Gesprek met onkerkerkelijke mensen

Hoe ga je een gesprek aan over het geloof met onkerkerkelijke mensen, bijvoorbeeld je buren? Eén keer begon een buurman er over, maar ik moest volgens hem eens logisch nadenken. Hij gelooft in de evolutietheorie. Andere buren vragen er niet naar, maar ik zou er zelf ook over kunnen beginnen. Als ik maar wist hoe ik dit aan kan pakken. Zou ik praktische voorbeelden kunnen krijgen? Ik weet niet goed hoe ik zo'n gesprek kan beginnen en ook niet op welke manier ik het beste kan reageren. Niet met een opgeheven vingertje, uiteraard. Ik ben niet sterk in sociale vaardigheden. Ik kom uit een gezin waarin huiselijk geweld voorkwam en ik heb daardoor psychisch veel moeite met (dreigende) conflictsituaties. Ook loop ik wel eens tegen dingen aan, ik weet dan niet goed hoe ik moet reageren en ik voel me dan achteraf schuldig als ik gezwegen heb. Een voorbeeld: Ik ging boodschappen doen en ontmoette een paar mannen die met elkaar in gesprek waren. Eén van hen vloekte. Wat moest ik doen? Een ander voorbeeld: Ik kwam een oud-collega tegen in het winkelcentrum. Hij sprak me aan en vroeg hoe het ging. Hij was al met pensioen, maar had het nog druk met van alles en nog wat, waaronder het startsein voor zeilwedstrijden op zondag. Dit zou een ingang kunnen zijn voor een gesprek over het geloof, maar ik weet niet goed hoe ik zou kunnen reageren op zijn verhalen. Ik leer het meeste door dingen te zien, hoe anderen dat doen, maar op dit gebied heb ik geen voorbeelden. En als ik mensen zie lopen denk ik vaak: ze hebben, net als ik, allemaal een ziel voor de eeuwigheid. Kan ik wat praktische tips krijgen?

Beste vriend of vriendin,

Jouw vraag is duidelijk, maar niet gemakkelijk te beantwoorden. Trouwens door de vakantietijd krijg je pas later antwoord. Graag begrip hier voor.

Een gesprek organiseren met onkerkelijke buren of misschien wat verder weg, is niet aan te bevelen. Zoiets moet ook een keer uitkomen. Met andere woorden je moet het ijzer smeden als het heet is. Ik begrijp uit je vraag, dat hij over het geloof begon, of dat hij niet kon vatten, dat jij in de schepping gelooft. Logisch nadenken als advies is nooit verkeerd, maar juist omdat zaken van geloof niet logisch te beredeneren zijn, is zijn antwoord niet op z’n plaats. Ook de evolutietheorie is niet logisch. Vele ideeën berusten op aannames die niet hard gemaakt kunnen worden. Jij kunt de schepping niet bewijzen, hij de evolutietheorie niet. Dan spreek ik nog maar niet over de vele verschillen in christelijke opvattingen en de onenigheid ook onder evolutionisten. Ook Intelligent Design is weer een ander facet. Voor deze rubriek voert dit alles te ver.

Voor ik verder ga, wil ik je vragen of het mogelijk is om wat materiaal op te sturen, wat jou enigszins kan helpen. Het blijven hulpmiddelen. Niet om het in deze rubriek af te blazen, maar het voert behoorlijk ver, om over deze zaken een gefundeerd antwoord te geven op deze problematiek. Dus indien mogelijk een adres, dan zoek ik materiaal bij elkaar.

Wat het beginnen van een gesprekje betreft, daar moet aanleiding voor zijn en die kunnen er zijn, maar het ligt heel gevoelig wanneer je andersdenkenden wijst op zaken die voor jou vanzelfsprekend zijn.
Een mooi voorbeeld vind ik altijd Paulus op de Areopagus in Athene. Hij had de stad doorwandeld en had de vele altaren gezien voor de even zovele goden. Je moet Handelingen 17 maar eens lezen. Hij knoopt aan bij het bekende, bij hun situatie en begint dan zijn rede. Hij prijst ze eerst dat ze zo godsdienstig zijn (alleszins als godsdienstiger), daarna  laat hij merken, dat hij hun dichters kent, tenslotte wijst hij een betere weg.

Ze luisteren, totdat hij spreekt over de opstanding uit de doden. Daar moeten ze niets van hebben, dat is dwaasheid. Toch heeft zijn rede ook vrucht: sommigen geloofden. Dat zal altijd zo zijn. Het Evangelie vraagt een keus, maakt scheiding, ook in de kerk.

Het probleem van het wijzen op het verkeerde van vloeken ligt heel teer. Daar is wijsheid voor nodig en elke situatie leent zich er niet voor, zonder laf te zijn. Iemand, die je beter kent en zich telkens aan deze zonde schuldig maakt, zou ik proberen onder vier ogen te spreken. Wanneer je plompverloren iemand, die je niet of oppervlakkig kent daarop aanspreekt, kan het gebeuren dat je nog meer over je heen krijgt. Nogmaals, niet om het te laten, maar ook weten hoe je het het best kunt aanpakken. Laten voelen dat het jou ernst is, dat jij er verdriet over hebt omdat je God liefhebt en het niet wil dat Zijn Naam zomaar gebruikt wordt. Tenslotte, wat betreft de zondag, daar mag je toch duidelijk over zijn: hij geeft invulling aan die dag, jij mag eenvoudig zeggen, wat jij die dag doet. Dat het een vreugde en verlangen is, om Gods Woord te horen.

Ik ben het met je eens: als je om je heen kijkt, zie je zoveel mensen om je heen die een ziel hebben voor de eeuwigheid. Begin dan maar voor hen te bidden en wacht een goede gelegenheid (Gods gelegenheid) af om iets te zeggen, wat voor jou waarde heeft voor de tijd, maar ook voor de eeuwigheid. Voel je met me mee, dat het dan voor je zelf enigszins duidelijk moet zijn, dat je ook echt van harte de Heere en Zijn dienst kan, mag en moet aanprijzen. Goed van God spreken, daar is nog nooit iemand slechter van geworden.

Wanneer je het op prijs stelt, wil ik je wel wat materiaal opsturen van het vak Apologetiek. Recent las ik ook in het jeugdblad van Daniël artikelen, die in deze richting gaan. Dus geen afschuiven, maar op een andere manier aan jouw wens (en) voldoen.

Ik wens je sterkte bij het vinden van een aanknopingspunt om een goed gesprek te beginnen met een andersdenkende. Wellicht hoor ik nog nader van je!

Met hartelijke groeten,
B. S. van Groningen

Dit artikel is beantwoord door

B.S. van Groningen

• Geboortedatum:
  25-04-1951
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik-Ido-Ambacht
• Status:
  Inactief

120 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven