk je dat echt?
Natuurlijk ben je wat voorzichtiger geworden in het sluiten van nieuwe vriendschappen: de ervaring die je hebt opgedaan mag je betitelen als levenservaring. Negatief, dat wel. En juist dat is verdrietig, maar het leven is helaas nu eenmaal niet alleen maar positief. Ieder mens heeft verwachtingen die jammer genoeg niet uitkomen en daardoor ontstaan teleurstelling en verdriet. Vanuit die opgedane levenservaring ga je verder. Gelukkig schrijf je ook dat er mensen zijn die wel het vertrouwen waard zijn. Richt je dus op díé mensen. Dat is wat je moet doen! En dan zul je (na verloop van tijd) ook ontdekken dat daar waar de ene deur dichtgaat (einde van de vriendschap) zich andere openen.
Sterkte ermee,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
soms raak je mensen kwijt, wat je helemaal niet wilt, maar ik hoop dat je net als mij later kunt terugkijken met zegen omdat de Heere je andere mensen ervoor in de plaats gegeven heeft.
@vlokje, ik vind jouw manier van eindigen in 1 woord: hard! Natuurlijk kan er van de andere kant van alles liggen, maar daar gaat het in deze vraag helemaal niet om.
