Vraag
Deze vraag vloeit voort uit mijn jarenlang ziek zijn, alhoewel dit niet is te zien aan de buitenkant, maar heeft wel tot gevolg dat het voor mj al jarenlang niet meer mogelijk is naar de kerk te gaan. Nu krijg ik maar één keer per jaar huisbezoek en dan ook nog een halve avond. Ik heb grote behoefte om te spreken met iemand over kerk, geloof, enz. Heb dit herhaalde malen aangegeven op huisbezoek. De gemeente is erg klein, dat moet gezegd. Een dominee is er niet; wel in de naburige gemeente. Maar hij kaatst de bal terug van: kerkeraad heeft tijd zat, en kerkeraad kaatst ook de bal terug. Ondertussen voel ik me bijzonder eenzaam. Waarom wordt er in de Christelijke Gereformeerde Kerken niet een pastoraal medewerker aangesteld als ze het zo druk hebben? Onze gemeente is te klein wellicht. Het doet me groot verdriet, maar tegelijk maakt het me ook boos want ik vind dit onchristelijk gedrag, of moet ik dit niet zo zien? Ik weet niet meer hoe hier mee om te gaan. Ze komen alleen maar op uitdrukkelijk verzoek, maar zo heb ik er geen zin meer in. Sterker nog, ik krijg behoefte om me af te melden als lid; ben toch maar lid op papier. Ik hoor over gemeenten waar men wel een broeder en een zuster is voor elkaar; naar elkaar omziet middels een telefoontje of bezoekje. Iets weerhoudt mij er nog van om te bedanken. Misschien kunt u mij tips geven voor dit probleem in een grote stad? Als ik iemand dit vertel wordt er met ongeloof gereageerd: “Maar je bent toch belijdend lid van een kerk?” Jaaaaa maar... Als er weer huisbezoek wordt aangekondigd hoeven ze van mij niet meer te komen hoor. Waar komen ze dan nog voor? Plichtmatig bezoekje. Heb het al zoveel keren aangekaart; ben het nu zat. Je mag toch wel pastorale zorg verwachten?
Antwoord
Om me een goed beeld te kunnen vormen van deze heel vervelende situatie zou ik eigenlijk ook de andere kant van het verhaal moeten kennen. In het algemeen kan ik echter wel zeggen dat het heel legitiem is dat je in geval van chronische ziekte verlangt naar een stuk pastorale begeleiding en dat van ouderlingen dan meer verwacht mag worden dan het eens per jaar brengen van een huisbezoek. Het is dan ook te gemakkelijk als ouderlingen daarvoor meteen doorverwijzen naar de consulent.
De eerste verantwoordelijkheid voor de pastorale zorg aan de leden van de gemeente en dus ook aan chronische patiënten ligt bij de eigen kerkenraad. Die zijn in eerste instantie verantwoordelijk en die hebben er dan ook zorg voor te dragen dat haar leden voldoende pastorale begeleiding krijgen. Eventueel kunnen ze daardoor de consulent inschakelen. Maar als de consulent daarvoor niet de ruimte heeft, zal de kerkenraad het zelf ter hand moeten nemen. En juist in een kleine gemeente zou je verwachten dat men elkaar goed in het vizier heeft en daar ook werk van maakt. Met het feit dat je behoort tot een gemeente in een grote stad lijkt me het probleem dat je hebt weinig van doen te hebben. Het heeft meer te maken met de vraag of we echt oog hebben voor elkaar.
Als de verlangde pastorale zorg uitblijft, kan ik me goed voorstellen dat dit gevoelens van teleurstelling oproept . Door alles wat er nu gebeurd is, wordt het denk ik steeds lastiger om tot een open gesprek te komen over Kerk, Bijbel en geloof. Je geeft dat zelf ook al wat aan. Als gesprekken met eigen kerkenraad/ consulent je niet verder helpen, zou je gebruik kunnen maken van de mogelijkheid je probleem aan de kerkvisitatoren voor te leggen als die op bezoek komen bij de kerkenraad. Dan is er altijd gelegenheid om als gemeentelid op de vergadering te komen. Mogelijk zijn die in staat de zaak vlot te trekken. Die kunnen oordelen over beide kanten van het verhaal, wat voor mij op afstand uiteraard erg moeilijk is.
