Gevoelens voor collega

Ds. K. van den Geest / 5 reacties

04-01-2012, 14:07

Vraag

Een vraag heb ik niet echt, alleen een probleem waarmee ik geruime tijd mee worstel. Ik ben getrouwd en vader van drie kinderen. Een tijd geleden heb ik een vrouw op het werk leren kennen waarmee ik zeer goed contact had en ook wel bepaalde gevoelens voor haar had. Zij ging naar een andere locatie en zodoende raakten de gevoelens op een zijspoor. Sinds een jaar werken we weer veel samen en ik voelde me een tijdje raar. Klinkt gek, maar ik ontdekte pas later dat ik gewoon verliefd was. Zij heeft inmiddels een relatie en een kind van een jaar en ik mijn eigen gezin. Mijn vrouw merkt dat er iets aan de gang is en ik heb dit nog kunnen wegstoppen onder het hoofdstuk "druk op het werk." Ze is niet gek en we hebben omtrent onze relatie de laatste tijd veel onenigheid, die zelfs al al toe heeft geleid dat we een aantal weken gescheiden in hetzelfde huis geleefd hebben. We hebben geen ruzie en kunnen nog gewoon met elkaar praten over allerlei zaken. Voor de kinderen is dit zeer verwarrend en ze snappen het niet echt. Mijn gevoel zegt dat dit absoluut niet kan: ik heb een gezin. En ik hoop maar dat zij niet hetzelfde voelt voor mij als ik voor haar. Op het werk mijd ik haar niet, maar als we samenwerken en praten geeft dat wel een gevoel van voldoening; uiteraard professioneel, maar ook in het innerlijke. Er zal eens een keuze gemaakt moeten worden, al probeer ik dat zolang mogelijk voor me uit te schuiven.


Antwoord

Je stelt geen vraag maar deelt je twijfels en gevoelens. En dat is maar goed ook. Want daaruit blijkt dat je er helemaal niet gerust op bent. Ik merk dat je gevoelens voor deze vrouw je verwarren. Dat is heel begrijpelijk. Zeker gezien de situatie in je eigen huwelijk. Als dat op dit moment moeizaam is terwijl je met deze vrouw prima kunt praten en samenwerken, dan is alles er rijp voor dat je dat laatste op een bepaalde manier gaat interpreteren. Op een bepaalde manier, daarmee bedoel ik dan: dat je dat gaat interpreteren alsof je daar iets mee moet. Dat is ook wat je zegt: er moet een keuze gemaakt worden.

Toch, en dat zal je niet verbazen, zeg ik dat je die keuze allang gemaakt hébt. Namelijk toen je trouw beloofde aan je eigen wettige vrouw, met wie je in een huwelijk bent verbonden. Als je een christen bent en dus volgeling van Christus, dan is de keuze snel gemaakt: je hebt trouw beloofd. Gevoelens voor een andere vrouw kunnen die trouwbelofte, die de kracht van een eed in de Heere heeft, nooit ongedaan maken. Wat is belangrijker: wat God van je vraagt of gevoelens die zo maar ineens in je kunnen opkomen?

