Vraag
Aan een Ger. Gem.-predikant. Al vrij lange tijd heb ik veel preken (Ger. Gem.) gehoord waarin het heilige recht Gods wordt benadrukt. De inhoud ligt dan een beetje in de lijn van wat Kohlbrugge schrijft in zijn "Twaalf twaalftallen Leerredenen deel 9-10". Ik citeer er iets uit: "Velen zijn er onder ons, die uiterlijk de Wet kennen en geleerd hebben, zonder evenwel de stem van God zo in het vuur vernomen te hebben, dat zij daardoor van doodsangst niet wisten, waar te blijven. Tot deze zeg ik, dat al wie Leven uit God ontvangt, een tijd kent, waarin hij de stem van God in zo'n donder en bliksem, in zo'n vuur vernomen heeft, zoals eertijds de kinderen Israëls. Ik wens degene geluk, wie de stem Gods, de stem van Zijn Wet, zo in de oren gedonderd heeft of dondert, dat hij daarover geheel verschrikt en als doodgeslagen is." En: "O, welgelukzalig hij, die met een verbrijzeld en verslagen hart, bij het gevoel van Zijn verdoeming, buigend onder het recht Gods, in doodsbenauwdheid het woord verneemt: Uit het midden van u heb Ik een Profeet verwekt, naar Hem zult gij horen." Dit wordt dan het plaatsmakend werk genoemd en moet echt zo diep gaan, volgens de preken. Bij veel puriteinen lees je dat deze ervaringen "ongeloof" worden genoemd. Men gelooft niet in Christus in Wie aan het recht voldaan is. De prediking die ik vroeger hoorde (andere Ger. Gem., andere predikant) had laatstgenoemde kern. Op dit moment kom ik er niet uit. Op grond van Kohlbrugge en ook prediking in die lijn zou je denken dat elk kind van God dit meemaakt. Als dat eisende recht zo belangrijk is in een bekering, waarom bestempelen veel puriteinen dat dan met "ongeloof"? En hoe kan het dat zulke uitersten in gedachten in de Ger. Gem. gevonden worden? Dit zijn toch geen accentverschillen meer? Op dit moment denk ik zo: de Wet eist liefde, je ziet dat je er niet aan kunt voldoen en dat je zo voor God niet kunt bestaan, gescheiden bent van Hem. Geloof in Christus en bekering zijn nodig om wel voor God te kunnen bestaan. Daar moet je dan om vragen. Verder denk ik dat God verschillende wegen met Zijn kinderen gaat, de een wordt door Zijn liefde getrokken, de ander door Zijn rechtvaardigheid uitgedreven, weer een ander door Zijn heiligheid, wellicht? God is toch pas je Rechter na dit leven? Waarom moeten Gods kinderen dan volgens sommige predikanten nu al voor Gods rechterstoel worden geplaatst? Is dat niet strijdig met Hebr. 12:7 en kanttekening 25?
Antwoord
Beste vraagstel(ler)ster,
Over deze zaken is al heel veel geschreven. Daarbij dienen we altijd voor ogen te houden dat de Heere onderscheiden wegen houdt waarlangs Hij de Zijnen tot de kennis van de Heere Jezus brengt. Want de kennis van onze zonden is geen doel op zichzelf, maar de weg waarlangs Hij brengt tot de kennis van de verlossing. We kunnen dus ook nooit de vastheid van ons geloof vinden in de weg waarlangs we tot de kennis van de verlossing gekomen zijn. Christus is het voorwerp van het geloof en de beloften van het genadeverbond, dat in Hem vastligt. Wel vier keer zegt ons Gods Woord, dat de rechtvaardige door het geloof zal leven. En dat is niet in het geloof in mijn bekeringsweg. De bevinding kan nooit de grond van het geloof zijn. Ds. Van de Groe schrijft dat God met elk der Zijnen een eigen weg gaat. Ze zijn dus onderscheiden, al zijn er kruispunten waarop men elkaar ontmoet.
Bijzonder leerzaam is wat ds Wilh. a Brakel schrijft in De Redelijke Godsdienst in het hoofdstuk over de wedergeboorte (deel 1 blz. 750). Daar schrijft hij over de wijze van wedergeboorte, welke zeer verscheiden is. Ook ds Smytegelt schrijft erover in "Het Gekrookte Riet" hoe de Heere de Zijnen op een onderscheiden wijze leidt. Zelf heb ik ook een boekje geschreven over: "De zekerheid van het geloof," waarin ik ook op deze zaken inga. Tenslotte schreef de Schotse ds .E. Erskine een boekje met deze titel, bijzonder lezenswaardig. Genoeg goede lectuur hierover. Lees die biddend.
Dat ds. Kohlbrugge zo schrijft hangt samen met de weg die de Heere met hem hield. Maar die is niet normatief voor anderen. Zo mag het ook niet gebracht worden. Paulus en Timotheus hadden een onderscheiden weg. Lydia en de stokbewaarder ook.
Met hartelijke groeten,
Ds. H. Paul
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Paul
- Geboortedatum:16-07-1928
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Moerkapelle
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Hand.16:14 En een zekere vrouw, van wie de naam Lydia was, een purperverkoopster uit de stad Thyatira, die God diende, luisterde naar ons. En de Heere opende haar hart, zodat zij acht gaf op wat door Paulus gesproken werd. 15 En toen zij gedoopt was en haar huisgenoten ....
Thimotheüs, Johannes de doper, Jeremia..... zij hebben leven uit God ontvangen, maar of ze bovengenoemde ervaringen hadden???
Waarom zo'n waarde hechten aan wat mensen zeggen/schrijven als het niet in de Bijbel staat?
Er worden wat omwegen gemaakt door mensen eer ze tot Jezus komen, maar je kunt het best de kortste route nemen: je afkeren van jezelf en de zonden en je toekeren naar Jezus.
Als een ander dat heeft gedaan door het eerst keer op keer zelf te proberen o.i.d. dan moet daar geen voorbeeld aan genomen worden door dezelfde fouten te maken.
Dan zou je juist moeten denken: ik laat me niet ophouden maar ga rechtstreeks tot Hem.
Ga ajb niet zitten wachten op boven genoemde ervaringen, doe wat God zegt: bekeer je en geloof het evangelie.
Jij zegt: daar moet je dan om vragen, maar God eist en beveelt bekering en geloof!
- citaat: "O, welgelukzalig hij, die met een verbrijzeld en verslagen hart, bij het gevoel van Zijn verdoeming, buigend onder het recht Gods, in doodsbenauwdheid het woord verneemt:
Ps.34:9 Smaakt en ziet, dat de HEERE goed is; welgelukzalig is de man, die op Hem betrouwt.
Als je wat mensen zeggen en/of schrijven niet terug kunt vinden in de Bijbel moet je maar bedenken dat Gods Woord doorslaggevend is.
Aan God moeten we verantwoording afleggen en niet aan mensen.
Zoals gezegd is er veel geschreven over een ware weg en een ware leer die leidt (al dan niet bevindelijk) tot bekering en naar God. Dit totale proces kenmerkt zich van leerstellingen, begrippen (oneliners noem ik ze), procesfasen tot aan persoonlijke gevoelens.
In mijn beleving is het verschil(len) t.o.v. elkaar dan ook niets vreemd. Het is menselijk en we zijn stuk voor stuk uniek gemaakt. Daarom verschillen we van elkaar. Een relatie met God zal misschien wel zelfde kenmerken kunnen hebben maar altijd verschillend zijn t.o.v. elkaar. Omdat het persoonlijk is.
Dus als je deze persoonlijkheid als gemeenschap in eenheid wilt uitdrukken dan is dat nogal niet wat… Volgens mij probeer je dan als mens ZELF iets heel unieks te creëren…
(Gelukkig denk ik dan maar gelijk, dat God daar toch een oplossing voor heeft)
Het mooie is dat tijdens dit schrijven er al weer een verhaal ontstaat waarbij er vanuit de mens gedacht (!) of beleeft (bevonden) wordt. Maar wat als wij het nu eens andersom zouden benaderen. Als God nu een manier zou hebben hoe u een kind van Hem kan worden, zou dat niet een verademing zijn? Dat Hij gewoon zegt: Doe nu dit en dan dat of zus of zo dan is het goed. En verenigen… dat doe je zo!
Vele zullen mijmerend en terecht gelijk ja zeggen omdat hun ziel eigenlijk schreeuwt van verlangen naar God!
Maar bevindelijke bekeringsvoorbeelden kenmerken zich door jungelachtige zoektochten, jaren van geploeter, zich in de tranen omgewenteld (met alle respect, want ik huil soms ook) van kerk- tot aan familiescheuring en waarbij de paulusbekeerling als een roepende in de woestijn verdwaasd doorheen fietst.
Waarom ik u dit zo schrijft is dat er een traditie van honderden jaren is geweest, die duidelijk weergeeft dat bij elke poging om een relatie met God op te bouwen er veelal eigen werken aan vooraf gaan en er een duisternis is die je ook weer probeert te laten struikelen. Niet dat God zich niet laat vinden maar omdat de mens zelf speler wil zijn van zijn eigen (ziels)verhaal. En het is de mens die zelf denkt en handelt over hoe tot God te komen. Conclusie: mensenwerk wint het niet van een geestelijke duisternis!!! Ook bevindelijk mensenwerk niet. Het is gewoon eigen intentie en emotie waar een bewogen hart voor God aan ten grondslag ligt. Maar dat overwint de duisternis (nog) niet!
Hoe zou God het bedoelen
De wilsbeschikking van God (oude en nieuwe testament) zou ongeloofwaardig blijken als we het zelf moeten uitzoeken. In mijn beleving stranden hier velen in een zee van nostalgie, schuld, schaamte en angst.
Maar God is de God van abraham, izak, jakob, david, elia, paulus, calvijn, knox, bunyan, spurgeon, etc. maar ook van u en mij. Hij is God dezelfde God en Hij heeft een plan. Zou er dan een hindernisparcours voor ons worden opgeworpen? Of gelooft u dat Gods Heilige Geest op ALLES een ontzettend mooi antwoord heeft Inclusief de ger.gem. En ook op hoe uw geest weer levend gemaakt kan worden. En welke routes u moet nemen ?
Misschien kunt u het in Zijn Woord er op naslaan
1joh 1: 9
Rom 10:9 -10
kol 2:14
Spreuken 4 +5
Spr 23:26 (doe dit dan maar)
Als uw God dezelfde is als die van koning David, als uw Jezus dezelfde is al die aan het kruis voor Alle zonden van de wereld gestorven is, als uw Heilige geest dezelfde is als die Paulus inspireerde,dan zeg ik hardop
vind rust mijn ziel
in God alleen
ken Zijn kracht
vertrouw Hem en wees stil
(opw 695)
en mocht u dingen niet begrijpen, niet verstaan, niet zien…
open dan eens je hart voor God en bidt het onderstaande gebed eens hardop:
HEERE Jezus, ik open mijn hart voor U
Ik erken dat ik een zondaar ben,
maar ik nodig u vandaag uit in mijn leven
Ik heb u hulp zo hard nodig,
Wilt u mijn leven leiden,
Wilt u mijn oren openen, zodat ik uw stem kan verstaan
Wilt u mijn ogen open zodat ik Uw Heerlijkheid kan zien
En vul mij met uw Heilige Geest
Vul mijn wezen met uw liefde
Om u te eren, om u te dienen
Heel mijn leven lang
Amen
Veel zegen
p.s Zo is dan het geloof uit:
het gehoor (horen met je oren),
en het gehoor door
het Woord (van) Gods (Rom.10:17)
Ook vandaag heeft Hij Zijn gemeente. Hij is niet veranderd en Hij zorgt vandaag net zo goed voor Zijn kinderen als vroeger hoor.
Niet zo'n goede raad die je geeft: de bevinding op te zoeken, dat is zoeken in jezelf en het hart is arglistig.
En de waarheid achter de waarheid????? Jezus is de weg de WAARHEID en het leven.
Dus nog een extra waarheid achter Jezus?
Ik begrijp werkelijk niet waar je dat allemaal vandaan haalt, iig niet uit de Bijbel.
Hou het bij de Bijbel, zie op Hem i.p.v. het in bevindingen te zoeken, met jezelf kom je bedrogen uit en met Hem nooit!
Kijk, grijp zelf toepassers van tegenwoordig..... als je de Bijbel goed leest dan zie je staan: en zovelen Hem aangenomen hebben heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden.
Jezus Zelf zegt: uw geloof heeft u behouden. (ze geloofden dus echt zelf en namen Hem aan, dat doet God niet voor een mens)
Ik ben blij dat Luther ook een keer doorkreeg dat hij het niet van de oudjes moest hebben, of van zijn schuldbesef, of van zichzelf, maar dat hij terug moest naar het Woord. En dat moeten wij ook.
Zijn dat mensen uit de oudheid of zijn het oude mensen? En ik zou mijn vertrouwen maar niet op mensen stellen, want dan weet je zeker dat je eens bedrogen uitkomt.
En "grijp zelf toepassers" daar heb ik ook nog nooit van gehoord.
Paulus zei dit: Ik jaag erna of ik het grijpen mag, waartoe ik van Christus gegrepen ben.
Dat is duidelijk lijkt me.
Hou het maar bij het Woord van onze Heer en zie op Hem dat is beter dan op je gevoel te vertrouwen.
Het evangelie is zo eenvoudig:
1. God is heilig en kan geen gemeenschap hebben met zondaren.
2. Jij bent een zondaar en verdient de eeuwige straf.
3. Jezus Christus is de door God gegeven oplossing voor jouw probleem. Hij stierf voor het zondeprobleem.
4. Door dit in het geloof toe te eigenen wordt Zijn gerechtigheid jouw deel.
5. Je mag groeien en toenemen in de kennis van Hem.
Adios
