Vraag
Ik ga bijna trouwen. Ik merk dat ik negatieve gedachten en gevoelens over seksualiteit heb. Zelf ben ik wel positiever over seksualiteit gaan denken. Maar van huis uit heb ik geen positieve gedachten over dit thema geleerd; het was altijd onbesproken en niet aanwezig. Mijn vader was altijd weg en druk en ik heb een heel negatief beeld van een man. De vrouw is alleen goed voor... Verder lees ik bijna overal dat vrouwen bijna altijd te moe zijn en geen zin hebben. En mannen dus wel. Dus wat is er dan mis? Waarom hebben vrouwen geen zin en zijn bijna altijd te moe? Of zijn er ook nog andere verhalen? Ik merk dat ik heel sterk leef met het gevoel dat seksualiteit niet leuk is voor een vrouw. En dat maakt me bang voor de toekomst. Help me a.u.b. (Ik heb een super lieve vriend, dus daar kan het niet aan liggen.)
Antwoord
Van huis uit heb je veel negatieve boodschappen meegekregen over seksualiteit. Gelukkig ben je er zelf al achter gekomen dat dat niet de juiste gedachten zijn. Maar het lijkt wel of je toch nog vooral negatieve boodschappen over seksualiteit oppikt. “Vrouwen zijn altijd moe en hebben geen zin.” Ik kan me maar moeilijk voorstellen dat je nooit andere dingen over seksualiteit leest. Er zijn veel goede christelijke boeken geschreven over seksualiteit, die oog hebben voor de mooie kanten ervan.
Zeker is het zo dat er vrouwen zijn die seksualiteit niet als iets moois beleven. Daar kunnen veel oorzaken voor zijn. Belangrijk is om te realiseren dat leren omgaan met seksualiteit een proces is. Je maakt als man en vrouw samen een ontwikkeling door op het gebied van intimiteit en seksualiteit. Dat begint met verliefd worden en de eerste zoen en loopt als het goed gaat uit op trouwen en het hebben van gemeenschap. En zelfs dan gaat het proces door, een proces waarin je steeds meer naar elkaar toegroeit en samen leert genieten van seksualiteit.
In dat proces is het belangrijk dat man en vrouw rekening houden met elkaar. En dat lukt alleen als je samen kunt praten over seksualiteit. Je mag je grenzen aangeven, maar ook zeggen waar je van geniet. En de intimiteit en seksualiteit moet zijn ingebed in een huwelijksleven waarin het ook vanzelfsprekend is dat je rekening houdt met elkaar, elkaars grenzen respecteert en waarin over alles gesproken kan worden. Als een vrouw alleen goed is voor..., dan handelt de man niet volgens bijbelse normen (behandel je vrouw als broos aardewerk). Maar er wordt ook niet van een vrouw gevraagd om dat te accepteren.
Mijn advies is om meer te lezen over seksualiteit en om het gesprek erover met je vriend aan te gaan. Ik mag toch aannemen dat hij het goede met je voor heeft en wilt dat je leert genieten van seksualiteit? Neem vooral ook samen de tijd om te leren genieten.
Boeken kunnen bijvoorbeeld zijn:
-Piet Wagenaar: Samen genieten
-H. van Groningen: Liefde en liefde is twee
-D. Evans: Vrouw zijn. Christelijk handboek over sekualiteit
-A. Hoek van Kooten: Trouw en teder
Drs. Joke Ronner-Wattel
Dit artikel is beantwoord door
drs. J(oke) Ronner-Wattel
- Geboortedatum:26-06-1960
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:-
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Joke Ronner is GZ-Psycholoog
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Probeer zelf positief je huwelijk in te gaan, hou het gesprek open met je vriend/man. Je zegt dat je een lieve vriend hebt, vraag wat zijn beeld is van een vrouw. Waarschijnlijk heel anders als dat jij mee hebt gekregen. En nu zullen jullie ongetwijfeld ook al wel eens kroelen/zoenen, als je dat nu fijn vind kan/mag je dat in je huwelijk alleen maar samen verder uitwerken. En er van genieten. Probeer niet te veel te denken op dat gebied, maar te genieten van de fijne dingen die dan allemaal mogen!!
En wat zegt je aanstaande man ,als je binnenkort gaat trouwen lijkt het mij de hoogste tijd om eens open te worden en over je verwachtingen te hebben. Jullie verwachtingen te hebben!
Praat met elkaar ,kijk naar elkaar en doe het met liefde!
En als er nooit over gesproken wordt dan toch zeker niet in termen van vrouwen die nooit willen.
Daarbij en dat kan best ouderwets zijn lijkt het mij meer een gesprekspunt moeder-dochter en dan zie ik dat in de lijn van puber naar adolescent en het begeleiden daarvan.
Maar goed dat heeft de vragenstelster helaas gemist in haar weg naar volwassenheid.
Mijn ouders zijn een behoorlijk stuk ouder en ik heb "niks" meegekregen, omdat het een heel andere generatie is, die niet over seksualiteit praat, zeker niet met hun kinderen !
Je hebt gelijk ook vriendinnen en zussen (moet je zelf niet de oudste zijn) dragen bij aan beeld vorming!
Blijkbaar heeft het de vragenstelster aan dat alles gemis gehad,jammer.
Seks. Is er een ander gebied denkbaar in ons leven waar we zo kwetsbaar zijn, waar we soms zo onzeker en zo beschaamd zijn, kortom waar we ons zo naakt voelen? Natuurlijk weten we het wel: God heeft alles geschapen. Alles - dus ook de lichamelijke en seksuele aspecten van het leven. Maar tussen weten en beleven ligt een diepe kloof of, zoals Linda en Lorraine het noemen: het is alsof we in een huis met twee verdiepingen wonen. Tussen de bovenetage, onze geestelijke ik, en de benedenetage, onze seksuele ik, is een ondoordringbare bakstenen laag gemetseld. Maar zo heeft God, de schepper van onze seksualiteit, dat niet bedoeld, aldus de schrijfsters
@div. als je je ouders nooit ziet knuffelen, of een zoen ziet geven vertekend dat je beeld al vanaf het begin, als je zelf nooit een knuffel gehad heb van je ouders heeft dat zelfs invloed.
en van mijn zussen (die ik niet heb) later dan schoonzussen heb ik ook absoluut geen positieve reactie gehad over de intiemiteit, die vonden het heel raar dat we samen een douch namen!!
Heb zelf via GODS woord geleerd dat het Zijn gave is tussen man en vrouw en dat we daarvan mogen genieten
Vragensteller, praat er open over met je as man, en maak het bespreekbaar ook je grenzen, ook dit moet groeien, zoals in het antw al vermeld staat, lees de boeken samen die ze aanreikt dan kan er gelijk een gesprek ontstaan.
Dus.... niet voor iedereen een probleem kennelijk.
Er zijn echt andere verhalen hoor! Ik geniet zelf als vrouw intens van de seksuele intimiteit binnen ons huwelijk, ben gelukkig meestal niet te moe ofzo, en het is echt niet zo dat het initiatief altijd bij mijn man vandaan komt.
Er belangrijk is dat je er samen altijd open in bent, vind je het fijn, waarom wel of niet, wat verwacht je ervan etc. Bespreek dat met elkaar, ik zou zeggen voor, tijdens en na de gemeenschap!
En al kun je er niet gelijk van genieten (wat bij mij ook zo was), je hebt gelukkig een heel huwelijk voor je om er van te leren genieten! Zie het ook zo, als het goed is wordt het steeds fijner!