Jezus zelf zei: Wat God heeft verbonden, mag een mens niet scheiden (Matt. 19:6). En toen de Farizeeën Hem vroegen waarom Mozes dan de scheidbrief heeft gegeven, antwoordde Jezus: Omdat u harteloos en koppig bent, daarom heeft Mozes u toegestaan uw vrouw te verstoten. Maar dat is niet vanaf het begin zo geweest. Letterlijk staat er, dat Mozes de scheidbrief had "toegelaten". Omdat mensen hardleers zijn. Maar Jezus voegt daar onmiddellijk aan toe, dat het zo vanaf het begin niet is geweest. Hij bedoelt: zo heeft God het vanaf het paradijs, toen Hij man en vrouw schiep, en Adam en Mannin aan elkaar gaf, niet bedoeld! Gods bedoelingen met het huwelijk zijn duidelijk! Wie zijn vrouw verstoot en met een ander trouwt, pleegt overspel, zo legt Jezus het nogmaals nader uit. Deze woorden zijn voor geen enkel misverstand vatbaar, denk ik zo. En als dat nog niet genoeg is, zou ik nog maar eens de geschiedenis over David en Batseba lezen. En vooral Gods oordeel daarover. En Davids erkenning dat hij gezondigd had, tegen de HEERE, tegen Hem alleen, tegen Hem vooral! De boodschap is duidelijk: als je een vrouw ontmoet die jou als man wat doet, dan betekent dat nog niet dat je meteen achter die gevoelens aan moet lopen. Je hebt duidelijk ook je verantwoordelijkheid. Allereerst tegen over je wettige vrouw. Nogmaals: wat is belangrijker, je eigen gevoelens volgen of Jezus? Daarom nog een woord van Jezus over al dan niet je gevoelens volgen: Wie achter mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en mij volgen. Jezelf verloochenen dus, dat moet soms als je Hem wilt blijven volgen! De keuze die je hebt te maken is dus voluit een geloofskeus!

In feite lees ik dat je die (enig juiste) keus ook wel degelijk maakt. Ik heb (en dat is mogelijk best confronterend) delen uit je verhaal er uitgelicht, hoe vaak je eigenlijk daarin al zelf zegt wat je keus is en moet zijn. Dat begint met: "Ik ben getrouwd en vader van drie kinderen": daarover heb ik zo juist al genoeg opgemerkt. Datzelfde herhaal je nog een keer: "Mijn gevoel zegt dat dit absoluut niet kan: ik heb een gezin." Voor die andere vrouw heb je bepaalde gevoelens, maar hier spreek je ook van een "gevoel". Alleen zou ik hiervan willen maken: mijn geweten zegt… Luister naar die stem. Het kon wel eens de stem van God zijn.

Daar komt dan nog iets bij. Iets wat ik eigenlijk minstens zo belangrijk vind: je kinderen. Ook die noem je twee keer: "Ik ben getrouwd en vader van drie kinderen"; en: "ik heb een gezin"! Een vader: kinderen hebben een vader nodig, aan wie ze zich kunnen optrekken, die een vaste rots is in de branding, betrouwbaar door dik en dun. Een vader die het laat afweten brengt onnoemelijke schade aan in de kinderziel! Men wuift dat in onze maatschappij vandaag vaak maar luchtigjes weg. Alsof kinderen niet zo’n last hebben van een scheiding van hun ouders. Het tegendeel is waar. Ontsporende kinderen zijn vaak kinderen uit gebroken gezinnen… Die verantwoordelijkheid heb je dus ook al. Je moet wel heel erg overtuigd zijn dat de schade die je aanricht door te vertrekken met een andere vrouw opweegt tegen jouw achterna lopen van je persoonlijkste gevoelens die je als jouw individuele geluk meent te moeten benoemen.

Tenslotte: je zegt met je vrouw nog steeds goed te kunnen praten. Wat een kans dus om weer iets van jullie vastgelopen huwelijk te maken!! Zoek goede hulp, relatietherapie, psychologische hulp, er is genoeg om hier uit te kunnen komen. Maar erken: dat lukt je niet op eigen kracht, en dat lukt je ook niet met z’n tweetjes. Wees wat dat betreft wijs en betrek er anderen in, naast deskundige helpers ook goede en betrouwbare vrienden. Werkelijk waar, er valt hier zo veel te verliezen. En dus ook zo veel te winnen. In Gods kracht!

