Vraag
Ik ben er onlangs achter gekomen dat mijn vader stiekem pornografie bekijkt. Ik heb nagetrokken wat hij precies keek en ik gruwel ervan. Het was met opzet, en goed verborgen. Ik heb mijn moeder erover geïnformeerd en later op de dag mijn vader ermee geconfronteerd. Er speelt overigens nog meer. Mijn vader gelooft namelijk niet, hoewel hij wel naar de kerk gaat met ons. Dit weet ik omdat mijn vader zelf geen Bijbel leest, niet bidt als hij alleen is, geen enkel zondebesef heeft, op zowat alle discussiepunten (abortus, euthanasie, homoseksualiteit) de anti-christelijke visie aanhangt, niet wil praten over geloofszaken, zich ergert aan het feit dat mijn moeder en ik wel over geloofszaken willen praten, en ook zijn hele levenswijze, wat hij wel en niet doet. Dit alles maakt de kerkdiensten, waar mijn vader mee heen gaat, tot een ergernis voor mij, omdat ma en ik voortdurend rekening moeten houden met hem. Als de preek hem niet bevalt, wordt er gezucht. Als er iemand gedoopt wordt, kunnen mam en ik niet feliciteren want dan is pa weer geërgerd. Koffiedrinken na kerktijd is ook geen optie, evenals napraten over de preek. Dit loopt al enkele jaren, sinds het geloof bij mij meer is gaan leven. Ik heb mijn vader dus geconfronteerd met wat ik heb ontdekt en hij gaf aan geen enkel probleem te zien in pornografie. Hij wil en zal, zo zegt hij, zelf bepalen wat hij wel en niet doet en niemand mag hem wat voorschrijven. Ik heb hem gevraagd wat hij eigenlijk nog in de kerk doet en of hij niet bang is voor het oordeel, en mijn vader zei dat hem dat allemaal niets interesseerde, hij zich zo langzamerhand een vreemde in zijn eigen huis voelde en dat ik een bijzonder/vreemd iemand ben geworden. Ik heb mijn vader vervolgens gezegd dat ik niet meer wil dat hij meegaat naar de kerk. Dat zou hij zelf wel bepalen, zei mijn vader. Toen heb ik gezegd dat als mijn vader zondagmorgen weer in de kerk zou zitten, ik de rest van de wereld bekend zou maken waar hij mee bezig is. De dag erop heeft mijn moeder ook een gesprek gehad met mijn vader over de hele situatie die al zo lang ons gezinsleven verpest. Ze heeft hem duidelijk gemaakt dat dit zo niet langer kan en dat ze zelf ook niet langer zo door kan gaan. Mijn vader had blijkbaar wel goed nagedacht over wat ik eerder heb gezegd. Mijn probleem is nu: ik denk dat er bij mijn vader alleen 'berouw' is omdat hij betrapt is en dat zijn huwelijk en al het andere op het spel staan, maar dat er geen echt berouw is over deze zonde richting God en er van echte bekering -die tot zaligheid leidt- geen sprake is. Hij doet nu erg vriendelijk en probeert in alles ons tegemoet te komen (tv uit, etc), maar dat lost wat mij betreft niets op. Ik worstel met hoe ik mij als christen nu moet opstellen ten opzichte van hem. Wat mijzelf betreft heb ik het helemaal gehad en hoef ik hem nooit meer te zien, tenzij hij echt tot zaligmakend geloof komt dat ook vruchten in zijn leven laat zien. Ik hoop eigenlijk dat het tot een scheiding komt. Hoe kan ik dit gedoe het beste vervolgen en doe ik er goed aan om mijn vader te dwingen niet meer naar de kerk te gaan? Moet ik contact opnemen met dominee of kerkenraad als hij toch weer in de kerk komt, of is dit nu al een goed idee?
Antwoord
Beste vraagsteller,
In jullie gezin spelen zeer ernstige dingen. Ik vind het moedig dat je via Refoweb om advies vraagt. Ik wil het volgende op je vraag zeggen.
Het is heel belangrijk dat in jullie gezin de dingen niet nog verder escaleren. En dat zal zeker gebeuren als jij in actie gaat komen en gaat doen wat je wilt gaan doen. Ik zou je sterk aanraden: ga je niet verder bemoeien met dit ernstige probleem. Dit is allereerst een zaak tussen je vader en je moeder. Ik denk dat je moeder snel hulp in moet roepen. Van een ambtsdrager van de gemeente en wellicht ook professionele hulp. Deze mensen zullen na een grondig onderzoek kunnen beoordelen wat er gedaan moet worden. Ik kan me voorstellen dat wat je meemaakt allerlei bijzonder nare gevoelens bij je oproept. Je zelfs bij de gedachte brengt: ik hoop dat mijn ouders maar uit elkaar gaan. Maar dat is geen oplossing in deze moeilijke situatie. Er zal aan gewerkt moeten worden dat je vader gaat inzien dat hij verkeerd bezig is. Tegelijk moet onderzocht worden waarom hij stiekem naar porno kijkt. Waarom doet hij dat? Meestal is het een vlucht. Vandaar dat ik zeg: zoveel mogelijk verdere escalatie van de situatie proberen te voorkomen. En snel hulp inroepen van mensen die met deze situaties weten om te gaan.
Je vader dwingen om niet meer naar de kerk te gaan, lijkt me geen goed idee. En wereldkundig te maken wat hij doet en hoe hij is, ook niet. Jij hoeft ook niet naar de kerkenraad of de dominee te stappen. Dat is de taak van je moeder. Laat je vader juist wel de kerkdiensten bijwonen, hoe moeilijk dat ook voor jou en je moeder is. Want daar kan hij tot bekering komen. En daar hoop je toch op?
Ik hoop dat je de rust en de wijsheid zult krijgen om met deze moeilijke situatie om te gaan. Bid daarom en ook voor je vader en moeder. De HEERE kan het anders maken. Hij is toch almachtig?
Heel veel sterkte voor de komende tijd!
Hartelijke groeten!
Ds. C. J. Droger
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.J. Droger
- Geboortedatum:10-01-1963
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Vlaardingen
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ds. Droger heeft een goed antwoord gegeven!
Hoe zou jij het vinden als jouw zonden wereldkundig gemaakt werden?
Verder is dit inderdaad vooral een zaak tussen jouw moeder en vader.
Vergeet niet dat David een kind van God was en toch in de zonde viel. Hij kwam pas op zijn knieën voor God terecht met berouw, toen het kindje bij Bathseba al geboren was! Dus dat was, zeg maar, negen maanden later. Toen moest hij er nog door Nathan op gewezen worden. Toch was David welkom bij God. Probeer met bewogenheid en liefde je vader te benaderen en voor hem te bidden. Het is moeilijk, maar met hardheid bereik je echt niet veel. Sterkte en wijsheid toegewenst!
15 Maar indien uw broeder tegen u gezondigd heeft, ga heen en bestraf hem tussen u en hem alleen; indien hij u hoort, zo hebt gij uw broeder gewonnen. 16 Maar indien hij u niet hoort, zo neem nog een of twee met u; opdat in de mond van twee of drie getuigen alle woord besta. 17 En indien hij denzelven geen gehoor geeft; zo zeg het der gemeente; en indien hij ook der gemeente geen gehoor geeft, zo zij hij u als de heiden en de tollenaar.
Vanuit je brief krijg ik de indruk dat je, je vader, alleen maar als probleem ziet....
... houd je dan op geen enkele manier van hem?
Het lijkt erop dat de vraagstelster met alle geweld de vader in een christelijk hokje wil drukken, hij moet immers net zo'n modelchristen worden als wij...
Ik begrijp niet goed waarom dat is. Het lijkt erop dat je het vooral wil voor jezelf - zodat jullie op je gemak in de kerk zitten, zodat jullie thuis over geloof kunnen praten. Je hebt het wel over bekering en zaligheid, maar het komt op mij over alsof je vooral bang bent dat zijn ongeloof slecht op jou afstraalt.
Zoals de deskundige al stelt: porno kijken is vaak een vlucht. Als je dan schrijft dat je vader zich een vreemde in zijn eigen huis voelt, is het idee dat hij zich niet meer begrepen/geaccepteerd voelt niet zo heel ver weg.
En jij, zijn kind, zoals @Sliedrechtman al zegt: Ga aan jezelf werken. Dan heb je genoeg te doen!
Eer uw vader en uw moeder.
Heb uw naaste lief als uzelf.
En oprechte liefde zoals God van ons houdt is het allermoeilijkste om aan je naaste te tonen. En dan vooral aan mensen waar je stiekem van gruwelt en die je hekelt.
Het is goed dat je ouders hulp vragen en jij je er radicaal buiten houd
het is moeilijk dat weet ik best maar toch is dat de rechte weg, veel sterkte