Je hoort van andere gemeenten waar het allemaal beter lijkt te zijn. Wees daarin echter nuchter: overal is wel wat en bij de buurman is het gras toch altijd groener. Daar zal er ook wel weer wat aan mankeren al is dat dan misschien op een ander vlak. Weggaan lijkt me dan ook niet de oplossing. En er zullen in de gemeente toch ook goede dingen zijn. Wellicht zijn er gemeenteleden die wel naar je omzien en die wél op bezoek komen. Mag je daar ook niet elke zondag de boodschap van zonde en genade horen. Dingen die het waard zijn om vastgehouden te worden. Ik bedoel maar te zeggen: focus niet alleen in op de dingen die niet goed gaan. Dat is voor je eigen geestelijk leven niet goed.
Soms moeten we wel eens lijden aan een stuk gebrokenheid aan de kerk. Geduld bergt echter doorgaans meer zegen in zich dan boosheid hoe begrijpelijk misschien ook. Ik zou zeggen: probeer het eerst nog eens bij je eigen kerkenraad. Leg je vraag desnoods eens schriftelijk aan hen voor. Dan moet er in ieder geval op de kerkenraad over gesproken te worden. En overweeg anders eens de andere optie die ik je aanreikte. Probeer in ieder geval elkaar echt vast te houden ook al zal daarover stevig met elkaar gepraat moeten worden. Als de lucht dan opgeklaard is, moet je toch ook met elkaar verder kunnen. Dat is toch het meest tot eer van de Koning van de kerk. Overigens, heel veel sterkte bij alles wat je lichamelijk dragen moet!
Ds. H. Peet
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Peet
- Geboortedatum:15-01-1964
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Sliedrecht (Eben-Haëzer)
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het lijkt mij heel erg als je als langdurig chronische zieke haast geen bezoek krijgt vanuit je gemeente.
Naast de kerkenraad en eventueel een consulent, zou het toch ook prettig zijn als er eens een bezoek broeder uit je kerkelijke wijk langs zou komen? Zijn daar dan ook geen afspraken over? Of dat er eens spontaan af en toe iemand langskomt? Hoe goed is de gemeente in zijn geheel op de hoogte van uw situatie?
Bij deze wil ik me aanbieden om af en toe via e-mail contacten te onderhouden. Dit hoeft natuurlijk geen dagelijkse 'briefwisseling' te zijn, maar het is denk ik wel fijn om gewoon eens wat ervaringen te wisselen, of gewoon soms over de Here en ons geloof te spreken. Ik kerk zelf ook bij de CGK.
Ik hoop dat mijn aanbod iets is, en misschien dat deze site onze mail adressen wil uitwisselen.
Met hartelijke broeder groet,
Harold
Maar ja, anderzijds zullen we ook moeten inleven bij mensen die dit uit zichzelf niet willen doen.
Je reactie komt op mij wel (iig deels) verwijtend over naar de vraagsteller/-stelster. Weinig opbeurend.
Even ter illustratie: mijn moeder is weduwe, maar een hartelijk en warm persoon. Ze krijgt stapels bezoek en is bijna nooit eenzaam of alleen. Natuurlijk klaagt ze wel eens over eenzaamheid, maar soms is het glas vol en soms is het half leeg!
Een andere weduwe bij haar in de gemeente klaagt ook over weinig bezoek. Maar: dat is gewoon een zuur mens die altijd wat te klagen heeft: het glas is altijd half leeg. Een heel gewone menselijke reactie is dan simpelweg dat je eerst iets van jezelf moet overwinnen voordat je bij zo iemand op bezoek gaat. Warmte, gezelligheid ontbreekt!
