Vraag
Ik worstel met vragen over het geloof. Ik verlang ernaar om God te kennen, om Zijn kind te zijn, om voor Hem te leven. Maar ik weet niet hoe! Zonder Hem stelt mijn leven en stel ik niets voor, heeft het allemaal geen zin. Ik lees in Gods Woord dat ik moet geloven. Betekent dit dat ik er op moet vertrouwen en mag geloven dat Jezus er ook voor mij is? Kan en mag ik 'gewoon' op dit moment beginnen te geloven dat de beloften ook voor mij gelden en dat ik dan gered ben? Mag ik me op die manier Jezus toe-eigenen? Volgens Spurgeons boekje "Rondom de enge poort" wel. En ook zoveel Bijbelteksten lijken er op te wijzen dat ik moet geloven en Hem moet aannemen: "Komt, koopt en eet, zonder prijs", "Ik ben de Deur, zo iemand door Mij ingaat die zal behouden worden." Wat dat betreft vind ik de Bijbel zo evangelisch klinken. Alsof de keus op dit moment bij mij ligt om Jezus wel of niet op Zijn Woord te geloven. Maar ik durf dit niet goed, omdat ik bang ben dat ik me dan maar wat aanpraat. Ik ben bekend met de evangelische beweging en ervaar daar veel als oppervlakkig. Wat ik in de kerk hoor komt erop neer dat zoekers zullen vinden en dat ik moet wachten op Gods tijd, Zijn welbehagen. Maar op de een of andere manier lijkt het mij niet bijbels om maar te wachten of te verwachten (zoals onze dominee het noemt). Stel dat ik morgen sterf, dan heb ik nooit in God kunnen geloven omdat het geloof een gave is die (nog) niet aan mij gegeven is. God is toch gewillig om mij nú te zaligen? Jezus zegt toch nergens tegen iemand die Hem zoekt: wacht maar tot Mijn tijd is gekomen? Als mensen bij Hem kwamen, hoe ongelovig ook, dan schonk Hij hen toch het leven op dát moment? Er staat in de Bijbel: "Geloof alleen". En kan het dat er zo vaak tegen mij (of ons) is gezegd dat ik niet zomaar kan geloven, dat ik het dan ook niet meer durf? Of werkelijk geloof dat ik het niet kan? In het Nieuwe Testament lees ik van niemand met zulke worstelingen en vragen. Maken wij, als reformatorische christenen, het allemaal niet veel te moeilijk door allerlei theorieën over hoe een bekering werkt op te stellen, waar ik in de Bijbel niks over lees? Zo van: Er staat dat je moet geloven en als je dat gaat proberen kom je erachter dat je het niet kunt en dan... en dan... Nee, er staat: "Gelóóf alleen"! Ik lees niks over allerlei manieren en weggetjes over hoe het geloof werkt. Nu nog eens mijn vraag: Mag ik, als dorstige, komen en nemen zoals God in Zijn Woord zegt? Mag ik op dit moment aannemen wat God een zondaar geven wil? Geloven dat dit dus voor mij is? Of moet ik als Abraham hopen en de vervulling van de belofte verwachten? Dus 'wachten' op het moment dat God door middel van Zijn Woord en Heilige Geest me het geloof geeft en de zekerheid dat het allemaal ook voor mij is? En waar kan ik deze 'weg' in de Bijbel vinden?
Antwoord
Een zeer wezenlijke vraag, waar in vorige eeuwen ook veel mee geworsteld is. Vooral door de Puriteinen in Engeland en Schotland, en de oudvaders in ons eigen land.
Laat ik beginnen te zeggen dat we tot Christus mogen komen zoals we zijn. We kunnen immers toch niks meebrengen. Horatius Bonar zegt in "Gods weg van vrede" dat we op Hem moeten vertrouwen zoals we zijn, en niet zoals we eenmaal hopen te zijn. We hoeven niet eerst een opknapbeurt te krijgen. Is het komen in onze lompen niet wat we in de Schrift meermalen tegenkomen? We worden immers uit genade zalig, zonder iets van onszelf! Het is vooral satan die ons van Christus probeert af te houden door ons allerlei voorwaarden voor te houden.
Onze zoon heeft jaren gerookt. We hebben hem vaak voorgehouden dat hij moest stoppen. Daarbij zeiden we nooit dat hij in werkelijkheid pas zou gaan stoppen als hij het nut ervan zou inzien. Nee, we riepen hem onvoorwaardelijk op ermee te breken. Waarbij we natuurlijk wel wezen op de gevolgen. Hij is intussen gestopt. Doordat wij zoveel waarschuwden? Ik denk het niet. Hij stopte toen hij ging inzien dat hij zijn lichaam en gezondheid aan het vergooien was, en dat hij zijn carrière als musicus op het spel zette.
Wanneer ging de jongste zoon in de gelijkenis van de Heere Jezus in Lucas 15 terug naar de vader? Toen hij begon in te zien dat hij reddeloos verloren was. En het zicht kreeg op het brood in het huis van de vader. Dat betekent dat uiteindelijk alleen degenen tot Christus zullen komen, die hun zonde en schuld gevoelen. Hun verlorenheid buiten Hem. Zolang we geen besef van onze zonde en ellende hebben, zullen we niet snel de toevlucht tot Christus nemen.
Dat is in het gewone leven ook zo. Ik heb persoonlijk een hekel om naar de huisarts te gaan en ondanks het feit dat ik bevriend ben met onze huisarts, stel ik een consult altijd zo lang mogelijk uit. Totdat ik er achter kom dat het echt nodig is. Zo zijn we in geestelijk opzicht ook een beetje. Zolang de Geest ons niet overtuigt van onze zonde (Joh. 16:8) en verlorenheid buiten de Zaligmaker, zullen we nog niet zo snel komen. Maar gelukkig is daartoe de Geest gekomen!
Betekent dit dat onze schuld- en zondekennis een voorwaarde moet zijn om tot Christus te mogen komen? Geenszins! We worden vanuit het Woord –en als het goed is ook vanuit de prediking– onvoorwaardelijk opgeroepen om tot Christus te komen. Onze ellendekennis is geen voorwaarde. Dan zou dat een grond in ons zijn. We hebben echter geen enkele grond in onszelf. De zaligheid ligt búiten ons, in Christus Jezus en Zijn kruisverdienste.
Het valt mij vaak op dat allerlei mensen, die heel hun leven het komen tot Christus voor zich uitschoven, met de verontschuldiging dat ze eerst dit of dat moesten kennen, op hun sterfbed ineens anders worden. Dan zien ze de noodzaak in. Dan zien ze in dat het omkomen wordt. Door de nood gedreven zien we nogal eens dat ze dan niet meer aan al die voorwaarden gebonden zijn, maar als Esther de toevlucht nemen tot de Koning. Wel erg jammer als het zo laat gebeurt. Alsof de Heere het niet waard is dat we Hem ons hele leven dienen. Zonder dat het ons om de hemel te doen is!
Toch kan ik me wel voorstellen dat veel mensen vasthouden aan allerhande voorwaarden. Soms lijkt het er in de Bijbel ook echt op dat er eerst bepaalde voorwaarden moeten zijn. Je noemt bijv. de bekende tekst uit Jes. 55: "O al gij dorstigen, komt tot de wateren…" Uit die tekst is vaak de conclusie getrokken dat we eerst geestelijk dorst moeten hebben. Dorst naar Christus en Zijn levende water… Het is echter zeer de vraag of die uitleg juist is. Want als we na dit vers doorlezen, komen we erachter wie hier geroepen worden. Degenen die geld uitgeven voor hetgeen geen brood is en hun arbeid voor hetgeen niet verzadigen kan! Mensen die hongeren en dorsten naar geld en brood, naar de dingen van dit aardse bestaan. Zíj worden geroepen. Zij worden geroepen om het elders te zoeken. Om uit te gaan tot de wateren des levens. Ja, tot Hem, Die het levende Water is! En wat is het rijk te vernemen dat Christus Zelf gezegd heeft dat al wie tot Hem komt, Hij geenszins zal uitwerpen!
