Zelfbeschadiging

C. den Hamer | Geen reacties | 27-03-2018| 09:58

Ik zit met een best wel een lastig probleem waar ik met anderen niet over durf te praten, wat ik eigenlijk hier nog niet durf te ‘bespreken’, ook omdat ik weet dat het triggerend kan werken. Ik, single vrouw van midden 20, doe al jaren aan zelfbeschadiging. Ik doe dit inwendig, in mijn vagina. Nu is het zo dat er medisch gezien niets aan de hand is. Maar toch heb ik elke dag buikpijn. Ik moet hier vanaf. Ook omdat ik erg bang ben dat het medische gevolgen voor de toekomst heeft. Hebben jullie tips om hier vanaf te komen/mee om te gaan?

Beste jongedame,

Wat ik enigszins mis in de door jou genoemde problematiek is wat mogelijk de oorzaak is van het automutileren. Wanneer is het begonnen en welke functie heeft het? Ik begrijp goed dat je het vervelend vindt dat je er geen vat op hebt om het te stoppen of te verminderen.

Wat is de genoemde buikpijn? Is dat het het gevolg van de zelfbeschadiging of is de buikpijn steeds aanwezig los van de zelfbeschadiging?

Je ziet dat ik vragen heb en er zijn er nog meer. Nu kan ik allerlei hypotheses loslaten over mogelijke oorzaken, functie etc. Dat vind ik niet zorgvuldig. Je hulpvraag is duidelijk: je wilt grip krijgen op je ongewenst gedrag. Mij rest niets anders dan je te adviseren contact op te nemen met de tweedelijns GGZ. Verwijzing kan worden gedaan door de huisarts. Aldaar kan men via gespreksonderzoek in kaart brengen over wat er aan de hand is en hoe je klachten begrepen dienen te worden en vervolgens welke hulp je nodig hebt.

Ik denk dat je er echt bij gebaat bent om de stap naar de hulpverlening te zetten.

Gods zegen gewenst,
Kees den Hamer

Dit artikel is beantwoord door

C. den Hamer

• Geboortedatum:
  15-03-1953
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerd Vrijgemaakt
• Woon/standplaats:
  Zwolle
• Status:
  Actief

118 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven