Vraag
Als je het leven niet meer ziet zitten en hier op aarde geen uitweg meer ziet door alles wat je in je jonge leven meemaakt/gemaakt heb en de hulporganisatie's je niet verder helpen maar je alleen meer aan je lot overlaten, mag je dan een eind aan je leven maken om zo verlost te zijn van al die angst, pijn en verdriet en voor eeuwig bij Hem te zijn?
Antwoord
Beste ...,
Natuurlijk kan het leven op deze aarde knap ingewikkeld zijn en is het af en toe schrijnend wat mensen in hun leven mee moeten maken. Maar het is beslist niet waar dat het lijden in deze wereld het laatste woord heeft. Daarom vind ik het ook opmerkelijk dat jij een onderscheid maakt tussen de aanwezigheid van je Heere en Heiland in de toekomstige wereld (de eeuwigheid) en Zijn nabijheid in dit tijdelijke leven. Waarom maak je dat verschil?
Als ik de Psalmen lees, de plaatsen waar mensen aan het woord zijn vanuit de diepten van het leven, verneem ik de nood waarin zij verkeren en de roep en schreeuw vanuit de diepte van ellende, maar is er ook altijd weer sprake van de hoop op God en de bescherming van Hem. Ik heb er geen enkele behoefte aan om de nood in dit leven te bagatelliseren, maar ik vraag mij wel af waarom God in zoveel gevallen dan buiten spel wordt gezet, bij wijze van spreken. Juist dan wil Hij erbij zijn en perspectief bieden. Dat is kenmerkend voor Zijn naam -Ik Ben, d.w.z. Ik Ben erbij!- en voor de plaats die Hij in je leven wil innemen. Het is ook kenmerkend voor de strekking van de meeste Psalmen: hoop op God, sla het oog naar boven, want ik zal Zijn naam nog loven. Je ziet dat bijvoorbeeld heel sterk naar voren gebracht in die heel bekende Psalm 23: De Heer is mijn Herder! Zelfs al ga ik door een duister dal; ik vrees geen kwaad, want Hij is bij mij. Zijn stok en Zijn staf vertroosten mij. Hij leidt mij in grazige weiden. Mag Hij ook jouw Herder en verder zijn?
Weet je dat in de Bijbel 365 keer "Vrees niet!" staat? Dat lijkt mij niet toevallig! Dat "vreest niet" bedoelt de Heere God niet goedkoop -Hij zou wel de laatste zijn die Zich er maar gemakkelijk vanaf maakt- maar de grond van dat "vreest niet" is gelegen in Zijn nabijheid in wat ook je moeilijke omstandigheden zijn en in de kracht van Zijn eeuwige Vaderarmen. Oftewel: de Heere God ontkent je moeilijke levensomstandigheden niet, maar Hij wil laten zien dat Zijn kracht, liefde en genade altijd groter is dan welke moeilijkheid dan ook. Met mijn God spring ik over een muur, zegt David. En het "vreest niet" lees ik bijvoorbeeld in Psalm 27, Psalm 46, Jesaja 41. Het "vreest niet" is niet gelegen in de overmoed aan eigen krachten, maar in de overgave aan God en de verwachting van Hem en dat al hier en nu, vandaag, en niet pas in het komende eeuwige leven. Mag dat ook voor jou gelden? Kun jij je daarvoor openstellen?
Ik denk niet dat het aan ons mensen is om de sleutels van dood en leven te hanteren. Die liggen in Gods hand. God wil de moeilijkheden van ons leven gebruiken om ons sterker te maken. "Dwars door het vuur, maakt U mijn rein en puur."
Eerlijk gezegd denk ik ook niet dat hulpverleners erop uit zijn om je aan je lot over te laten. Als dat wel jouw beleving is, moet je dat communiceren met hen. Zeg maar waarom jij denkt dat jij niet geholpen bent met je hulpvraag en probeer je vraag om hulp zo concreet mogelijk te formuleren. Blijf echter bedenken dat er twee componenten zijn die van invloed zijn op jouw functioneren: de psychische en de geestelijke component en die twee hebben absoluut invloed op elkaar. Als je vol overgave kunt zeggen en zingen: "Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heeren hand!" zul je ongetwijfeld anders omgaan met de moeiten in je leven dan wanneer je denkt dat jer er alleen voor staat. Dan is het namelijk niet langer: "De Heer is mijn Herder, mij ontbreekt niets" maar dan wordt het: "Ik ben mijn eigen herder en ik heb van alles en nog wat nodig. En wat ik ook probeer en wie ik ook om hulp vraag, het helpt allemaal niets."
