Vraag
Wij zijn een vader en moeder van drie jongens van 22, 20 en 15 jaar. Nu heeft de jongste verkering met een meisje van 16 uit zijn klas. Wij hebben daar moeite mee. Het meisje is 'licht' hervormd en wij zijn hervormd op gereformeerde grondslag. Ze zien elkaar elke dag op school en na school komen ze hier of onze zoon gaat naar haar toe. Hoe moeten we daar mee omgaan?
Antwoord
Beste ouders,
U stelt een vraag over een kwestie die bij jongeren heel gevoelig ligt: verliefdheid, de liefde, het gieren van de hormonen of hoe je dit allemaal verder ook wilt noemen. Dat laat zich in de meeste gevallen niet dwingen of verbieden. Eerlijk gezegd vind ik 15 jaar erg jong (en zeker voor een jongen!) om verkering te hebben, hoewel ik ook wel voorbeelden ken van prachtige huwelijken waar de liefde op die leeftijd begon. Maar de meeste jongeren zijn op die leeftijd nog zo ongelooflijk in ontwikkeling en nog lang niet uitgerijpt waardoor ze de handen vol hebben aan zichzelf, het vinden van hun eigen identiteit en het ontwikkelen van een gezond zelfbeeld. Anderzijds zijn de ontwikkelingen in onze maatschappij zodanig dat jongeren juist opgedrongen krijgen dat je al heel jong met relaties aan de slag moet of er in elk geval leuk mee kunt experimenteren. Dat gebeurt ook op grote schaal en er worden heel wat brokken gemaakt. Te meer daar de aandacht voor de fysieke componenten van een relatie heel belangrijk geacht worden en veel jongeren daarin al heel snel heel ver in gaan, terwijl zij geen idee hebben hoe je geestelijke diepgang in een relatie aanbrengt.
Dus daarom lijkt het mij belangrijk dat u een open contact met uw zoon (en zijn vriendin) probeert te hebben en/of te houden over wat belangrijk is in de vormgeving van een relatie, hoe de Heere God daarin te betrekken is, over grenzen in lichamelijk contact, en wat niet al. Verbieden en waarschuwen werkt meestal averechts, terwijl constructief begeleiden vaak erg gewaardeerd wordt. Natuurlijk niet door er bovenop te zitten, maar door beschikbaar te zijn en door te bemoedigen zuiver te zijn in allerlei opzichten.
Over de frequentie waarin de geliefden elkaar zien, valt wel wat te zeggen denk ik. Elkaar op school zien en daarnaast ook steevast na schooltijd bij elkaar thuiskomen, klinkt voor mij ongezond. Het is heel belangrijk om naast je relatie/verkering elk ook een eigen leven op te bouwen met ook andere contacten en vrienden die heel vormend kunnen zijn. Als ik een stel zie dat nogal close/plakkerig is en dat zich samen terug trekt om het alleen nog maar met elkaar heel leuk te hebben, vraag ik altijd: wie ben jij nog zonder de ander? Als daar dan geen duidelijk antwoord op komt is er sprake van een zeer ongezonde situatie. Je moet eerst en ook zelf iemand zijn wil je je kunnen geven aan een ander. Dus stimuleer u zoon absoluut om zijn kring groter te maken!
Ik zou het heel normaal vinden als zij op deze leeftijd elkaar op school zien om daarnaast bijvoorbeeld in het weekend eens bij elkaar thuis over de vloer komen en samen naar de kerk te gaan. Maar dagelijks lijkt mij beslist te veel van het goede.
Nou, ik hoop dat u de juiste toonzetting weet te vinden om het gesprek met uw zoon aan te gaan! Wijsheid gewenst!
Drs. Els J. van Dijk
Dit artikel is beantwoord door
drs. E.J. (Els) van Dijk
- Geboortedatum:28-01-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als dit de eerste is die verkering heeft met iemand buiten uw eigen kerkverband zal dit voor alle partijen onwennig zijn. In ons gezin vroeger hebben er uiteindelijk 5 van de 7 een partner buiten eigen kerkverband gevonden, wat mijn ouders moeilijk vonden, maar het is maar beter te accepteren. Hierdoor houd je de band met je kind, en in de meeste gevallen houd je het toch niet tegen. Juist acceptatie, respectvol proberen met elkaar in gesprek te gaan is denk ik de meest wijze houding. Achter elk mens in elk kerkverband zit meestal iemand met even oprecht goede bedoelingen om God op de juiste manier te dienen.
Als alleen het leeftijdsverschil uw grootste probleem is, is het advies van mevr. van Dijk natuurlijk afdoende.
Ga er eens luisteren, word er Jezus Christus gepredikt en geen rust buiten hem?
Of is er alleen verschil in uiterlijkheden?
Wat is licht en wat is zwaar?
De prediking moeten wij toetsen aan Gods woord, en als dit voldoet is het niet licht of zwaar.
Dus je bent van gereformeerde grondslag?
Begrijp me niet verkeerd, wat ik nu ga schrijven is niet bedoeld om te kwetsen, maar:
Ben je daarmee beter dan de ouders van dat jongetje?
Of is het, helaas, dorre dogmatiek, ooit aangeleerd en nooit zelfstandig onderzocht?
Draag je de juiste roklengte, heb je de juiste hoed op enz en zij niet.
Misschien heb ik het wel mis en wordt er bij jullie voluit bijbels gepreekt, zoals DKW schijft en bij die anderen niet.
Wellicht en hopelijk heb jij/hebben jullie leren schuilen in het bloed van de Heere Jezus.
Nou als dat zo is ligt er voor jou/jullie een taak, een hele mooie en bijzondere taak ook nog, nl
die jongen leiden tot Christus! waarin je door je gedrag, je houding en wie je bent een afspiegeling mag zijn van de Grote Zaligmaker.
Als dat niet zo is dan hoop ik van ganser harte dat dat alsnog mag gebeuren.
Los van het feit dat dat knulletje beter zou gaan voetballen met zijn vrienden en jullie dochter met haar vriendinnen optrekt, gezien de leeftijd, is liefde niet te sturen of te controleren.
Daarom veel wijsheid gewenst en bovenal Gods zegen, in de opvoeding en ook voor jullie zelf.
Beter de vraag lezen! Nu komt antwoord zo raar over.
Vraagsteller heeft zoon die met ouder meisje omgaat.
Mijn oudste dochter had van haar veertiende tot haar zestiende verkering, we hebben het niet verboden, maar evenmin aangemoedigd.
Wel hebben we aangemoedigd dat zij dingen met haar vriendinnen deed.
Zodat zij niet teveel op een persoon gericht zou zijn in een leeftijd waar alles nog op zijn kop staat.
Vind dit een vervelende benadering. Zelf kreeg ik ook verkering met een zal het nu dan ook maar "zwaar" kerkelijke jongen noemen ( akelige termen vind ik dit). Altijd bekeek men mij met wantrouwen, alsof ik uit een zeer vrijzinnige stroming zou komen en daar achter stond. Niemand ging een gesprek over geloofszaken met mij aan, maar ze wisten me wel in een hokje te stoppen. Heel erg vond ik dat. 't Rokje , hoedje, kleding was belangrijker en het zogenaamde 'weten' van mensen dat ik niet onder een deugdelijke prediking had gezeten en dus de ware leer niet zou verstaan. Terwijl bij ons elke zondag de cathechismus werd gepreekt en in die gemeente nooit. Had ook meer kennis van geloofsleer, dan de jongeren uit deze gemeente merkte ik al gauw. Maar werd niet als volwaardig lid ( was gedoopt als kind , belijdenis gedaan in eigen gemeente ) gezien. Dus spreek met zo'n meisje en niet op een negatieve toon, ze heeft geen standaard refo onliners geleerd waarschijnlijk, alles wat ze weet komt recht uit haar hart en ze is jong , daar moet je wel doorheen willen prikken, succes! Wat die verkering betreft het kan nog alle kanten op, maar de angst voor een "licht" hervormd meisje, snap ik niet zo goed en komt op mij erg hoogmoedig over, sorry.
