Nooit van iemand houden

Hoe kan het dat ik nooit van iemand kan houden? Ik bedoel dan houden van/verliefd zijn/relatie willen.... Nu ben ik geneigd om een relatie aan te gaan met het idee van "ik vind hem aardig dus zal er de rest van mijn leven wel mee kunnen doorbrengen" (op een vriendschappelijke manier dan). Maar ik houd niet van hem. Ook al kan ik heel goed doen alsof. Toch mis ik de liefde en ik vraag me sterk af of ik die wel ooit zal kunnen voelen. Moet ik dan maar de rest van mijn leven vrijgezel blijven omdat ik niet mag doen alsof, of moet ik een eventuele relatie maar baseren op het idee dat we in ieder geval goed met elkaar kunnen opschieten en een leuke vriendschap hebben? Alvast bedankt!

Wat er allemaal meespeelt in deze vraag wat je niet noemt, weet ik uiteraard niet. Maar als ik puur af ga op wat je vraagt, wil ik slechts noemen dat het m.i. vooral gaat om realistisch zijn, de tijd nemen, eerlijk blijven, loslaten van wat je toch niet zelf kan bewerken en je op andere dingen richten die nu je aandacht vragen.

Realistisch zijn: je zegt dat je niet van iemand kan houden, in de zin van een 'echte' verliefdheid. Twee opmerkingen daarbij. De veronderstelling is dat verliefdheid een noodzakelijke voorwaarde is voor het opbouwen van een relatie die gebaseerd is op liefde. Dat hoeft niet per se. Dat is een romantische gedachte die in onze tijd sterk wordt gevoed, met als keerzijde dat relaties worden verbroken als dat verliefde gevoel er niet meer is. Je kan ook het besef hebben dat je je tot een ander aangetrokken voelt omdat je je bij hem bijv. veilig en vertrouwd weet. Er zijn heel wat relaties die pas later in een huwelijk tot echte bloei zijn gekomen. In de tweede plaats hoeft het helemaal niet zo te zijn dat wat je tot nu toe nog niet hebt ervaren, namelijk houden van een ander, in de toekomst niet kan komen. Daarmee kom ik aan het volgende.

De tijd nemen: het lijkt alsof je veel haast hebt met het vinden van een levenspartner. Of dat terecht is of niet, wil ik niet beoordelen. Wel weet ik dat je het jezelf onnodig moeilijk maakt door er heel sterk op gericht te zijn en ongeduldig te worden. Een echt besef van verbondenheid en je tot iemand aangetrokken voelen op goede gronden, kan alleen groeien als er geen tijdsdruk op staat.

Eerlijk blijven: zowel naar jezelf en de ander. Doen alsof is in een relatie niets anders dan een leugen. Ik zeg het misschien scherp, maar zo is het wel. Het spreekwoord "al is de leugen nog zo snel (over tijdsdruk gesproken), de waarheid achterhaalt hem wel" is veelzeggend genoeg. Niet doen dus. Oneerlijkheid bederft elke relatie.

Loslaten: liefde kun je niet 'maken'. Probeer het dan ook niet. Laat het vooral ook een gebedszaak zijn. Loslaten mag dan overgeven worden aan Hem die het beste weet wat en wanneer goed voor je is. Misschien ligt je bestemming wel in iets anders, wat God je probeert duidelijk te maken.

Je aandacht op andere dingen richten: doorbreek een dreigende obsessie met verliefd worden door je aandacht te geven aan de normale dingen die op je weg zijn geplaatst. Werk en/of een opleiding, de relaties die je hebt, enz. Dat geeft rust en voldoening. En het schept ruimte om op een natuurlijke manier evt. te komen tot het
opbloeien van een blijvende relatie.

Dr. J. van der Wal

Dit artikel is beantwoord door

dr. J. van der Wal

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven