Vraag
De overstromingen in Pakistan eisen hun overvloedige tol. Het raakt me bijzonder diep hoe de mensen daar nu moeten leven en hoe hun leven wordt geteisterd. Blij verrast was ik door de opening van het gironummer 555. Ik heb nog geen geldbedrag overgemaakt, wegens bepaalde redenen. Er zijn namelijk signalen dat het geld naar de overheid gaat, zodat er wapens van gekocht kunnen worden. En het land zegt het niet te hoeven gebruiken ('bewijs' van onafhankelijkheid, noemen ze het). Moeten wij als christenen -naar ons vermogen- de slachtoffers hierin toch bijstaan, al zijn er tegenstrijdige berichten rondom de geldinzamelingsactie? Is het wijs om geld te storten, zeker gezien de corruptie? Of moeten wij ons niet van ons stuk laten brengen en inderdaad ons steentje bijdragen?
Antwoord
Een actuele vraag! De beelden die de media ons verschaffen liegen er niet om: er is grote nood in Pakistan. En niet alleen daar: wat te denken van de vele miljoenen vluchtelingen die door spanningen en geweld in Afrika, Azië en elders verdreven zijn uit hun woonplaats. Wat kunnen we daaraan doen, wat is onze plicht? De vragensteller wil helpen door geld over te maken naar een geopend gironummer, maar aarzelt omdat hij/zij hoort van corruptie waardoor de gift niet daar terecht komt waar hij wil helpen.
Allereerst dit: het is goed om te willen geven. Laat dat ook van harte en naar vermogen gebeuren. Om zicht te krijgen op de vraag of het geld verantwoord besteed wordt kan erop gelet worden of de hulpverlener een zogeheten CBF-keurmerk heeft. Zo ja, dan weet je dat er door het Centraal Bureau Fondsenwerving gecontroleerd wordt of de hulpverlener het geld inderdaad uitgeeft aan de doelstellingen. Ook weet je dan dat er niet teveel “aan de strijkstok” van de hulpverlener zelf blijft hangen. De bureaukosten zijn beperkt en er wordt efficiënt gewerkt.
Je kunt er ook op selecteren of de hulpverlener vanuit een christelijke achtergrond werkt en hoe dat doorwerkt in de projecten. Voorbeelden zijn diverse hulpverleningsfondsen in de kerken zelf, Woord en Daad en ZOA. In het algemeen kan je zeggen dat die goed zicht hebben op de besteding van de hulp.
Op dit moment speelt mee het bericht dat op 23 augustus in het RD stond dat bij de uitdeling van eten in Pakistan hindoes en christenen worden verjaagd door moslims. Je zou om die reden een
project kunnen kiezen waarbij dit niet zou kunnen voorkomen. Bij het “naar vermogen” geven is ook een overweging dat je niet impulsief in één keer een groot bedrag overmaakt waardoor je later niet meer kunt helpen in een volgende noodsituatie.
Ten slotte de raad van Paulus in 2 Kor 9:6,7: die spaarzamelijk zaait zal ook spaarzamelijk maaien; en die in zegeningen zaait zal ook in zegeningen maaien. Calvijn merkt hierbij op: “hoe weldadiger gij zijt jegens uw naaste, zoveel te overvloediger zult gij de zegening Gods over u gevoelen. En dat niet alleen in tijdelijke zegeningen maar ook in een geestelijk loon.”
God heeft de blijmoedige gever lief.
Dr. G. van der Hoek
Dit artikel is beantwoord door
dr. G. van der Hoek
- Geboortedatum:28-05-1945
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Krimpen a/d IJssel
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Em. hoofddocent/rectorDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dit geldt pas als je boven een fiscale grens komt van de bedragen die je geeft. Deze giften zijn pas aftrekbaar bij een IB-aangifte boven een drempel van 1% van het
verzamelinkomen vóór toepassing van de persoonsgebonden aftrek (met een
minimum van € 60,-). Maximaal kunnen giften tot een bedrag van 10% van het
verzamelinkomen vóór toepassing van de persoonsgebonden aftrek afgetrokken worden.
Bij getrouwd zijn, kijkt de fiscus naar het gezamenlijk bedrag van de
verzamelinkomens vóór toepassing van de persoonsgebonden aftrek.
Beneden deze drempel kan geen enkel bedrag fiscaal worden afgetrokken van je IB.
Klopt, alleen deze info is gedetailleerder en kan aldus tot meer nut zijn.
Een erg mooie, christelijke organisatie om aan te doneren (als dit wel genoteerd mag worden by the way)
http://925.nl/archief/2010/08/26/moslimbroeders-op-de-penning-voor-pakistan
Ik vind het een lastig dilemma, net als in Haïti overigens. Ik heb zelf het sterke gevoel dat een gift aan 555 voor een fors deel niet op de plaats van bestemming terechtkomt. Daarnaast proef ik weerstand tegen acties zoals vandaag waarin de massa wordt opgezweept om te doneren. Juist dan geef ik geen cent eerlijk gezegd. En ik vind inderdaad ook dat de moslimbroeders van Pakistan allang over de brug hadden moeten komen. Waarom laten ze de gehate VS opnieuw de grootste gulle gever zijn?
Aan de andere kant wordt van ons gevraagd onze naaste lief te hebben als onszelf en heeft God de gulle gever lief zoals dr. Van den Hoek zegt.
Wij geven daarom aan een aantal goede doelen maar doen dat zeer bewust. Sommige kleinschalig, andere zoals W&D omdat de betrouwbaarheid bekend is.
Er zijn veel meer fondsen dan je aan kunt geven, zo nuchter moet je zijn. Ik denk dat het uiteindelijk meer om de manier van geven gaat.
En 555? Ik laat een ander even voorgaan. Maar een ieder zij in zijn gemoed ten volle verzekerd, ook hierin...
