Vraag
Er is pas gepreekt over het bijbelgedeelte Exodus 33. In vers 5 en 6 gaat het over de sieraad. ''En de HEERE had tot Mozes gezegd: Zeg tot de kinderen Israels: Gij zijt een hardnekkig volk; in een ogenblik zou Ik in het midden van ulieden optrekken, en zou u vernielen; doch nu, legt uw sieraad van u af, en Ik zal weten, wat Ik u doen zal. De kinderen Israels dan beroofden zichzelven van hun versierselen, verre van den berg Horeb.'' De kinderen Israels deden van schaamte (van hun zonden) hun sieraden af. De predikant zei op grond van bovenstaand bijbelgedeelte dat een ware gelovige (die dus ook berouw heeft van zijn zonden) zich niet versiert en dat we vanuit deze tekst ook op kunnen maken dat een ware gelovige geen oorbellen zal dragen. (Veel) mensen denken dat iemand die bekeerd is geen oorbellen meer draagt. Dit vind ik heel moeilijk. Ik mag de Heere nu ook kennen in mijn leven, waar ik heel dankbaar en verwonderd over ben. Maar er zijn soms nog veel vragen en twijfelingen bij mij. Ook bijvoorbeeld hierover. Moet ik dan echt ook mijn oorbellen uit gaan doen?! Graag zou ik hier duidelijkheid over willen krijgen.
Antwoord
Beste vragenstelster,
Ik neem aan dat je als vragensteller een meisje /vrouw bent. Jij hebt het alleen over oorbellen. Daarover lees ik echter in Exodus 33 niet: het gaat daar over sieraden in het algemeen. Dus als je deze tekst gebruikt om het sieraad af te keuren, dan moet de juwelier sluiten: geen halskettinkjes meer, geen ringen, geen armbanden, ook geen dure horloges, geen broches, etc. Je kunt het in elk geval niet tot het dragen van oorbellen beperken.
Maar... mag je Exodus 33 daarvoor gebruiken? Ik zeg in alle nuchterheid: nee. Het gaat daar over de nasleep van de zonde met het gouden kalf. Bij de voorbede van Mozes past een diepe verootmoediging van het volk. Daarbij behoort het wegdoen van het versiersel. Zoiets kan in dagen van speciale verootmoediging ook nu zinvol zijn. Het is weliswaar: scheur je hart en niet je klederen, maar toch kan ook uitwendig het rouwbetoon en berouwbetoon gevolgen hebben. Maar dan ook de sierlijke klederen weg, "in zak en as", in het zwart gaan en zelfs het vasten zou niet ongepast zijn. Wie daartoe als hij in grote zonde viel aanleiding ziet, kan de Schrift aan zijn kant hebben.
Wat volgens mij niet mag is dit veralgemeniseren naar het totale leven van ieder kind van God. Zeker, er is bij de ware gelovige een hartelijk leedwezen God met de zonde vertoornd te hebben. Maar men kan onmogelijk volhouden, dat dit tot een permanent in het zwart gaan zou moeten leiden. "Laat uw klederen te allen tijde wit zijn en laat op uw hoofd geen olie ontbreken" (Prediker 9:8). De mensen hoeven het niet te zien als je vast, zegt Jezus in Mattheus 6. Als ik naar het sieraad deze lijn doortrek, is het volgens mij duidelijk dat de Schrift het dragen van sieraad onder normale omstandigheden niet verbiedt, ook niet voor Gods kind. Bij Horeb droeg Israel ze kennelijk ook, anders hoefden ze die niet af te doen. Niet het dragen van het sieraad was de zonde, maar het gouden kalf. In Jesaja 3 is de trotsheid de zonde, niet het dragen van enig versiersel op zich. En als Petrus zegt dat het ware versiersel bestaat niet in vlechtingen van het haar, niet in klederen aan te trekken en het omhangen van goud, maar in een zachtmoedige en stille geest, dan is ook dat geen verbod van enig sieraad. Ik wijs verder naar de geschenken die Eliezer uit naam van Abraham aan Rebekka gaf (Genesis 24).
