Vraag
Ik heb een vraag aan een Ger.Gem.-beantwoorder. Ik ben al langere tijd onder behandeling van een psychiater. Omdat ik heel veel moeite heb met mijn uiterlijk, ik mezelf walgelijk vind (met name mijn gezicht), begon de psychiater over plastische chirurgie. Ik wilde er eerst niets van weten, omdat ik dacht dat het in gelovig opzicht niet geaccepteerd is, maar nu wil de psychiater dat ik dat in elk geval eerst uit ga zoeken voor ik verder over plastische chirurgie nadenk. Mijn vraag is dan ook: In hoeverre is plastisch chirurgie geaccepteerd als het in medisch opzicht niet noodzakelijk is, maar alleen vanwege psychisch-medische redenen? Het gaat er om dat ik er al jaren last van heb en bepaalde plaatsen, spiegels e.d. ontwijk. En het dus mijn welzijn in de weg staat.
Antwoord
Je gaat gebukt onder het feit dat je veel moeite hebt met je uiterlijk. In de gesprekken met je psychiater komt dat steeds weer terug. Een mogelijkheid zou plastische chirurgie zijn. Mag dat?
Je gaat gebukt onder deze problematiek. Van belang is om de risico's op een rijtje de zetten; als er geen risico's zijn dan is te overwegen dat er wat correcties uitgevoerd worden die de meeste weerstand op roepen. Maar je moet er innerlijk van overtuigd zijn dat je deze weg mag gaan. Niet krampachtig zijn! Vooral het gebed is van belang! Rust in je hart! Dat is geen vroom smoesje, maar we zijn in alles afhankelijk van de goedkeuring van de Heere. M.i. moet je dan daar tevreden mee zijn.
Advies is ingegeven door het feit dat je psychisch zo vastloopt. Ik zou de ingreep met zo weinig mogelijk mensen delen, want je krijgt er alleen meer praatjes over. Ga er volwassen mee om. Sterkte en bovenal Gods zegen.
Drs. I. A. Kole
Dit artikel is beantwoord door
drs. I. A. Kole
- Geboortedatum:05-07-1940
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Berkenwoude
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als ik je vraag op mijn manier interpreteer lees ik dat je een enorm minderwaardigheidscomplex heb. Je vind jezelf lelijk, en daarom wil je veranderen. Durf je jezelf wel mooi te vinden als je plas. chirurgie heb gehad? Een minderwaardigheidscomplex is psygisch, kun je dat oplossen door lichamelijk iets te veranderen? Wat is de echte oorzaak dat je jezelf niet accepteert/respecteert?
Ik ken je niet, weet niet hoe diep het zit, maar dit was wat bij mij naar boven kwam.
Bepaal wel vooraf tot hoever je zult gaan. Mocht na een, twee behandelingen blijken dat je zelfacceptatie niet blijvend verbeterd (en denk dan aan termijnen van ettelijke maanden), dan moet je stoppen. Ik heb genoeg artikelen gelezen over mensen die, toen ze eenmaal begonnen met plastische chrirurgie, niet konden stoppen met zelfverbetering. De uitkomst was treuriger dan het begin. Maar daar moet je psychiater meer van weten.
Ik wens je wijsheid en liefde, niet alleen naar God maar ook naar jezelf.
Gods zegen.
jou vragen zal de psychiater ongetwijfeld naar voren gebracht hebben.
zij heeft hier al jaren last van en probeert denk ik door hulp hier vanaf te komen.
jou station is ze allang gepasserd.
Sterkte met alles
