Vraag
Op dit moment zit ik een beetje in een dip. Ik had een goed contact met een jongen. Na een poosje werd dat bij mij meer: ik werd verliefd. Ik durfde eerst niet toe te geven hieraan, maar ik meende dat de Heere de weg voorspoedig maakte. Nu weet ik ook wel dat de Heere iets kan zeggen en dat wij, mensen, daar een verkeerde inhoud aangeven. Dat is een worsteling van mezelf... Maar nu heb ik dus uiteindelijk wat laten merken aan die jongen. Hij zei dat hij graag wilde dat hij verliefd op me was geworden, hij snapte zelf niet dat dat niet gebeurd was. Maar hij voelde niets voor me... Ergens snap ik hier helemaal niets van. Wel willen en toch niet willen... Hoe kan dat? Liefde is nu eenmaal niet te dwingen, maar als hij zegt dat hij het wel zou willen... Stelt hij zich dan onbewust niet open voor de liefde door een nare ervaring in het verleden? Maar hij zei ook dat hij niet denkt dat hij nog wat voor me gaat voelen. Is dat een gevoel? Waarop is zo'n gevoel gebaseerd? Ik merk wel dat ik het graag allemaal wil begrijpen, hoewel de liefde natuurlijk niet te begrijpen is. Als het over een ander gaat is dat makkelijker te zeggen dan als het over jezelf gaat. Ik dacht eigenlijk dat hij wel wat voor me voelde. We hadden hele goede gesprekken. Er was vertrouwen. Eigenlijk was hij precies diegene die ik zocht. Jongens, die serieus met het geloof bezig zijn, bij wie ik mezelf kan zijn en die ook nog een karakter hebben dat ik aantrekkelijk vind, ontmoet ik bijna niet! En eindelijk ontmoet je zo iemand en dan wordt het nog niets. Als je verliefd bent, ga je fantaseren. Het leek me zo mooi om samen met de Bijbel en het geloof bezig te zijn. Om samen te bidden en te zoeken. Elkaar hierin tot een hand en een voet te zijn. Maar de weg van de Heere was anders, hoewel ik Zijn weg niet kan begrijpen. We hebben nu het contact verbroken. Mijn dromen zijn ineens weg, maar ik ben ook een goede vriend kwijtgeraakt. Ik woon op mezelf. Ik werk vijf dagen in de week en in het weekend probeer ik contacten te onderhouden. Maar ik ben bang dat ik nu heel erg in een gat ga vallen. Ik zal het contact ook erg gaan missen. We hadden namelijk doordeweeks 's avonds best veel contact. 's Avonds ben ik vaak alleen thuis. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Hoe kan ik dit snel en goed verwerken? Ik hoop van harte dat u me een beetje verder kunt helpen.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Liefdesverdriet is iets heel persoonlijks. Nu het contact met de bewuste jongeman verbroken is, zult u hem missen en uw dromen bij moeten stellen. Tja, u beseft zelf dat het niet anders is. Maar "snel en goed verwerken"... neem in ieder geval de tijd om verdrietig te zijn. Als u uzelf dat toestaat is verwerking al begonnen! Verder kan het handig zijn om eens op te schrijven wat hém nu zo bijzonder voor u maakte. Wat verwachtte u van deze relatie? Was dat op realiteit gebaseerd of slechts op mooie dromen over samen?
Waarom deze vriend reageert zoals hij doet, kan natuurlijk met een eerdere ervaring bij hem te maken hebben. Maar het kan ook zijn dat hij u gewoon als een goede en fijne kennis beschouwde. Uiteindelijk kan slechts hij zelf antwoord geven op de vragen die u over hem stelt. Of u echter die antwoorden ook krijgt... er is immers geen contact meer? Focus u dus niet meer daarop, maar kijk naar uw eigen aandeel in het geheel. Gelukkig beseft u dat wij mensen soms dénken dat God ons iets geeft en dat dit ook anders dan gewenst kan zijn. Biddend mogen we dan ook aan Hem voorleggen dat wij soms iets zo graag willen, maar dat wíj niet weten wat Gods plannen zijn. Het is immers ook altijd goed om te bidden "Uw wil geschiede." Dat geeft rust en leert ons vertrouwend aan Zijn Hand onze levensweg te gaan. Ik wens u die levenshouding toe!
Een hartelijke groet,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
vanuit ervaring wil ik graag nog even op de praktisch kant reageren in de hoop dat je er wat aan hebt!
- dit verloop van zaken hoeft niet te betekenen dat je deze persoon als vriend helemaal kwijt raakt. Wel is het verstandig om voorlopig even afstand te nemen in contact om jezelf te hervinden en je positie t.o.v. hem zonder deze 'dromen' te bepalen. Deze gebeurtenis kan in de toekomst, als je er met een milde glimlach aan terug kunt denken, juist een waardevol stukje in de vriendschap zijn: je bent immers heel kwetsbaar geweest t.o.v. elkaar. En je blijft elkaar als persoon waarderen, ook al zit er geen liefdesrelatie in.
Dit kun je ook onderling communiceren.
- Voor nu is het goed om een invulling van de lege tijd te zoeken. Even heel iets anders, waarin je ontspanning vindt. En met hele andere mensen omgaat. Zo ben ik in zo'n situatie op een vereniging gegaan - bleek een goede invulling te zijn.
- tenslotte kan het goed zijn om je op andere mensen te richten die jou nodig hebben. Ik zeg dit wel heel voorzichtig, want het moet niet zo zijn dat je jezelf voorbijgaat en zo niet aan je eigen pijn / gevoelens toekomt - neem die serieus! Maar het kan genezend zijn om je 'leed' te ijken aan dat van anderen, of om zelf (warmte, oprechte belangstelling) te ontvangen in de weg van het geven.
Ik vind het fijn om te lezen dat je van harte bezig bent met Gods Woord. Ik wens je toe dat je daarin steun en troost mag ervaren in deze situatie!
Hartelijke groet,
Zwaluw
