Vraag
Mijn man en ik zijn nu een klein jaar getrouwd. We wonen in een leuk huis, wat we mooi hebben ingericht. Onze ouders, broers, zussen en vrienden wonen hier ook in de buurt. Ik woon al heel m'n leven in dit dorp en voel me er helemaal thuis (m'n man is hier komen wonen toen hij een kind was). Mijn man studeert nog en wil na zijn studie graag gaan werken in het buitenland (in de VS, Engeland o.i.d.). Dit lijkt mij aan de ene kant een avontuur: het onbekende tegemoet, nieuwe mensen leren kennen, een andere cultuur. Maar aan de andere kant weet ik dat ik hier heel gelukkig ben en wat heb je daar? In ieder geval geen familie! We zijn ook nog nooit in de VS geweest, dus ik kan me er weinig bij voorstellen. Het enige waar ik steeds aan moet denken is dat ik mijn familie en vrienden zo ga missen! We moeten ooit een keer een knoop doorhakken. Hij wil heel erg graag, dus de beslissing hangt eigenlijk van mij af.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Dat die beslissing van jou afhangt voelt als een zware verantwoordelijkheid? Wat doe je als je echtgenoot wel in Nederland, maar ver van jullie huidige woonplaats, te zijner tijd een baan zoekt of wellicht krijgt aangeboden? Ooit gehoord van "de mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest?" We weten nog niet wat ons mórgen wacht, laat staan in de (verre) toekomst. Houdt maar steeds de tekst van het lied "Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heeren hand" voor ogen! En tegelijkertijd: probeer te relativeren in plaats van te tobben!
1. Die studie is nog niet af, dus de situatie is nu niet actueel hoewel wel goed om erover na te denken (nadenken is iets anders dan tobben!).
2. Het avontuur lokt, maar angst voor het onbekende is er natuurlijk ook.
3. Onbekend maakt onbemind… probeer informatie in te winnen over de plaats waar je eventueel terecht zou kunnen komen.
4. Ga bijvoorbeeld met vakantie naar die plaats om uit te vinden of je er zou willen wonen, zou kunnen aarden (klimaat, omgeving, stad of dorp, enzovoort zijn daarbij belangrijk).
5. Familie en vrienden missen…. Goed dàt je gaat missen! Maar met moderne communicatiemiddelen is de wereld een dorp geworden, toch? Via Skype kun je (goedkoop) bellen terwijl je elkaar via de webcam zelfs kunt zien!
6. Een baan in het buitenland verrijkt je leven, maar wil het om de een of andere reden niet, dan kun je toch terug naar Nederland (en opnieuw een baan zoeken)?
Mijn advies: laat je niet afschrikken door dingen die je nu nog niet kunt overzien. Verdiep je in een mogelijke woonplaats en maak goede afspraken met elkaar (bijvoorbeeld over wat te doen als een van beiden heimwee krijgt).
Sterkte toegewenst,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Paar handreikingen:
- Je moet het samen in je relatie 200% met elkaar eens zijn! Ofwel je bent heel erg op elkaar aangewezen en dan helpt een sterke relatie om door moeilijke momenten heen te komen
- Je gaat je zeker af en toe eenzaam voelen. Zeker in de US zijn mensen enerzijds erg vriendelijk, maar thuis een borrel drinken is er niet bij.
- Als je zelf geen baan hebt of iets anders waarmee je van meet af aan je dagen kunt vullen, dan is het echt een risico dat je je erg eenzaam gaat voelen, lijkt mij.
- Skype is beslist geen vervanging van een persoonlijke ontmoeting!
Maar: je doet zo on-ge-loof-lijk veel mooie, nieuwe, waardevolle ervaringen op! Ik herinner me het gevoel te hebben dat ik in een jaar hetzelfde meemaakte als een ander in nog geen 5 jaar.
En inderdaad, in tegenstelling tot een jaar of 40, 50 geleden: een buitenlandse baan is meestal niet iets voor het leven. En het verrijkt ook jullie beider CV, want naast ervaring zegt het ook iets over ondernemerschap, zelfstandigheid, doorzettingsvermogen etc.