Bedenk dat we een Heere hebben Die niet wil dat we verloren gaan. Ook jij niet! Hij zegt nergens in Zijn Woord dat we eerst nog maar wat moeten uitstellen. Of dat we maar moeten afwachten. "Kies dan heden wie gij dienen zult!" Bovendien heeft Hij jongeren die Hem vroeg zoeken, de belofte gegeven dat ze Hem ook zullen vinden! Het is nú de beste tijd!
De term "verwachten", die jullie dominee gebruikt, is op zich een heel mooie term. Hij geeft duidelijk aan dat we niet lijdelijk mogen afwachten, maar werkzaam hebben te zijn met Zijn beloften. Bedelend. Met lege handen. Pleitend op alles waarop we kunnen pleiten. Zoals de Kananese vrouw: "Al ben ik dan maar een (huis)hondje, dan hoor ik er toch ook bij? En dan vallen er toch wel wat kruimels van de tafel waaraan de kinderen eten?" Zijn beloften aangrijpen. Ja, Hem aangrijpen, zoals Jacob bij de Jabbok. "Ik laat U niet gaan, tenzij Gij mij zegent."
Ds. H. Liefting, Delft
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Liefting
- Geboortedatum:21-02-1952
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Gouda
- Status:Actief
Bijzonderheden:
In 2017 met emeritaat.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Stel je voor, je bent in Canada en je staat bij de Niagara watervallen. Je ziet een koord gespannen van een kilometer lang boven de waterval. Je ziet een man daar over heen lopen, met een tas op zijn rug. Hij vraagt: denk jij, dat als ik iemand in mijn rugzak zou meenemen, dat ik die veilig naar de overkant kan brengen? Je zegt ja. Stap maar in, zegt de man.
Is dat moeilijk? Nee, het is niet moeilijk om in die rugtas te stappen. Maar je kunt je nergens aan vast pakken, als het mis gaat. Je moet alles van jezelf loslaten. Dat is overgave. Vertouwen op Hem, die de kloof tussen God en jouw overbrugt.
Mooi verhaal dat ook weergeeft dat wel alles moeten verliezen.
Er staat ook in de Bijbel dat wij moeten worden als een kind. Dat wij kinderlijk gaan vertrouwen op de Heere. Het is een hele les om te leren dat je alles van je zelf moet verliezen, en alleen op Hem gaan vertrouwen. 'Je kunt niet zomaar geloven' vind ik een wat vage uitdrukking. Het is zo eenvoudig, en wij mensen maken het o zo moeilijk. Juist omdat het al genade is, is het voor de mens zo moeilijk om alleen maar op Hem te vertrouwen. Dat is geen logisch aannemen van alles wat er in de Bijbel staat, maar het vertrouwen op de Bijbel en de wetenschap dat het 100 procent waar is.
Misschien zeggen veel mensen tegen jouw dit, en de ander zegt weer wat anders. Ik denk dat je alleen naar de Heere moet gaan. De mensen zeggen echt allemaal wat anders, heb ik zelf ondervonden. Het verhaal in de Bijbel wat de Heere Jezus verteld aan Nicodemus over het wederomgeboren worden, zou je is kunnen lezen. Uiteindelijk kan alleen Hij je rust geven.
Het gaat er niet om wat een dominee zegt, maar wat God zegt en uit je schrijven maak ik op dat je dat al aardig goed begrepen hebt, maar het graag van een dominee 'bevestigt' wilt hebben.
Weet je wat Paulus zegt: Gal.1:8 Maar zelfs als wij, of een engel uit de hemel, u een evangelie zouden verkondigen, anders dan wat wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt.
Dus luister naar het evangelie zoals je het in de Bijbel vindt: Hand.16:31 En zij zeiden: Geloof in de Heere Jezus Christus en u zult zalig worden...
-dat ik moet wachten op Gods tijd, Zijn welbehagen.... hoor maar wat God zegt: 2 Kor.6:2....Zie, nu is het de tijd van het welbehagen, zie, nu is het de dag van het heil!
