Blijven onder voorspelbare prediking

Aan dr. C. A. van der Sluijs, naar aanleiding van uw antwoord m.b.t. de voorspelbare prediking. Ook wij zitten helaas zondag aan zondag onder zo'n prediking, alleen de grote vraag is hoe moet je daarmee omgaan? Wat is de weg van de Heere hierin? Kan het ook niet zo zijn dat het een kruis is wat Hij je oplegt om te leren buigen en het eens te zijn met de weg die Hij gaat, en de plaats waar Hij je gesteld heeft (zonder de verantwoordelijkheid van de voorganger daarmee te bagatelliseren)? Om de Heere Jezus te volgen door bezaaid en (in dit geval) onbezaaid land? Eigen wegen zijn toch ook in die zin vaak doodlopende wegen? En ondanks alles is de Heere op het gebed toch een verrassend God zelfs als je totaal geen verwachting meer hebt en moedeloos in de kerk zit. Hij laat Zijn kinderen toch niet omkomen in dure tijd of hongersnood? Ook in die zin zijn toch alle wegen die God met je gaat, hoe moeilijk, moeizaam en ondoorgrondelijk ook, tot ons nut. Alle dingen moeten toch medewerken ten goede? Eerlijk gezegd zou ik ook veel en veel liever 's zondags gevoed en gelaafd worden met het Brood en Water des Levens, maar aan de andere kant is het toch ook waar dat juist deze dingen je leren afzien van mensen om alleen en volledig alles te verwachten van Hem Die een God van wonderen is. Ik geef eerlijk toe dat het me soms ook gewoon teveel wordt, maar als Hij erbij is (en dat belooft Hij toch aan al degenen die Zijn verschijning hebben liefgehad; Matth 28:20) kun je overal zijn, toch? En gelukkig zijn er ook in de week nog veel mogelijkheden om 'bij te tanken', al deel ik de grote zorg om de toenemende dodigheid en lege vormendienst, hoe ernstig ook. Of stel je je door te blijven onherroepelijk bloot aan een meegenomen worden, "verstikt worden", zoals u het zei. Ook daarvoor ben ik met name voor onze kinderen wel eens bang, al zou ik eerlijk gezegd niet weten waar het bij ons in de omgeving 'beter' is... Het tij kan m.i. alleen maar gekeerd worden door een machtig Godswonder en misschien is daarvoor wel verdrukking nodig.

Geachte broeder/zuster,

Uw vragen hoe om te gaan met een voorspelbare prediking in uw gemeente getuigen van een grote geestelijke nood. Maar eerlijk gezegd worden al uw vragen door u zelf op de juiste wijze beantwoord. Ik heb daar niets aan toe te voegen. Of het moest zijn de vraag of u met uw gezin zich blootstelt aan "verstikking." Mijn antwoord is: ja, maar dan kunt u niet anders dan happen naar lucht, waarbij God zelf voor de nodige zuurstof zal zorgen om in leven te blijven. Iedere vorm van persoonlijke of kerkelijke afscheiding heeft de geestelijke nood in ons land alleen maar groter gemaakt. Aanvankelijk lijkt dit tot verlichting en opluchting te leiden, maar ‘weglopen’ onder het oordeel en het opgelegde kruis komt op den duur als een boemerang op zo’n kerk of zo iemand terug.

Geestelijke nood kunnen wij zelf nooit verlichten. Dit doet God. En Hij gebruikt dit inderdaad wonderlijker wijze tot ons bestwil. Hier wordt een christen gevormd en geleid op de pelgrimsweg naar huis. Alle anderen gaan hun eigen gang. Tot geestelijke schade van zichzelf of van anderen. Soms moet men pas na zeer lange tijd tot deze conclusie komen. Alles overziende. Daarom alleen dit advies: ópzien tot de Heere en een en ander aan Hem overlaten. Mogelijk komt uw predikant tot bekering door uw aanhoudend gebed. En dit zou dan een van de grootste wonders zijn die er momenteel in Nederland kunnen plaats vinden.

Sterkte! De HEERE is onze sterkte.

Met vriendelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs

Dit artikel is beantwoord door

Dr. C. A. van der Sluijs

• Geboortedatum:
  14-09-1942
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

174 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven