Vraag
Ik maak me eigenlijk zorgen over de toekomst van onze wereld. Dit artikel vond ik wel interessant, vooral de reacties. Wat moeten we hier nu van denken? Ik krijg steeds meer het idee dat de zondeval ons in een wereld heeft getrokken waar het evangelie van de banken geldt. We hebben onze christelijke waarden verloochend en denken alleen nog maar aan geld. Dat geld heeft ons in zijn macht. Het is zoals de Grieken zeiden: Een demon, maar wel een slechte. Ik begrijp het vaak niet. Ik ben in heel veel landen geweest. In India en Indonesië zijn de mensen veel armer, maar wel dankbaarder voor het leven. Een arts die in Kenya werkt vertelde mijn vader eens dat hij in Utrecht meer verwaarloosde mensen tegenkwam dan op het Keniaanse platteland. Hoe kan dit toch? We hebben alles. Als we ziek worden, worden we verzorgd, maar het is nooit genoeg. Nooit, zo lijkt het wel. En dan vraag ik mij af waar het bij de Grieken heen moet. Daar moet de kerk veel zorg op zich nemen omdat de regering dat niet meer kan. Ik maak me daar veel zorgen over. We tolereren dat daar vreselijke dingen gebeuren. Ik heb daar een video van. Een Grieks gezin krijgt het eerste jaar 4000 euro aan bijstand en daarna niks meer. Hoe hebben we het zover kunnen laten komen? Zien we in ons hart alleen nog maar paarse briefjes? Het lijkt steeds meer op het Romeinse rijk dat uit elkaar viel. Wat moeten we hier nu mee? Kunnen we hier iets aan doen?
Antwoord
Beste vrager,
De zorgen over onze wereld waarover je spreekt zijn heel reëel. Naarmate de wereld kleiner wordt en wij mondiaal denken, komen we steeds meer in aanraking met allerlei zaken die zorg geven. Het is een wereld van buiten het paradijs. Toen wij de band met God hebben gebroken kwamen we als gevolg daarvan in een wereld van doornen en distels. Sinds de zondeval is het nooit absoluut veilig geweest op onze planeet. In onze tijd is er gelegenheid om het nieuws uit alle delen van de wereld te vernemen. We worden daar meestal niet vrolijker van. Terecht staat er in Romeinen 8:20 vv, dat de schepping aan de ijdelheid, is onderworpen; zij ziet uit naar de dag dat zij bevrijd zal worden van de slavernij en het verderf; heel die schepping zucht en verkeert als in barensnood.
Dat verderf zit overal in. Je roert in jouw vraag een bepaald facet daarvan aan. De ontevredenheid en het onrecht in de financiële wereld. We merken dat daar het onrecht welig tiert. En ondertussen wordt er gedweild op allerlei manieren en met diverse bestrijdingen, maar het is dweilen met de kraan open. De bonussen gaan gewoon door. De banken hebben een bepaalde macht verkregen. Zonder de kritiek vanuit het Woord van God wordt macht tot overmacht en een demon. Zo worden we slaven van geldbejag en uitbuiting.
Als we de Bijbel laten spreken dan horen we de juiste toonzetting voor ons handelen: wie rijk willen worden vallen in verzoeking en in de strik en in veel dwaze en schadelijke begeerten, die de mensen doen wegzinken in verderf en ondergang. Want geldzucht is een wortel van alle kwaad (1 Tim. 6:9v). Het is algemeen bekend dat wij vroeger meer tevreden waren dan tegenwoordig. Huttenbewoners die onder erbarmelijke omstandigheden verkeren zijn soms dankbaarder dat wij die in luxe leven en alle comfort hebben. De geest van het materialisme heerst over ons en in ons. De paarse briefjes leven in ons hart. We horen allerwegen dat we in deze tijd van recessie allemaal moeten minderen. Maar als het er op aankomt wil niemand dat.
Kunnen we hier iets tegen doen, vraag je. "Iets",zeker! Als is het een druppel op een gloeiende plaat; doneer voor ontwikkelingshulp, bijvoorbeeld via Woord en Daad. "Iets" is ook dat wijzelf niet in overdaad leven. Een levend christen zal de opdracht verstaan van Titus 2:12 dat wij matig of bezonnen en rechtvaardig leven zullen. Niet de geest van de bloedzuiger die twee dochters heeft: geef en geef, dient ons leven te beheersen, maar die van het vrijwillig geven. Weest tevreden met wat je hebt ontvangen.
Een leven in dankbaarheid en opoffering voor ons naaste dient ons leven te kenmerken. Als we geluiden horen van sommige partijen dat we moeten gaan bezuinigen op ontwikkelingshulp dan dienen we daartegen te protesteren.
De kerk zal zeker een voorbeeld functie dienen te hebben (ook voor de staat) als het gaat om het dienen van de naaste. Nu de verzorgingsstaat steeds minder zorg zal gaan verlenen, dient de kerk een stad op de berg te zijn die haar licht verspreidt en betrokken is bij de mindere en hulpbehoevende. Een levend christen dient een uitstraling van dankbaarheid te vertonen. Hij mag ook genieten van wat God geeft en hoeft geen kluizenaar te zijn, maar wel omzien naar de ander, niet die meer hebben, maar die minder hebben. Dat is naar de stijl van Gods Woord.
Ds. A. K. Wallet
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.K. Wallet
- Geboortedatum:17-06-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Schoonrewoerd
- Status:Actief
Bijzonderheden:
emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat een mooie zin van Ds. A.K. Wallet, het hele antwoord vind ik mooi, maar deze zin is bijzonder.
Dan weten we ook weer op welke politieke partij we moeten stemmen.
Dank u dominee.
Onze gemeente is een aantal jaren geleden begonnen met "diaconaat dichtbij".
Mensen uit het dorp waar onze kerk staat, en die nergens anders terecht kunnen voor hulp omdat ze overal buiten vallen, kunnen een beroep doen op deze regeling.
