Vraag
Ik mag geloven een kind van God te zijn, maar ervaar momenteel veel strijd in de dagelijkse omgang met God. Het is soms zelfs zo dat ik bidden en Bijbellezen oversla. Nu ben ik pas begonnen aan het boekje "De gereedschapskist van de Heilige Geest" van ds . Van Campen. Daarin gaat het over de gaven van de Heilige Geest. Je denkt dan na waarom wij die gaven zo weinig zien en ervaren. Hierbij kwam bij mij de vraag naar boven of ik wel helemaal vrij ben van de invloed van demonen en daardoor zo weinig geestelijk leven ervaar. Ik heb verder nagedacht en gebeden en kom eigenlijk tot de conclusie dat onreine gedachten en zelfbevrediging (soms zelfs vlak na een intieme omgang met God) mij verhinderen om dicht bij God te leven en een zegen te zijn voor anderen. Ik kom er namelijk nog steeds niet los van en het lijkt een hopeloze zaak. Ik breng het vaak wel bij God en vraag om vergeving, maar telkens val ik weer terug! Kan het zijn dat ik onder invloed sta van onreine demonen? Hoe kom ik daar achter en hoe kom ik daar vanaf?
Antwoord
Wie een kind van God door genade is geworden, weet van vergeving van zijn zonde, maar ook van vernieuwing van zijn leven. Vergeving van zonden door het bloed van Christus en vernieuwing van je leven door de Geest van Christus Die op het moment dat je tot volle geloofsovergave aan Hem kwam, jou ook geschonken is, Galaten 3:2.
Een christen kent vrede én strijd. Een vrede die hij tevoren nooit gekend heeft, namelijk vrede met God. En een strijd die hij tevoren nooit gekend heeft, namelijk een geestelijke strijd tegen de zonde, de wereld en de duivel. Die zijn namelijk je vijanden geworden. Strijd in de dagelijkse omgang met God bevreemdt mij een beetje. Wie bidden en Bijbellezen overslaat, komt niet vooruit. Het zijn de twee roeispanen van ons geloofsbootje waardoor we vooruit komen in het gebruik ervan en zo dichter bij God mogen komen. Dat is de bedoeling van het gebruik van bidden en bijbellezen: door de Bijbel spreekt God tot jou en door gebed spreek jij tot God. Zo ontstaat er ontmoeting en wederzijds luisteren naar elkaar. Dat is omgang met God.
-Dat je weinig geestelijk leven ervaart, kan allerlei oorzaken hebben: of je kunt geestelijk gewoon lui zijn geworden, weinig zin en lust, je loopt niet meer zo hard voor Hem en zo verachter je in de genade van God. Of je bent te druk met andere dingen en loopt als een Martha bekommerd en verontrust over vele dingen door het huis. Met van alles en nog wat bezig, allemaal belangrijke dingen, maar het ene nodige, stille tijd en zoeken van Gods aangezicht, daarvoor heb je het ‘s ochtends te druk en daarvoor ben je ‘s avonds te moe. Of het kan te maken hebben met de sfeer waarin je woont, werkt en kerkt. Ook psychische achtergronden kunnen meeslepen.
Als allerlaatste denk ik aan demonen.
-Onreine gedachten en zelfbevrediging hoeven op zich niet per se te wijzen op occulte belasting. Van onreine/boze geesten in een mens is pas sprake als jij je er in het verleden bewust voor open hebt gezet. Je kunt geen demonen oplopen zoals je een griepvirus oploopt. Zomaar zonder dat je er iets aan kunt doen. Maar waar je zélf de duivel via spelletjes, of dvd’s of muziek bewust hebt toegelaten in je leven, daar wordt het anders. Zeker als vanaf die datum ook de geestelijke hindernissen worden gemerkt.
-Je kunt wel last hebben van een bepaalde smet uit je verleden, waar je nog niet helemaal vrij van bent. Toen in Johannes 11: Lazarus werd levend gemaakt door Christus, kwam hij uit het graf maar had nog wel de doeken om! Die moesten ménsen op bevel van Jezus hem afdoen. Zo krijgen de ouderlingen of dominee van een plaatselijke gemeente de pastorale zorg op zich om door de Heere levendgemaakte christenen te ontdoen van hun banden van het verleden.
Dit kan door heel concreet een bevrijdingsgebed uit te spreken over jou en tegelijk te vragen samen met jou om vervúlling met de Heilige Geest.
Daarnaast is het heel heilzaam wanneer je een oudere broeder in de gemeente in vertrouwen neemt, die jij deelgenoot maakt van je geestelijk probleem (en bij wie dat ook veilig is!) en met wie je elke veertien dagen afspreekt om met elkaar door te nemen hoe het met jou is gegaan de laatste twee weken op dat gebied: om zonden te belijden met elkaar voor God als het wéér mis is gegaan en telkens opnieuw samen te vragen om Zijn overwinningskracht. Om al het oude radicaal op te ruimen (mee te breken, niet te voeden of te koesteren in je fantasieën) en om een nieuw rein leven te mogen opbouwen tot Gods eer en met Jezus’ liefde en door Geesteskracht. Dan sta je in die strijd tussen Geest en vlees niet alleen, maar heb je een medebroeder die met je bidt.
-Niet eenzaam ga ik op de vijand aan/ sterk in Uw kracht gerust in Uw bescherming.
-Gelovend ga ik eigen zwakheid voelend/ en telkens meer moet ik Uw kracht verstaan
toch rijst in mij een lied van overwinning /ik bouw op U en ga in Uwe Naam.
Ds. M. M. van Campen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M. M. van Campen
- Geboortedatum:02-03-1965
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Rotterdam-Zuid
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Een tijd terug werd ik depresief en zag ik het leven niet meer zitten, dit heb ik ervaren als een aanval van de duivel. Je kunt je omgang met God niet laten verwateren of de boze probeert je te pakken.
Ook in de Bijbel zie je dat satan Jezus verzoekt en later bij Petrus, dat Jezus gebied dat de satan weg gaat.
Persoonlijk denk ik dat je niet zomaar overal het stikkertje van demonen/satan op moet/kunt plakken. Zodra we zondigen, is satan er natuurlijk gelijk, hij doet er alles aan om je hiermee door te laten gaan, maar je blijft wel zelf verantwoordelijk!
Ik hoop dat je het advies van de ds. op zult volgen.
Gods zegen!