Ik kan natuurlijk de situatie van de vraagsteller niet inschatten en misschien is bovenstaande illustratie volledig verkeerd, maar af en toe in de spiegel van zelfreflectie kijken is voor ieder persoon heel heilzaam en kan tot nieuwe inzichten leiden hoe je zelf bij anderen overkomt.
U verdriet en situatie klinkt erg begrijpelijk als onprettig. Toch is het verstandig om niet vanuit boosheid en verdriet te reageren.
Want als er niemand meer komt is het ook heel erg stil....
Bidt eens tot God, vraag Hem eens in Jezus Naam of u gewoon meer bezoek uit uw gemeente of elders mag krijgen. Gooi het eens omhoog dat u het alleen en stil zijn helemaal zat bent? want Hij kan veel mensen op u pad sturen.
Bent u hiernaast ook een kind van God?
Veel sterkte en zegen toegewenst
Als je dan ook nog moet gaan denken dat ze alleen hun tijd maar komen uitzitten is er ook niets meer aan.
Dat deed bij mij de vraag rijzen of er voor de ziekte dan wel kontakten waren.
In naaste omgeving klagen er ook vaak mensen, die zelf in gezonde tijd nooit mensen in de gemeente bezochten en nu wel in hun moeilijke omstandigheden (en daar doe ik niets vanaf), klagen dat er te weinig mensen komen. Ze hebben dan niet door dat hun eigen gedrag daar de oorzaak van is.
En ze heeft meerdere keren aangegevan dat ze grote behoefte heeft om te spreken met iemand over kerk en geloof.
Als je gezond bent vind ik dat je er al tijd voor moet maken als iemand vragen heeft over het geloof dus met ziek zijn zeker.
Ze kan al jarenlang niet meer naar de kerk!! Dan sta je een beetje buiten de gemeente, zeker als die amper naar je omkijkt.
God heeft het gemeente zijn ingesteld, ook omdat we elkaar nodig hebben en iemand die ziek is heeft eerder extra nodig.
En als toetje krijgt ze zulk soort reacties, wat een meeleven zeg.
Ze weten haar vast wel te vinden als er betaald moet worden of de collectebus opgehaald moet worden.
Als u/jij wilt mag je mij ook best mailen hoor om over het geloof te praten of gewoon eens lekker te 'klagen'.
Het maakt mij niet uit, ik heb zelf ook wel eens met iemand gemailt die ik helemaal niet kon.
En je wilt niet weten wat een klaagliederen ik allemaal gezongen heb.
En het mooiste is dat het nu allemaal lofliederen geworden zijn.
En het werd nog mooier want mijn man zingt ze nu ook mee en hij op zijn beurt is weer in contact met iemand anders.
Een kettingreactie dus, omdat er iemand zich met mij bemoeide die niet alleen maar zijn tijd uitzat maar echt luisterde.
God wil mensen gebruiken, dat wij er voor elkaar zijn.
Meeleven heeft iedereen nodig, dus als je wilt: mariannezh@live.nl
Het gaat erom wat is de visie van de kerkenraad voor de gemeente. Welke doelen hebben zij voor ogen? Dat horen ze aan de gemeente voor te leggen. Van daaruit kun je gaan werken aan gemeenteopbouw.
Maar ja een mens heeft toch een ander nodig, dus kan best goed begrijp dat je er naar kunt snakken ! Alle lezers hier die in de k.r. zitten, zouden zich dus eens even moeten beraden. De lijst van langdurig zieken eens langs gaan wellicht ?
Ik zie in de PKN dat elke week de bloemen bezorgd worden als bemoediging. Een goed gebaar ! Als groet van meeleven, maar in de (uiterst) rechtse is dit natuurlijk niet, dus zou er iets anders verzonnen kunnen worden. Bakje fruit, door een bezoekdame gebracht bijv ?