Dus: een verbod op oorbellen zie ik schriftuurlijk gezien niet zitten. Wel: matigheid en soberheid. Maar dat geldt niet alleen de oorbellen. Je dient een voorbeeld van ingetogenheid te geven. Daar hoort geen opzichtigheid bij, noch in de kleding, noch in de versiering. Altijd is de vraag: waar doe ik het voor? Wat zijn mijn motieven? Ik zou zelf als ik tot het andere geslacht zou behoren geen halve "kerstboomballen" in mijn oren hangen. Niet uitdagend, maar bescheiden, matig, netjes moet je er willen uitzien en dat is ook weer niet hetzelfde als opvallend truttig en ouderwets. Als je dat namelijk doet om op te vallen is het eveneens verkeerd. Laat ons waardig voor de Heere wandelen, als mannen en vrouwen. En laten wij oppassen voor wettisch: er komt niemand in de hemel omdat zij geen oorbellen heeft gedragen, zoals er ook niemand buiten zal blijven om het oorbelletje alleen. Je kunt er over denken zoals je wilt (een ieder zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd) maar ik ben om een oorbelletje niet rechtvaardig of aangenaam voor God.
Ds. J. L. Schreuders
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.L. Schreuders
- Geboortedatum:24-08-1957
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Boven-Hardinxveld
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Om die reden mocht ik absoluut geen gaatjes in mijn oren. Toen ik 18 was liet ik ze alsnog schieten. Gewoon een klein knopje als versiersel. Omdat ik het zelf mooi vind. Ik draag bijvoorbeeld nooit armbanden of horloges, alleen mijn trouwring. En 2 oorbelletjes.
Ben het helemaal eens met dit mooie antwoord!
Zie je daar iets over oorbellen tussen staan? ik niet!
P.S.: dit geldt toch zeker ook voor mannen, die (een) oorbel(len) - of andere sieraden - gewoon mogen dragen?
Deze dingen hebben wel een schijnreden van wijsheid, door eigenwillige godsdienst en nederigheid, en verachting van het lichaam, maar ze zijn zonder enige waarde en dienen tot verzadiging van het vlees.
!!!!!
In de tijd van Paulus waren er andere dingen aan de orde dan nu.
Nu durven sommigen met droge ogen te beweren dat je geen kind van God kunt zijn als je als vrouw/meisje een broek draagt, oorbellen in hebt, make-up gebruikt e.d.
22 Welke dingen alle verderven door het gebruik, ingevoerd naar de geboden en leringen der mensen;
We worden ervoor gewaarschuwd ons niet weer te laten belasten door menselijk inzettingen.
Eigenwillige godsdienst wordt het genoemd.
Volgens mij kun je deze tekst maar op een manier lezen. Zie voor de uitleg 1a2b3c's reactie ;)
Hoe bestaat het trouwens; het gaat in die tekst over sieraden. Daar worden dus zonder pardon 'oorbellen' van gemaakt. . Eerlijker zou dan zijn om dan álle sieraden te verbieden, als je er al een verbod in leest.
Dat betekent niet dat vlechten of oorbellen of ringen of mooie kleren op zich verkeerd zijn , maar het moet niet tot je sieraad (in overdrachtelijke zin) verheven zijn. Niet iets waar je je waarde en schoonheid uithaalt. Vergelijk hoe mannen (en ook vrouwen) hun carriere, hun prestaties, hun positie of ander dingen tot hun sieraad kunnen maken. Dat is hetzelfde probleem. Dat betekent niet dat ze niet moeten proberen hun werk goed te doen. Maar onze wandel in Christus moet onze sieraad zijn (Titus 2:10)
Wat Rinkse aanhaalt uit Kol 2 is het zelfde probleem in een andere vorm. Hier wordt een uiterlijke vroomheid gebruikt om waarde en schoonheid uit te halen. Iets wat je veelvuldig terug ziet bij de Farizeeën die etaleren met hun vasten, hun lange gebeden, hun strikt houden van de wet enzovoort. Al die dingen zijn waardeloos en dienen alleen tot verzadigung van het eigen vlees.
Er zijn vast ook mensen die het oprecht menen dat het een gelovige niet past oorbellen of andere versieringen te dragen. Dat ze werkelijk hiermee trouw willen zijn aan God en misschien zelfs aan Jezus Christus. Als dat zo is dan prima.
Het kernpunt waar Paulus het over heeft in Kol 2 over te wandelen in Christus (vs 6). En dat kan mijns inziens met of zonder oorbellen, afhankelijk hoe je er mee omgaat en rekening houdend met verdere dingen die de Bijbel zegt.
Hier weet men al wat God van ons vraagt (.....) en dit wordt als uitgangspunt genomen en daar wordt de Bijbel als fundament ondergeschoven.
