Vraag
Ik mag geloven, weten, dat Jezus ook voor mij gestorven is. Hoe ik daar zekerheid van gekregen heb ga ik even niet helemaal uitleggen. Dat is een beetje een lang verhaal. Maar ik zit zo met twijfels. Ik heb een bepaalde zonde en elke keer val ik erin terug. Ik kijk een film, die overigens niet verkeerd is maar mijn ouders willen het niet hebben. En ik wil het ook niet kijken, maar toch word ik er elke keer weer naar toe getrokken.Blijkbaar wil ik het dan toch wel. Maar daarna voel ik me zo schuldig voor de Heere en ik wil er mee breken. Maar ik doe het steeds weer. Ik weet echt niet meer hoe ik ervan af kan komen. Het is op de een of andere manier sterker dan mijzelf. Heeft u tips? En door deze dingen ga ik ook weer twijfelen. Geloof ik dan wel echt als ik steeds door blijf gaan in de zonde? Een poosje terug was ik bij mijn opa en toen zei ik: Ik ben altijd echt jaloers op u. Zo sterk als u in het geloof staat. (Hij kan zo echt getuigen, de liefde van de Heere klinkt er door heen, als het ware.) Maar twijfelt u nu nooit? En m’n opa antwoordde: Zeker twijfel ik wel eens, maar als ik die twijfel ontdek dan draai ik me om en zeg ik: Ga uit! Want het is de duivel die geniepig fluistert. Daar ben ik dan zo jaloers op, zo'n groot geloof. Ik ga altijd bidden als ik die twijfel ontdek, maar toch blijft het terugkomen. Heeft dit met de groei van je geloof te maken? Dat je later misschien minder twijfelt? Net als bijvoorbeeld vandaag. Ik zag een film op school over de Tweede Wereldoorlog. Het ging over een Joods meisje en die werd ter dood veroordeeld. Maar als je dan ziet welk geloof ze had; ze bleef vertrouwen. Wat voor geloof blijft er dan bij mij nog? Als je ziet hoeveel twijfels ik heb? Aan de andere kant mogen er ook momenten van blijdschap zijn, maar toch…
Antwoord
Beste vragenstel(l/st)er,
Een waar gelovige heeft in dit leven te strijden met allerlei zonden. In deze strijd moeten wij de geestelijke wapenrusting aandoen waarover gesproken wordt in Efeze 6. Lees dat nog maar eens na. In deze wapenrusting wil God ons helpen de strijd te voeren maar we ontdekken dat we in onszelf geheel onmachtig en onwillig zijn maar machtig en gewillig in Christus. Hoe dichter we bij Jezus leven hoe sterker ons verzet tegen de zonde zijn zal. Uit ons is geen vrucht. Maar onze vrucht wordt uit Hem gevonden. Dat is het allerbelangrijkste om te onthouden.
En dan de praktijk. We ervaren de zwakheid van ons geloof en de kracht de zonde. Dat houdt ons klein en laag bij de grond en totaal afhankelijk van de Heere. In eigen kracht kunnen wij immers niet staande blijven. Maar hoe groter deze nood wordt des te meer zullen we schuiling zoeken in het Borgwerk van Christus, des te meer zullen we Hem nodig hebben. En hoe meer we nu naar Hem uitgedreven worden hoe meer wij zullen ervaren dat de kracht van de zonde in ons gebroken wordt. Wij moeten dus een gedurig gebruik maken van Christus.
De grote vraag is dus voor jou en mij of wij wel beseffen dat we in onszelf geheel krachteloos zijn en tot alles in staat en dat onze sterkte alleen in Christus is. Dus anders gezegd dat we Hem niet alleen nodig hebben voor onze rechtvaardiging maar eveneens voor onze heiligmaking! En vervolgens of we ook uit dit beginsel leven, dus metterdaad de toevlucht nemen tot het verzoenend bloed van Christus en daadwerkelijk putten uit de heilsfontein die geopend is tegen de zonden en tegen de onreinheid (vgl. Zach. 13:1).
Wanneer dit de praktijk va je leven is dan zal de strijd tegen de zonde blijven tot de laatste snik. En tegelijkertijd zullen we bemerken dat de oude mens afsterft en de nieuwe opstaat. De grote vraag in jou leven is: is het werkelijk nood?
Je ds. A. Kot
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Kot
- Geboortedatum:25-12-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Huizen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Bij mij leert de praktijk niet alleen dat het werkt (ik heb een filter op mijn internet gezet die nogal wat limieten stelt), maar ook dat het een bevrijdend gevoel geeft. Ik weet dat het een radicale aanpak kan zijn, maar ik geloof dat hij absoluut effectief is. Ga bij jezelf na tot hoever je mag gaan van God. Ga bovendien na hoever jezelf wilt gaan en wat je kunt doen zonder dat het je relatie met Hem in de weg staat. Schrijf het evt op. Denk daar over na en neem een beslissing. Ik heb bijvoorbeeld zelf bijv uitzendinggemist etc dichtgezet, omdat ik niet alleen goede programma's kijk. Jammer dat ik nu die goede/leuke dingen kan bekijken, maar dat moet ik er maar voor over hebben...
Als je niet weet wat je moet doen: Jak 1:5 En indien iemand van u wijsheid ontbreekt, dat hij ze van God begere, Die een ieder mild geeft, en niet verwijt; en zij zal hem gegeven worden.
Ga met God!
Maar toch is het vaak zo als je tegen een bepaalde zonde strijdt je juist het tegendeel bereikt.
Rom.7:9 maar toen het gebod kwam, is de zonde weer levend geworden.
In eigen kracht gaat het zeker niet lukken maar dat hoeft ook niet want we hebben de Heilige Geest gekregen en ook in de heiligmaking is er helemaal niets van ons bij.
Als je iets wilt gaan doen wat niet goed is kun je je beter op iets goeds richten.
Rom.12:21 Word niet overwonnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.
Vergeet niet dat het oog de lamp van je geest is. De Israelieten gebruikten vroeger allerlei trukjes om op elk moment van de dag aan God te denken, dit bijvoorbeeld door op elke plaats waar men binnen ging een plaatje te kussen met de wet op. Gelukkig hebben wij de heilige geest ontvangen die je bij Jezus houdt. Maar ik kan je zeggen dat ik me van de oude mens beter kan distancieeren door bv enkel nog naar christelijke muziek te luisteren. Als je stap voor stap ook je tv kijken begint bij God te brengen zal je zeker gezegend worden.
