Vraag
Een vraag over christenvervolging. Als je buigt voor een andere god, maar in je hart de de Heere God aanbidt i.p.v. de god van dat land, verwerpt de Heere je dan ook? Ik bedoel, als je niet openlijk durft te zeggen dat je niet wilt buigen en in je hart toch tot de ware God bidt? Er zijn toch ook zwakken in het geloof?
Antwoord
De Heere Jezus zegt in Mattheüs 10:32, 33 "Ieder dan die Mij belijden zal voor de mensen, die zal Ik ook belijden voor Mijn Vader, Die in de hemelen is. Maar wie Mij verloochenen zal voor de mensen, die zal Ik ook verloochenen voor Mijn Vader, Die in de hemelen is." Het gaat daarin om het belijden met de mond. Dus: hoe kom je voor de dag; hoe treed je naar buiten. De Bijbel kent niet zo’n scheiding van hart en mond. ’t Gaat er om hoe je bent in zijn totaliteit. In Romeinen 10:9 staat: "Als u met uw mond de Heere Jezus belijdt en met uw hart gelooft dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult u zalig worden." Van de Heere Jezus krijg je geen gelijk, als je toestemming vraagt om de Heere aanbidden met het hart waarbij je onderwijl buigt voor een afgod.
Aan de andere kant lees je in Johannes 12:42 wel het volgende: "En toch geloofden ook velen van de leiders in Hem, maar vanwege de Farizeeën beleden zij het niet, opdat zij niet uit de synagoge geworpen zouden worden." Hoe moeten we over daarover oordelen? Daar is in de vroege kerk een felle discussie over gevoerd. Er waren er in die tijd, die onder hevige vervolgingen, er toe kwamen om te offeren aan de goden. Men noemde zulke mensen "Lapsi", dat is gevallenen. Op een gegeven ogenblik was de vervolging voorbij. Wat moest men nu met deze lapsi doen? Tenslotte koos men ervoor om deze gevallenen na een tijd van boete toch weer op te nemen in de kerk.
Daar moet je niet uit concluderen dat je dus best wel met het hart kunt belijden, terwijl je met de mond iets anders aangeeft. Uitgangspunt moet zijn wat we in Matth 10 lezen (zie boven). Tegelijkertijd moeten we mild zijn tegenover gevallenen. De Heere Jezus was ook mild ten aanzien van zo’n gevallene: Petrus. Hij zag naar hem om en zocht hem na Zijn opstanding als eerste op.
Er gaat echter meer van uit als we staande blijven in het geloof. Er is een dagboek, met als titel: "Buitengewone toewijding." Daarin staan waargebeurde verhalen van broeders en zusters uit de lijdende kerk. Daar kunnen wij in ons land nog heel wat van leren.
Ds. W. G. Hulsman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W.G. Hulsman
- Geboortedatum:08-11-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Lees die geschiedenis eens, daarin staat ook dat hij wel geloofde maar niet openlijk vanwege zijn functie geloof i.
Ik kan me voorstellen in het geval van een bekeerde moslim die net tot geloof is gekomen en nog niet zover is om het zijn familie te vertellen dat hij / zij ook in de moskee in zijn hart tot God kan bidden.
Ik denk dat er een verschil zit in zaken.
Als je in Nederland voor de familie een Christen bent en op je werk niet beleid dat je Christen bent maar alles heel stiekem doet en er niet voor uit durft te komen of dat je met een mes op je keel en een geweer op je gericht moet knielen voor een andere God.
