Vraag
Sinds een aantal maanden heb ik een hele lieve, zorgzame vriend. We praten samen heel wat af en groeien zo steeds meer naar elkaar toe. Mijn vriend studeert nog. Hij volgt een deeltijdopleiding, zit in het laatste jaar en is nu bezig met zijn stage. Helaas loopt dit helemaal niet. Hij heeft met heel wat dingen moeite en het ziet er niet naar uit dat hij daarvoor een voldoende krijgt. Hoogst waarschijnlijk moet hij zijn stage gaan verlengen. In dit alles probeer ik hem volledig bij te staan. Ik stuur hem berichtjes en ik praat veel met hem over wat het met hem doet en wat ik hem kan bieden. Ik laat hem ten allen tijde weten dat hij het helemaal voor mij is en dat hij in mijn ogen absoluut niet faalt. Hij zegt daar erg blij mee te zijn. Deze week kwam voor mij de klap. Hij belde me om te zeggen dat hij een weekend niet kwam, zodat hij kon uitrusten. Hij had die week flink onder spanning gestaan en hij moest ook nog veel aan allerlei opdrachten werken. Ik vond het vreselijk! Het gaat me nu weer door merg en been. Ik vind het zo erg dat hij er niet is, ik niet tegen hem kan aan babbelen, hem niet van dichtbij kan ervaren. Ik ben er al twee dagen flink van overstuur. Ik ben zo bang dat de reden is dat hij ten diepste niet verder met mij wil. Belangrijk hierbij is te weten dat hij ruim 140 kilometer verderop woont. Omdat hij schrok dat ik zo overstuur was, is hij naar me toegereden. Laat ik nu net die avond niet thuis zijn.. Toen is hij weer teruggegaan. Hij liet een briefje achter, een prachtig en ontroerend gebaar, maar ik vind het zo verschrikkelijk dat ik hem twee weken niet meer zie. Ik huil ontzettend veel en ik ben erg van slag. Mezelf rustig krijgen lukt me haast niet. Ik ben zo bang dat hij me verlaat. Ik heb hem gezegd dat dit me veel pijn doet, maar dat ik zijn keuze begrijp. Hij heeft echt rust nodig. Alleen voelt het nu net alsof hij die bij mij niet kan krijgen. Ik voel me zo tekort schieten en ik weet niet meer wat ik moet doen. Als ik vraag wat hij van me nodig heeft, antwoordt hij met: "Dat je me ruimte geeft om te zijn wie ik ben." Dat zet me zo aan het denken. Doe ik dat dan onvoldoende? Mijn hart voelt gebroken. Ik snap het allemaal niet meer. Ik weet met al mijn gevoelens geen raad. Alstublieft, kunt u handvatten aanreiken?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Heet dit ‘wanhopig verliefd’? Denk eens rustig na: hij is gek op je, rijdt naar je toe als jij laat merken dat dat voor jou nodig is… Waaraan twijfel je? Meer aan jezelf dan aan hem, als je het mij vraagt. Dat je op het moment niet thuis was, is gewoon pech. Tegenwoordig is met een mobieltje gemakkelijk te achterhalen waar je je bevindt, zodat een vergeefse reis van 2x 140 km. niet nodig hoeft te zijn. Praat eens met elkaar over práktische dingen (zoals een mobiele telefoon). En praat met elkaar over de verwachtingen die je hebt. Als hij ruimte nodig heeft: geef hem die. Die ruimte gaat toch niet om jullie relatie, maar om zijn dagelijkse bezigheden (stage, studie)? Ook in de verkeringstijd kun je niet steeds bij elkaar zijn, net zo min als binnen je huwelijk als er dagelijks werk te doen is.
Je verhaal begint zo positief: leuk om te lezen! Wat is die “klap”? Ik dacht: nu komt er iets verschrikkelijks! Maar het enige is, dat hij even tijd nodig heeft om uit te rusten en dat jullie weerzien daardoor een of twee weekjes opschuift. Nou, en? Als hij uitgerust naar je toe komt is het waarschijnlijk een stuk gezelliger dan wanneer jij zo’n claimend gedrag vertoont als je nu doet!
Liefde is géven. Niet alleen aandacht. Maar ook tijd. En ruimte. Nee, gemakkelijk is dat niet altijd. Maar liefde moet kunnen gróéien, zonder dat het verstikt raakt! Liefde is ook vertrouwen hebben. In jezelf en in de ander. Dan hóéf je niet zo bang te zijn als jij nu beschrijft dat je bént! Welke handvatten wil je nog meer?
Wees rustig, nuchter en kijk eens naar zíjn handelen. Dan twijfel je toch niet meer? Intussen zullen de paar weekjes zonder hem wel voorbij zijn. Ik hoop, dat hij vanaf nu voldoende rust van jou krijgt om zijn studie en zijn stage af te ronden! Zodat hij een baan kan gaan zoeken en jullie een goede gezamenlijke toekomst tegemoet kunnen gaan.
Gode bevolen,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Mag ik je één tip geven? Leg de lat eens wat lager. Je legt 'm veel te hoog! Ik hoor je praten over de moeilijkheden die je vriend heeft met zijn studie en stage, prima, maar je schrijft erover alsof het onoverkomelijk zou zijn. Het zijn niet jouw moeilijkheden hè, al vind ik het een groot compliment waard dat je hem daarin probeert te steunen. Maar laat het wel bij hem, neem niet zijn zorgen op jouw schouders, dat is zó zwaar!
Je wilt je vriend alles geven ("In dit alles probeer ik hem volledig bij te staan. Ik stuur hem berichtjes en ik praat veel met hem over wat het met hem doet en wat ik hem kan bieden. Ik laat hem ten allen tijde weten dat hij het helemaal voor mij is en dat hij in mijn ogen absoluut niet faalt" zeg je) en dan komt de reactie van je vriend: geef me de ruimte om te zijn wie ik ben. Heel vanzelfsprekend dat je je afvraagt: doe ik dat dan niet?
Waarschijnlijk ervaart jouw vriend jouw liefde/meeleven/begrip op een andere manier dan jij het bedoelt. Kan dat zo zijn? Ik zou je willen aanraden om het boek 'de vijf talen van de liefde' eens te lezen. Dat is zo waardevol! Er gaat een wereld voor je open, je leert je vriend kennen, je leert 'de man' kennen, want een man gaat nu eenmaal heel anders met dingen om dan een vrouw. Zo kan 'werk' (en dus ook: studie, stage) voor een man ontzettend belangrijk zijn (het is zijn signaal van: als ik studeer, haal ik een diploma, heb ik een goede baan, en kan ik dus goed voor mijn vrouw zorgen). Voor een vrouw is dit: werk? Hij denkt alleen maar aan werk! Ik wil hem bij me hebben!
Nogmaals, leg de lat niet te hoog, en lees het boekje wat ik noemde.
Je zult er echt gebaat mee zijn!
Groetjes, en veel sterkte ermee hoor!
Annah
Lieve vragenstelster, wil nog iets kwijt,ga in die twee weken bidden voor je vriend, bid voor rust,voor kracht om zijn stage te doen, zijn opdrachten met goed succes afteronden, bidt voor echte vrede en rust in zijn hart. (die alleen God hem kan geven)Dan ben je toch verbonden met hem, en ervaar de kracht van het gebed.
Blessings,
