Vraag
Ik mag me al twee jaar gelukkig prijzen met een geweldige vriend. We zijn hard aan aan het sparen voor een huis. Ik heb altijd heel graag naar het buitenland gewild om daar te helpen in bijvoorbeeld een wees- of kinderhuis. Onlangs ben ik gevraagd om in het buitenland te helpen; vanwege mijn verpleegkundige opleiding kunnen ze me daar een half jaar goed gebruiken. Ik wil zo ontzettend graag, maar sta ook in dubio. Het zal veel geld kosten en ik moet mijn baan opgeven. Is dit wel verantwoord? En ik laat een verloofde achter voor langere tijd. Vaag misschien, maar ik ben bang dat de liefde over zal gaan. Niet van mijn, maar van zijn kant. Immers, hij heeft me dan niet meer bij me. En hij is vatbaar voor andere leuke vrouwen, zegt hij. Ook gaat de reis geld kosten, maar dat heb ik er wel voor over. Mijn ouders zeggen dat ik mijn hart moet volgen, omdat je deze stap na een huwelijk vast niet meer neemt. Zelf wil ook zo graag, maar het zal me offers kosten. Ik heb het er voor over, maar ben gewoon bang voor het bovenstaande. Is dit onzin? Wat adviseert u? Een 22-jarige vrouw.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je ouders hebben gelijk: volg je hart. Als je hart uitgaat naar het buitenland laat deze kans dan niet schieten. Wat is nou helemaal een half jaartje… bovendien zijn er vandaag de dag zoveel communicatiemogelijkheden. Met een skypeverbinding is bellen goedkoop en kun je elkaar zelfs zien!
Als je hart uitgaat naar een verloofde die je niet wilt achterlaten, vraag je dan af hoe sterk en stabiel de verhouding met hem is. Wat is hij je waard als hij jou al binnen een half jaar ‘vergeet’? Je kunt ook hier in Nederland niet altijd in zijn buurt zijn, toch? Liefde is vooral geven, de ander gelukkig willen maken. Dáár moet je met hem over praten. Gunt hij jou deze kans die je zo graag wilt? Heeft hij daar wat voor over? In de vorm van brieven schrijven, mailen, skypen, wellicht je een keer bezoeken? Of vind je dat jij jezelf moet wegcijferen voor hem door maar niet te gaan (en daar misschien je hele leven spijt van te hebben, misschien zelfs wel hem in stilte te verwijten dat hij het jou niet gunt)?
Financiën zijn misschien een argument, maar wegen niet op tegen te leren levenslessen! Geld is te leen, of je moet iets langer sparen voor een huis... verdien je niets daar ginds?
Of je je baan moet opgeven kan ik niet beoordelen, maar praat daar eens over met je werkgever (misschien kun je –onbetaald- verlof krijgen of is er een of andere regeling mogelijk). In ieder geval heb je vóórdat je een besluit neemt voldoende ‘huiswerk’ te doen!
Ik wens je sterkte, en rust in de uiteindelijke beslissing!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik heb ook een grote liefde voor het buitenland, ontwikkelingswerk en andere culturen. Ook ik werd uitgenodigd om te komen, meerdere keren, ook plannen gemaakt maar nooit gegaan. Ook ivm met mijn studie, maar ook ivm met het feit dat ik verkering had en het niet zag zitten om hem een half jaar niet te zien. Met drie en een half jaar verkering zijn we getrouwd en kort daarna zijn we gezegend met kinderen. Voor geen goud zou ik mijn full-time baan als moeder willen opgeven, maar soms denk ik met verlangen terug aan die tijd dat er een mogelijkheid was om naar het buitenland te gaan. Nu heb ik die mogelijkheid niet meer, met kleine kinderen.
Daarom: volg je hart.. Niemand kan je die prachtige ervaringen ontnemen!
Sterkte hoor..
Annah
Net zoals Annah hierboven zegt, je kunt het ws later niet meer doen en moet je ook met spijt terugkijken. Ik wens je een goede reis ! Vaya con Dios.
En als je vriend je onder druk denkt te kunnen zetten door te zeggen dat hij vatbaar is voor andere vrouwen, dan is een heel pittig gesprek op zijn plaats lijkt me. Als je wilt trouwen, moet je vanaf dag 1 van de verkeringstijd op elkaar kunnen vertrouwen.
Ik heb ook langere tijd in het buitenland gewoond (overigens toen ik al getrouwd was, iets andere situatie). Het is zo geweldig leerzaam! Een ervaring voor het leven en inderdaad: later als je kinderen hebt is het nauwelijks nog te realiseren.
Hij is 5 mnd in Kamp Holland geweest. Ze waren toen nog niet getrouwd.
Hij was daar dagelijks in gevaar. De 5 maanden waren lang, maar het weerzien hartverwarmend. (ik was er niet bij hoor:-) Die kans kreeg hij ( het was eigenlijk een plicht)
"En als je vriend je onder druk denkt te kunnen zetten door te zeggen dat hij vatbaar is voor andere vrouwen, dan is een heel pittig gesprek op zijn plaats lijkt me. Als je wilt trouwen, moet je vanaf dag 1 van de verkeringstijd op elkaar kunnen vertrouwen." ben ik het helemaal mee eens.
Sterkte!
Ben zelf ook een tijdje in het buitenland geweest en zo dankbaar dat ik deze kans heb gehad!
Ik ken ook mensen die naar het buitenland zijn gegaan, ondanks dat ze een relatie hadden...en het is goed gegaan! Ik vind het niet bepaald een argument dat je als jongen vatbaar bent voor andere vrouwen, als je vriendin een tijd(je) weg is...! Dat kan dan nog wat worden. Zeker als het in je huwelijk een tijdje wat minder gaat. En vergeet inderdaad ook niet dat er zat mogelijkheden zijn om dagelijks contact met elkaar te hebben! Misschien is er ook wel een mogelijkheid dat je vriend een paar weken langs komt?
De kosten die er zullen zijn, daar kun je sponsors voor zoeken! Mensen zijn vaak sneller genegen om geld te geven aan kleine projecten, omdat ze dan zeker weten dat het goed gebruikt gaat worden!
Ik hoop dat je de keuze (in afhankelijkheid van de Heere God!) mag maken om te gaan! Hij zal je keuze dan zeker zegenen!
