Dommigheden van ouders

Mijn vraag gaat over mijn ouders. Soms weet ik niet goed hoe ik met ze om moet gaan. Ze verdiepen zich namelijk nergens in en weten mijns inziens ook weinig wat betreft het geloof. Ook al zitten we in een reformatorische kerk en is één van mijn ouders reformatorisch opgevoed. Mijn vader vraagt bijvoorbeeld welk land het land Kanaän is. Ook weten ze niet wat atheïsme is, om maar iets te noemen. Ze zien ook niets verkeerds in alternatieve geneeswijzen als acupunctuur, iriscopie, enz. En zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen. Volgens mij is dit puur domheid. Ze lezen ook nooit een goed boek, waar ze iets uit zouden kunnen leren. Ik kan me heel erg ergeren aan deze 'dommigheden'. En soms ben ik er ook boos om. Dan denk ik: ik zou juist zo graag dingen van mijn ouders leren. Maar helaas is dat niet het geval, op “Opent uwe mond”, “Ik ga slapen, ik ben moe”, en een standaard kindergebed voor bij het eten, na. Dit doet mij soms verdriet. Heeft u tips hoe ik hiermee om kan gaan?

Beste vraagsteller(stelster)

Soms ben je boos vanwege de dommigheden van je ouders. Je denkt: ik zou zo graag willen leren van mijn ouders. Ik begrijp je verdriet en ergernis, te meer omdat je zelf wel interesse hebt in de Bijbel en geloofszaken. Toch zou ik willen beginnen met je erop te wijzen dat het vijfde gebod van ons vraagt dat we geduld moeten hebben met de zwakheden en gebreken van de degenen die over ons gesteld zijn. (Zie de uitleg van de H. Catechismus in zondag 39).

Nu ken ik je ouders niet, ik weet ook niet welke schoolopleiding ze hebben genoten. Of ze vroeger op een jeugdvereniging van de kerk hebben gezeten. Indien hun schoolopleiding van een lager niveau is dan het jouwe, indien het meer doe-types zijn, is een en ander ook wel weer begrijpelijk. Mijn vraag is: kunnen we mensen hun domheid verwijten? De een heeft nu eenmaal een hoger intellectueel niveau dan de ander. Die zijn er voor de Heere niet minder om. Anders ligt het als ze niet hun best willen doen om iets van de Bijbel te begrijpen.

Je verlangen om te willen leren van hen is begrijpelijk en goed. De vraag is natuurlijk, hoe kun je enige verandering aanbrengen in hun houding die jou ergert? Ik geef je daarvoor enkel tips.

-Het is goed om hen allereerst in het gebed bij de Heere brengen. En begin dan met danken voor het vele goede wat je in hen mag ontvangen. Smeek vervolgens de Heere of Hij hen die geestelijke interesse wil geven.

-Je zou het ook eens voorzichtig met je ouders open en eerlijk kunnen bespreken. Ze laten zien dat geloof niet buiten kennis om gaat. Daarbij moet je bedenken dat niet de hoeveelheid kennis zaligmakend is. “Een eenvoudige vrouw op haar knieen reikt geestelijk hoger dan een geleerd theoloog op zijn tenen.”

-Je zou hen kunnen stimuleren om een soort Bijbelkring in hun gemeente te bezoeken. Je zou hen eenvoudige maar informatieve boekjes voor hun verjaardag, voor vaderdag of moederdag kunnen geven met de opmerking: “Ik zou het fijn vinden als u ze  leest en we er samen over kunnen doorpraten.”

Hopelijk heb je in je omgeving wel mensen die in geestelijk opzicht een vader en moederfiguur voor je kunnen zijn. Mogelijk vind je binnen je vriendenkring mensen die je ‘sparringpartner’ kunnen zijn in dit opzicht. Veel geduld en wijsheid toegewenst.

Ds. A. van Vuuren

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. van Vuuren

• Geboortedatum:
  02-11-1948
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Capelle a/d IJssel
• Status:
  Actief

131 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven