Vraag
In Mattheüs 10: 35 lezen we dat Jezus niet is gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard. Want Hij is gekomen om tweedracht te brengen tussen een man en zijn vader, enzovoorts. Ik kan dit moeilijk bevatten. Ik begrijp dat je Jezus boven alles moet liefhebben, maar dat Hij daarvoor tweedracht brengt, kan ik moeilijk begriipen, omdat ik Christus zie als de Vredevorst. Graag een reactie van een predikant.
Antwoord
Wat verstaan we onder vrede. De vrede in ons land is te danken aan het feit dat de geallieerden (Amerika, Canada en Engeland) de bezetter, Duitsland, de oorlog hebben verklaard. Zonder die oorlog was er geen vrede geweest. Juist zo waren ze vredestichters! Al is de Heere Jezus de Vredevorst, Hij heeft der satan wel de oorlog verklaard. Hij zou nooit Vredevorst kunnen zijn als Hij de satan in de bloedige oorlog van Golgotha niet had overwonnen. Zou Hij geen oorlog met de satan gevoerd hebben, dan zou Hij de boze hebben kunnen verdragen en zou zo geen Zaligmaker en geen Vredevorst kunnen zijn.
Als jij de vrede met de Heere Jezus in je hart mag hebben, als een geschenk uit de hemel (mag je die hebben?), dan ga je de oorlog verklaren aan jezelf, de wereld en de zonde. Als je met jezelf, de wereld en de zonde vrede wil hebben, ben je geen kind van de Heere Jezus. Een staatsman zei eens: als je vrede wilt hebben, bereid je dan maar voor op oorlog. In ieder geval: als je de Heere Jezus mag kennen, dan zul je vrienden verliezen en er vrienden bij krijgen. Dat betekent tweedracht. Dat doet pijn. Maar je bent tegelijk ook gewaarschuwd. Het zijn gevaarlijke vrienden die in het geniep je vijanden zijn en waarvoor je niet op je hoede bent. Die proberen je van de Heere Jezus af te krijgen. Bovendien: niemand kan twee heren dienen. Hij zal of de ene haten (oorlog!) en de ander lief hebben (vrede!). Kortom: een Christen is geen allemansvriend. Het ware geloof is hier bovendien strijdbaar en daarom geen luilekkerland.
Iets anders is het dat een christen niet op oorlog uit is. Het blijft waar: indien het mogelijk is, zoveel als in u is, houdt vrede met alle mensen (Romeinen 12:18). Het is niet voor niets dat Gods kinderen elkaar wel eens toeroepen: welkom in de strijd! Als gevolg van de vrede met God Die gesmaakt wordt. Bovendien: volmaakte en absolute vrede is er pas boven in de hemel. Daar is niet de duivel. Daar is niet de wereld. Daar is niet de zonde. Daar zijn daarom niet de vijanden van Gods kinderen. Dan is geen oorlog meer nodig. In deze gebroken wereld wel.Bovendien betekent vrede scheiding met de oorlog, en geen vriendschap met de oorlog. Dan zou het geen vrede meer zijn. De vrede moet verdedigd worden. De vrede heeft vijanden. Die kunnen alleen meer bestreden worden met het wapen van het gebed. Gods kinderen hebben vijanden nodig. Dat doet ze te meer in afhankelijkheid bidden om de kracht van de Heere.Het christenleven is een strijd dat je buiten Christus, de grote Overwinnaar, geen enkele rust geeft. Gelukkig niet. Van deze valse rust geld het: rust roest.
Mag je vrede met de Heere hebben? Dan ben je over jezelf niet tevreden. Dan is het: strijd de goede strijd. Opdat je je op deze aarde nooit zou thuis voelen. Die strijd heb ik nodig, om op de Heere Jezus geworpen te zijn. Iemand zei eens: er moet veel strijd gestreden zijn, veel leed geleden zijn en veel gebed gebeden zijn, wil het eeuwig vrede zijn. In de oorlog en de strijd met de wereld, maakt de Heere de zijnen los van de wereld. Daarom is deze oorlog ook een zegen van de Heere Jezus. Bovendien moeten we de Heere Jezus niet narekenen naar onze opvattingen, daarin lopen we alleen maar vast. Laten we ons mogen houden aan wat de Bijbel over Hem zegt. Kritiek op de Heere Jezus houdt altijd bij Hem vandaan.
Ik wens je veel vrede met de Heere en daarom veel onvrede en strijd met jezelf, de wereld en de zonde toe. Gods zegen.Die vrede gaat door de strijd heen. Bedankt voor je vraag!
Ds. J. van Rossem
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. van Rossem
- Geboortedatum:04-03-1945
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Ds. van Rossem is op 7 maart 2013 overleden.Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De uitwerking naar buiten zal zijn dat, als je als discipel van Hem wilt leven, de omgeving van jou zich zal verzetten tegen een radicaal discipelschap. Want Jezus volgen gaat door trouw in alles.
Je omgeving (in ruime zin) zal dit niet kunnen/willen accepteren. Allereerst is dat een aanklacht naar henzelf dat zij wat zij zouden moeten doen en dit vervolgens niet doen, in jou een levend voorbeeld vinden dat het wel mogelijk is (met Gods genade) om naar Zijn wil te leven.
Je bent een geur ten leven geworden. Diegenen die een geur des doods om zich heen hebben kunnen jouw geur niet verdragen. Daar ligt o.a. het ontstaan van de tweedracht. Meehuilen met de wolven in het bos is wat zij het liefste zouden willen hebben; niet iemand die als een wandelend getuigenis van Hem hun naaktheid steeds weer aan het licht brengt.
Ten tweede is het zo dat juist binnen gezins- en familieverband dit ten diepste kan spelen.
Niet voor niets moest Jezus Zijn vaderstad verlaten Matt. 13:
En het geschiedde, toen Jezus deze gelijkenissen ten einde gebracht had, dat Hij vandaar wegging. 54 En in zijn vaderstad gekomen, leerde Hij hen in hun synagoge, zodat zij versteld stonden en zeiden: Vanwaar heeft Hij die wijsheid en die krachten? 55 Is dit niet de zoon van de timmerman? Heet zijn moeder niet Maria en zijn broeders Jakobus en Jozef en Simon en Judas? 56 En behoren zijn zusters niet allen bij ons? Vanwaar heeft Hij dan dit alles? 57 En zij namen aanstoot aan Hem. Maar Jezus zeide tot hen: Een profeet is alleen in zijn vaderstad en in zijn huis ongeëerd. 58 En Hij deed daar niet vele krachten wegens hun ongeloof.
In zij vaderstad namen zij aanstoot aan Hem en dus bracht Jezus daar tweedracht, ondanks het feit dat Hij vredevorst is.