Dit alles neemt niet weg, dat zulke gevoelens voor een andere vrouw er soms gewoon zo maar kunnen zijn. De geschiedenis van David bewijst dat. Alle mannen (en ook vrouwen soms) kennen het maar al te goed: getrouwd en wel kun je toch zo maar ineens iemand ontmoeten met wie je een wonderlijke 'klik' voelt. Geweldig, iets om van te genieten ook. Maar dat betekent nog niet meteen, dat je meteen een intiemere relatie met zo iemand moet aangaan. Je zegt dat je haar niet mijdt. OK, dat hoeft misschien ook niet. Maar het kan goed zijn dat wel een tijdje te doen: even afstand nemen, even jezelf ertoe zetten de contacten met haar tot het noodzakelijkste of tot een minimum te beperkten. Waarom? Omdat je zo veel hébt. Dank God voor wat je hebt. En zeker wat je hebt, kan soms moeite betekenen. Dat is wat Jezus bedoelde met je kruis op je nemen als je Hem wilt volgen. Maar daarvan zegt Hij ook, dat je loon duizendmaal groter zal zijn.

Ds. K. van den Geest

Ds. K. van den Geest

Ds. K. van den Geest

  • Geboortedatum:
    12-10-1957
  • Kerkelijke gezindte:
    Nederlandse Gereformeerde Kerken
  • Woon/standplaats:
    Deventer
  • Status:
    Actief

Tags in dit artikel:

collega'sgevoelensrelatieproblemen
5 reacties
krista
04-01-2012 / 14:38
Je begeeft je willens en wetens op een dwaalspoor! en daarmee maak je meerdere mensen ongelukkig!
Heel concreet: AFBLIJVEN!! blijf je eigen vrouw trouw!
Johan00297
04-01-2012 / 15:48
Accepteer dat je iemand leuk, mooi, intelligent, aantrekkelijk kan vinden.... dat kan en mag. Maar neem gewoon je verantwoordelijkheid.... zoals je eigenlijk al aangeef.
Je kan niet als een bij van bloem naar bloem gaan daar wordt je ook nog eens ongelukkig van, en dat je de enige ware liefde net buiten je huwelijk en gezin moet vinden lijkt mij heel erg onwaarschijnlijk.
Gerteke
04-01-2012 / 19:33
Zó eens met deze dominee! Ik hoop dat je luistert naar je verstand en je wil, en niet naar je gevoel en je hartstocht. Het probleem is namelijk dat onbekend heel spannend is en dat je wilt ontdekken. Het avontuur wacht. En zoals de dominee toegeeft, dat voelt lekker en fijn en alsof je weer een beetje leeft.

Er zijn heel veel mensen die zo'n ervaring hebben opgezocht, uitgedaagd. Mensen die alleen hebben gedacht aan kortetermijnbevrediging. Als je daaraan denkt, ligt er heerlijke verliefdheid, weer een eerste zoen hebben, iemand ontdekken, seks misschien wel, allemaal dingen die fijn zijn. Maar wat daarna? Daarna ken je die zoen, ken je die persoon, ken je haar lichaam. En dat went. Net zoals je aan je vrouw en je kinderen gewend bent. Uiteindelijk eindig je op dezelfde plek als waar je nu bent. Alleen dan met een gebroken huwelijk en kinderen die dan wel weten waar ze aan toe zijn: papa en mama zijn niet meer bij elkaar.

Bekeer jezelf. Keer om. Hoe? Heel praktisch. Richt je ogen weer op je eigen vrouw. Ga haar weer zien door Jezus' ogen én door de ogen van de man die verliefd op haar werd, en zie de vrouw die je nu begeert als één die bij een andere man en een ander kind hoort; niet bij jou.

Twee: wees open naar je vrouw. Vertel haar dat je een zwak hebt voor iemand. Dat zal ze eerst niet tof vinden, maar het levert jullie allerlei goeds op. Jij hebt namelijk geen geheim meer. Breng het in het licht. Dat is even jammer, want je hebt geen pleziertje meer voor jezelf. Maar daardoor zul je zien dat een groot deel van de spanning verdwijnt. Grote kans dat die vrouw dáárdoor al minder interessant wordt. Wees volledig eerlijk naar je vrouw over je intenties. Zeg maar dat je baalt, dat je niets meer wilt verstoppen, dat je die gevoelens niet wilt, dat je haar nodig hebt.

Het laatste gaat door op het eerste: ga investeren in je huwelijk. Droom niet weg in je auto, maar bel je vrouw om te vragen wat haar dromen zijn. Wees niet langer dan nodig op je werk, en boek een weekje weg met z'n tweeën. Dat vergt even wat ombuigen van de wil van je vlees, maar als je het gewoon DOET volgt geest en vlees vanzelf. Trust me!

Heel veel succes en geluk!
asw
04-01-2012 / 21:02
and trust me! Zit in dezelfde situatie, maar dan als vrouw... ook een collega die ik meer dan leuk vind, ook wel een beetje verliefd... maar ben weer helemaal verliefd op mijn eigen man, net heerlijk een paar dagen weggeweest... denk dat die gevoelens voor die collega ook niet zo sterk waren, maar meer komen omdat het dan in het eigen huwelijk niet zo lekker loopt .... en je elkaar op het werk vaak van de leukste kant ziet (thuis kun je wel eens chagrijnig uitvallen tegen je partner, maar op het werk doe je dat meestal niet en op het werk zorg je dat je er leuk bij loopt en thuis hang je ook wel eens in oude kleren op de bank). Heb er ook wel een tijdje moeilijk mee gehad, maar God gebeden of hij mijn man en mij wil helpen in het huwelijk. Soms loopt het zo stroef dat je elkaar niet meer echt leuk vindt en je je aan elkaar begint te irriteren. Als er dan net een leuke collega om de hoek komt kijken, wordt het gevaarlijk. Maar heb als vaker gemerkt dat God in wil grijpen in een wat minder lopend huwelijk als je erom bidt. Dus volg het advies van Gerteke op, ga weer leuke dingen doen met je vrouw en schenk haar aandacht en vraag God om hulp in deze situatie... het blijft moeilijk, moet maandag ook weer naar kantoor, maar ik denk als christen dat we bij dit soort verzoekingen ook getest worden hoe sterk ons vertrouwen in God is en hoe serieus wij ons geloof nemen. Verzoekingen zullen er altijd blijven, maar het is maar hoe we er mee om gaan. En als christen heb je ook een voorbeeldfunctie naar niet-christenen toe (en jij naar je vrouw en kinderen). Maar ik begrijp je situatie volkomen, het is erg moeilijk, gevoelens kun je niet zomaar wegstoppen.
EVA
05-01-2012 / 19:44
Laat je niet misleiden door deze verleiding die op je pad gebracht is, vlied de hoererij staat er in de bijbel, breek ermee, en ga terug naar God en naar je vrouw, ze is het waard, ga er een paar dagen tussenuit samen (indien mogelijk) beleid je zondige gedachten aan je vrouw en God, investeer in je relatie. Ook hier helaas ervaring, maar we kunnen ook getuigen hoe God gebroken relatie;s kan herstellen.

nog een boeken tip: nachtlicht Een dagboek voor echtparen
James en Shirley Dobson
verlies geen tijd, onderneem ACTIE.
Veel zegen en mocht je willen praten je mag ons mailen mijn man staat open om je evt via de mail te helpen evangelie@live.nl

Terug in de tijd

Ik ben een jongen en ben sinds een paar weken terug serieus aan de slag gegaan met het geloof. Het begon toen ik me ging verdiepen in de onzichtbare wereld, niks raars verder, maar over het bestaan va...
3 reacties
04-01-2022
Naar aanleiding van het artikel 'Verbod discriminatie om seksuele gerichtheid bijna in Grondwet: ‘Geeft veiligheid' ' vraag ik me af hoe het kan dat ik in de kerk niks hierover hoor, alsof het volko...
Geen reacties
04-01-2023
Geloof zonder werken is een dood geloof. Wat is een geloof zonder openbaring? Wat is eigenlijk de doop in de Heilige Geest? (Marcus 1:7-8)
Geen reacties
04-01-2019
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering