Conclusiegeloof

..."geloof waar de HEERE naar zoekt en dat Hij door zijn Heilige Geest wil geven' ...?

Verder een mooi antwoord, maar dit begrijp ik niet. God zoekt iets wat Hij zelf geeft....? Wat is (zo bezien) de rol van de mens dan nog?

irenicus, vóór de grondlegging der wereld, wist God al dat wij, na de zondeval, dat ware geloof zouden gaan missen. Maar de Heere zóekt wel naar geloof in de mensen, omdat Hij daarin verheerlijkt wordt. Zijn ogen doorlopen de ganse aarde, en Hij ziet of er één op aarde is die God zoekt, maar vind er geen. Maar door het offer van Zijn Zoon, is het mogelijk dat er zaligmakend geloof kan zijn in je hart, en de Heilige Geest kan dat toepassen/schenken.

Waar in de Bijbel staat iets over conclusiegeloof?
Voor zover ik weet wordt er iets gezegd over een tijdgeloof bij de gelijkenis met de zaaier en verder nog over een dood geloof. Jakobus 2:17 Zo is ook het geloof als het geen werken heeft, in zichzelf dood.

Wat mensen al niet kunnen bedenken: een waar geloof, een bevindelijk geloof, een zaligmakend geloof, een doorleeft geloof, een verstandsgeloof, een gegeven geloof, een feiten geloof, een gewerkt geloof....snappen we het zelf allemaal nog???
En intussen wordt de aandacht (ongemerkt) afgeleid van wat, nee Wie we moeten geloven.
Geloof gewoon in de Heere Jezus Christus en de vruchten, liefde, bevinding volgen als vanzelf.

Conclusiegeloof, zaligmakend geloof....
Ik bedoel het niet vervelend maar soms begrijp ik de oneliners gewoon niet meer ...
Waar komen ze eigenlijk vandaan...
Alsof, hoe meer diepgang of diepzinnigheid leidt tot een kind van God.
Alsof er een bos van verwarring weggekapt moet worden om in Jezus christus te kunnen geloven?
Exuseer mij a.u.b., maar vergeleken bij de moordenaar aan het kruis, volgens mij het beste voorbeeld in hoeveel seconden je kan bekeren en een kind van god kan worden, leidt het veelal naar totale bezigheidstherapie. Het leidt juist naar een bos van verwarring.

Hou een focus op Jezus Christus en zijn evangelie. Probeer Hem eens aan te nemen als jou Heer en Verlosser. Doe er gerust maar een minuut of wat langer over dan de moordenaar aan het kruis. Maar ik kan je verzekeren, het brengt zeker jou zaligheid

Veel zegen en een Focus op Jezus Christus toegewenst

Ik vind het jammer dat deze vraag niet is beantwoord door een predikant uit de kerkelijke gezindte waar deze term vandaan komt. De predikant geeft zelf al aan dat hij deze term niet kent.

En met deze dominee ben ik het dan totaal niet eens!

Geloof zal in de meeste talen wel vertrouwen betekenen, volgens Hebreeën betekend het ook: een zeker weten. Als je zeker weet dat God bestaat en je vast vertrouwt dat Hij jouw Zaligmaker is, dan geloof je dus. Niet meer en niet minder. Romeinen 10:9: indien u met uw mond belijd de Heere Jezus en in uw hart gelooft dat God hem uit de doden opgewekt heeft, zo zult u zalig worden. En zoals 1a2b3c al zegt, als je dat gelooft kan het niet anders of de vruchten van dat geloof volgen vanzelf, omdat een goede boom nu eenmaal goede vrucht voortbrengt.

De belijdenis wordt hier onterecht aangehaald. Er staat inderdaad dat ons geloof een middel is om het offer van Christus te omhelzen. Maar dat is NIET (ik zeg nadrukkelijk NIET) een zaligmakend geloof. Want er staat juist dat wij, nauwkeurig gesproken, het niet zo opvatten alsof het óns geloof is dat ons zalig maakt, het is sléchts het middel waarmee wij Christus omhelzen. Ons geloof maakt ons NIET zalig. De gehoorzaamheid, ja de gehoorzaamheid tot aan de dood, ja de dood des kruisen, is onze enige bron van zaligheid. Ons geloof is slechts het middel waarmee die gehoorzaamheid ons wordt toegerekend.

In het reformatorische gedachtengoed is er inderdaad een hele partij farizeese bomen om het bos van het geloof gezet. Er zijn mooie termen bedacht als historisch, conclusie en zaligmakend geloof. Dat maakt het allemaal te wazig maar er is natuurlijk wel iets van waar. Het is namelijk mogelijk zeker te weten dat God bestaat maar bijvoorbeeld niet op Hem te vertrouwen. Er zullen straks mensen zijn die zeggen, "maar wij hebben in Uw naam duivels uitgedreven", en toch zal het antwoord dan zijn: "ga weg, Ik ken je niet. Dus zelfs de duivels zijn er in getrapt, zo overtuigd was hij dat hij namens God sprak, en toch kan dat een onecht geloof zijn. Als je echt gelooft weet je zeker dat God bestaat (Hebr. 11:6) en je stelt je hele vertrouwen op Hem (Hebr. 2:13) Als dat zo is wordt je zalig door het offer van Jezus Christus (gal. 2:16 SV)

En dat is natuurlijk een fantastische boodschap! want als het toch ons geloof zou moeten zijn dat ons zalig maakte raakte de hel snel vol! want als je slechts het geloof had als een mosterzaadje dan kon je tegen die kastanjeboom in je voortuin zeggen: "ga weg en plant je twee straten verderop" en hij zou het doen! (vrij naar Lucas 17:6) En dus is het maar goed dat we niet afhankelijk zijn van ons kleine geloof, maar dat het al voor ons gedaan IS. Als je daarop vertrouwt komt het helemaal goed met je!

Nogmaals de voorwaarden voor het plaatsen van een reactie:

"Reageren op een antwoord is mogelijk mits de reactie iets toevoegt en niet in strijd is met het antwoord van de deskundige. Vraagstellers zijn niet gebaat bij tegenstrijdige reacties en bovendien vinden we het ongepast ten opzichte van de deskundige die zijn/haar vrije tijd ter beschikking stelt om onze bezoekers te helpen. Voor discussies is er het forum."

Geloven is niet zaligmakend, maar slechts een middel om tot Christus te komen.
Het gaat om de liefde voor de Heere Jezus zelf.
Je kan uren debateren over het communicatiemiddel, maar dan wordt Christus vergeten.
Richt je oog op Hem, dan wordt geloof geen zelfstandig naamwoord, maar een werkwoord!

Nou daar heb ik nog nooit van gehoord hoor.
Je overgeven aan de Here Jezus. Dat is geloven. Loslaten.