Ik hoop dat je het grote verschil goed aanvoelt en dat je de Heere God de ruimte wilt geven om jouw Herder te mogen zijn. Daarnaast heb je natuurlijk ook de ontferming en hulp van medemensen nodig, maar dat komt dan in een ander perspectief te staan.
Ik wens je een veilige en geborgen toekomst toe. Als Jezus in je bootje is, ben je veilig, hoe hoog de stormen ook gaan.
Drs. Els van Dijk
Dit artikel is beantwoord door
drs. E.J. (Els) van Dijk
- Geboortedatum:28-01-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik ken de situatie uit ervaring en kan ook uit ervaring zeggen dat er echt instanties zijn die niet echt hun best doen voor je.
Ook weet ik uit ervaring dat het zo ontzettend donker kan zijn, dat de Bijbel je niks zegt en bidden niet lukt. Dit door depressie. Dat is dus niet vreemd.
In een depressie zie je alles in ander licht. Dat doortrekt je hele leven. Elia vroeg ook niet voor niets of God hem weg wilde nemen. Geen bijzondere vraag dus.
Blijf aan de bel trekken bij de hulpverleners, vragensteller! Zoek desnoods een andere instantie. Vertel van je doodswens. Blijf er vooral niet alleen mee zitten! Kijk anders ook eens op 113online.nl. Goeie site, je kan die mensen ook bellen/mailen/mee chatten.
Heel veel sterkte!
Ik heb zelf een situatie van redelijk dichtbij meegemaakt waarin een gezinslid zelfmoord had gepleegd. Ik kan me een beetje voorstellen dat je tot zo'n daad komt. Ik kan me voorstellen dat het zo donker in je hoofd is dat er werkelijk geen andere uitweg meer is. Ik kan me zelfs voorstellen dat het voor jou onmogelijk is om dat in je naaste omgeving bespreekbaar te maken. Er is niemand die je echt begrijpt omdat ze het zelf nog nooit hebben meegemaakt. En het is ook nog eens zo dat als iemand echt uit dit leven wil stappen dat hem dit dan ook lukt, dat is niet te voorkomen.
Maar bedenk wel wat voor een ravage je achterlaat! Misschien merk je het niet maar hier lopen mensen rond die van je houden! en als je zelfmoord pleegt dan gaan zij zich de rest van hun leven afvragen waarom, en wat ze hadden kunnen of moeten doen. Het is niet vreemd dat er achterblijvers in een diepe depressie raken omdat ze je daad niet hebben zien aankomen en dat ze hem niet hebben kunnen voorkomen. En het lijkt me dat je dat niet wilt.
Nou is moord een zonde die vergeven wordt als je Jezus als je Zaligmaker hebt aanvaard. Er zijn er die beweren dat een zelfmoordenaar naar de hel gaat omdat je dan geen berouw gehad zou kunnen hebben maar dat is bangmakerij en onzin. Als je Jezus erkent als Here dan zijn al je zonden al vergeven, ook je toekomstige. Maar zou het beëindigen van jouw leven, dat toch door God zelf geschapen is, een juist antwoord op die schepping zijn? De vraag stellen is haar beantwoorden lijkt mij.
Er zijn dus twee redenen om geen zelfmoord te plegen: je gaat in tegen de wil van God, en het tweede daaraan gelijk is, je doet je naaste enorm veel verdriet. Niet doen dus!
Dat neemt niet weg dat je er nu wel mee zit. En we leven inderdaad in een bureaucratie. Als je niet in een hokje past zal er wel niets aan de hand zijn. Zoals Erna al zei, blijf aan de bel trekken, zoek hulp, trek iedereen aan zijn jasje! Maak ook je doodswens bekend want als je dat niet duidelijk maakt kan niemand je helpen ook.
Voor mijn gevoel duurt het leven maar kort. Voor je het weet ben je 84 en ga je naar God. Maar in een depressie duurt het leven lang! Maar toch zou ik zeggen, strijdt de goede strijd en behoud je geloof! Uiteindelijk zal God je hoe dan ook genezen, al moet je daar misschien eerst voor sterven, maar Hij zal het zeker ook goed met je maken! Vertrouw daar dan ook op en laat het beëindigen van jouw leven aan Hem over.
Sterkte en Gods nabijheid toegewenst.
Jij zou een eind aan je leven willen maken om voor eeuwig bij Hem te zijn.
De Here Jezus is al bij jou, dat heeft Hij belooft, ook al ervaar je het niet, maar geloof het maar, dat is voor Hem
genoeg, Hij is bij je in deze poel van ellende, en alleen Hij kan je ware Trooster zijn.
Ik spreek dit uit ervaring.
Gods zegen en Zijn sterke toegewenst
Mijn hulpverlener zei het vlak voor die tijd tegen me en het interesseerde me niets. Sterker nog, ik dacht dat ze beter af zouden zijn zonder mij en dat het dus juist goed voor hen was.
Na mijn depressie zag ik het pas in juiste proporties en ik heb het onlangs van redelijk dichtbij meegemaakt welke impact het op de omgeving heeft.
Maar ik weet dus niet (zal ook per persoon verschillen!) of het de vragensteller van de daad afhoudt. Zo moeilijk dit!
Ik droomde eens en zie ik liep aan 't strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen, want ook de Heere liep aan mijn zij.
We liepen saam het leven door en lieten in het zand,
een spoor van stappen, twee aan twee; De Heer' liep aan mijn hand.
Ik stopte en keek achter mij en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugd van diepe smart en hoop.
Maar als ik goed het spoor bekeek, zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkst was, maar één paar stappen staan...
Ik zei toen: "Heere, waarom dan toch?" Juist toen ik U nodig had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag op het zwaarste deel van het pad...
De Heere keek toen vol liefd' mij aan en antwoorde op mijn vragen:
"Mijn lieve kind, toen 't moeilijk was, toen heb ik jou gedragen"...
Ik hoop en bid dat je dit gaat ervaren! Heel veel sterkte!
Blijkbaar is het leven zo zwaar voor je geworden dat je nog maar 1 oplossing denkt te zien.
Zoals al eerder is gezegd blijf aangeven bij de hulpverlening wat je nodig hebt en vooral bespreek je gedachten over het feit dat je een einde aan je leven wil maken. Soms kan het alleen al een verademing zijn om dit te kunnen en mogen bespreken zonder dat er een stres reactie ontstaat vanuit de hulpverlener.
Ik spreek helaas uit ervaring dat ik ook diverse keren op dit punt heb gestaan maar het heeft Hem behaagd mij te sparen en daar ben ik hem dankbaar voor. Ondanks alle moeite die ik in dit leven (nog steeds) ondervind. Er zijn altijd nog mensen in je omgeving die om je geven ook al voel of zie je dit absoluut niet. Vertel ook hun van de gedachten waar je mee loopt zodat zij ook een lastdrager met je kunnen zijn. Vraag of zij voor je willen bidden omdat jij het nu niet meer kunt of durft en er zal niemand zijn die dit voor je weigert.
Je geeft aan dat je wenst om bij Hem te zijn en ik hoop en bid voor je dat dit waarheid mag zijn maar ik vraag me af hoe je dat ziet (niet als verwijt) dat je bi j Hem bent terwijl je aangeeft dat bidden en Bijbellezen je niet meer helpen. Zou Hij je dan in dit tranendal niet tot hulp willen zijn maar Hij wil er wel om gevraagd worden.
Ik hoop dat deze reactie je enige bemoediging geeft om door te gaan om de levensweg. Hij kan en wil en ZAL in nood, zelfs bij het naderen van de dood, volkomen uitkomst geven en dat geldt ook hier. Heel veel sterkte met al je noden en zorgen en probeer in gesprek te gaan desnoods met je huisarts of andere vertrouwenspersoon als de instanties je niet voldoende helpen.
STERKTE en kracht toegewenst.
cc. Erna :)
Je ziet, ik heb het slechts van dichtbij meegemaakt maar Erna heeft werkelijk zelf een poging gedaan. En zij bevestigd dat je een puinhoop achter zult laten maar ook dat je dat zelf niet zo zult zien. En in die fase ben je waarschijnlijk nu zelf. Maar Erna kan het achteraf beschouwen en zien wat haar daad met haar omgeving gedaan zou hebben. Dat zie jij nu nog niet maar het zou je wel moeten overtuigen het niet te doen! Van Erna, ervaringsdeskundige, hoor je dat je er na verloop van tijd anders tegenaan zult kijken.
Ik wens je heel veel sterkte toe. Wees overtuigd van God's nabijheid, al zie je het zelf even niet.
Erna, dankjewel.
