Ik voel me een nietsnut

Ik voel me een enorme nietsnut in dit leven. Ik heb autisme en als ik thuiskom doe ik niets meer in het huishouden. Om bezig te zijn doe ik wat dingen buitenshuis, maar dat levert zo’n vol hoofd op. Zelfs als ik een paar uur uit bed ben is het al weer op, waardoor ik thuis eigenlijk niets meer doe. Ik zie wel wat er allemaal moet gebeuren, maar het gebeurt niet. En dat levert weer een extra gevoel op van waardeloosheid, nutteloosheid, luiheid. “Gij beslaat onnutiglijk de aarde.” En als ik dan al eens bereid ben om wat te gaan doen overvalt me weer het gevoel van verlangen naar rust.

Vooral ook naar God toe voel ik me zondig en slecht om dat ik zo’n leeg bestaan leid. God vraagt veel meer van mij als dat ik doe. Ik geef toe, soms is het wel gemakzucht, maar het hangt altijd samen. Ik voel me leeg, maar met heel veel prikkels. Wie kan me helpen hier uit te komen? De eis van het geloof is misschien nog wel het ergste van alles. Ik kan het niet, ik snap het niet, ik wil het niet, het levert elke dag schuld en chaos op.

Beste...,

Leven onder een veeleisende meetlat is bijzonder vermoeiend. Als je van jezelf meer vraagt dan je aankunt, blijf je altijd met hopeloosheid en een schuldgevoel achter. En als je zelfs denkt dat jouw God een veeleisende God is die meer van je vraagt dan waartoe jij in staat bent, blijft er helemaal niks meer van je over. Maar ik ben ervan overtuigd dat God niet zo is. God zal je nooit ergens brengen waar Zijn genade je niet beschermt.

Ik denk eerlijk gezegd dat je op een andere manier in het leven moet proberen te staan. Niet langer kijken in de spiegel van de veeleisendheid, want dan zal je altijd een verliezer zijn en blijven en je zult dan schuldgevoel op schuldgevoel stapelen. Je een nietsnut vinden, hopeloos en machteloos. Je mag beginnen met de erkenning dat je een beperking hebt. Gewoon reëel onder ogen zien wat je niet lukt, wat een onmogelijkheid is in jouw bestaan.

Maar dan komt het belangrijkste: wat kan en mag je wél? Wat is je restcapaciteit? Hoe kan jij wél tot zegen zijn op deze wereld en voor de mensen om je heen? Hoe kan jij vruchtdragen? Hoe kan God jou gebruiken? 

Ik ben ervan overtuigd dat God een bedoeling heeft met elk mensenleven, dus ook met dat van jou. Wil je eens proberen om vanuit dat gezichtspunt naar je leven te kijken? Hoe kan jij verschil maken voor de mensen en de wereld om je heen? Misschien is dat in jouw ogen niet groots en meeslepend genoeg, maar daar gaat het helemaal niet om. Als jij met een goed woord, een eenvoudige daad iets kunt toevoegen in deze gebroken wereld kan dat van een veel grotere betekenis zijn dan je zelf doorhebt. Als je elke dag begint vanuit de rust en de zekerheid bij God geborgen te zijn, onder de bescherming van Zijn genade, zal deze overtuiging en het verlangen daar iets van uit te mogen delen, een enorme uitwerking hebben op je gemoedsgesteldheid. En mensen met een innerlijke rust en vrede zijn minder vatbaar voor overprikkeling. 

Dus alsjeblieft, smijt de spiegel van veeleisendheid in stukken en kijk naar de rivier vol van vrede die bij God te vinden is en luister naar Zijn plan voor jouw leven. Dan zal je een gezegend mens zijn en mag je tot zegen voor anderen zijn.

Heb het goed!

Vriendelijke groet,

Drs. Els van Dijk
Voor begeleiding en advies
www.els-van-dijk.nl

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

208 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven