God heeft niet ieder mens lief

Ik hoorde pas in een preek dat God niet ieder mens liefheeft. Dit riep vragen bij mij op. Als God onbekeerde mensen niet lief zou hebben, zou Hij ze toch ook weg doen van voor Zijn aangezicht? Er wordt ook wel eens gezegd: God heeft geen lust in de dood van een onbekeerde. Dat is dan toch tegenstrijdig met de opmerking dat God niet ieder mens liefheeft?

Beste vriend/vriendin,

Opnieuw een vraag die eigenlijk niet te beantwoorden is. Waarom niet? Omdat het moeilijk is om vanuit een preek, die ik niet gehoord heb een citaat lees. Met andere woorden: ik mis de context. Trouwens het is niet goed om de deugden van God tegen elkaar uit te spelen. God is niet alleen liefde, maar ook rechtvaardig, ook heilig.

Met het tweede gedeelte van je vraag weet ik iets meer raad, omdat dit een Bijbeltekst is, die ik vanuit de profeet Ezechiël kan traceren. Al moeten we een tekst wel goed citeren. Zie Ezechiël 18 vers 23 : “Zou Ik enigszins lust hebben aan den dood des goddelozen? Spreekt de Heere HEERE; is het niet, als hij zich bekeert van zijn wegen dat hij leven? De liefde van God vraagt wel om bekering.  En in vers 32 van dit hoofdstuk staat min of meer hetzelfde. Nogmaals ik zou graag een antwoord geven of God ieder mens liefheeft, maar dat is wel Zijn verborgen Raad en we mogen volgens de NGB die verborgen Raad niet curieuslijk  (nieuwsgierig) onderzoeken. Wanneer God elke zondaar op dezelfde wijze liefhad, zou ook iedereen zalig worden. Toen ik met deze vraag worstelde, kreeg ik uit een onverwachte hoek eerst zelf een antwoord en dat wil ik de vraagsteller/vraagstelster niet onthouden. In mijn dagboek van dr. H. F. Kohlbrugge  “Mijn Verlosser leeft”, stonden op 12  en 13 januari de volgende meditaties over de tekst: God is liefde (1 Johannes 4:8b).

Die wil ik gedeeltelijk als antwoord meegeven. “God is liefde, Hij is de Eerste, Die Adam opzoekt die voor Hem vlucht. Hij wil onze dood niet, dat zweert Hij immers bij Zijn eigen eeuwige leven, als Hij spreekt: Zo waarachtig als Ik leef, Ik wil niet dat de goddeloze zal sterven. Hoewel Hij ons in zijn rechtvaardige toorn met de eeuwige dood moet straffen, ligt het in Zijn hart toch anders. Daarin rusten eeuwige gedachten van vrede. Hij heeft het leven en de onsterfelijkheid naar Zijn eeuwige barmhartigheid voor ons aangebracht en in het licht geplaatst – voor ons, verlorenen, voor ons, die niet naar God vroegen en Hem niet zochten. God is liefde, niet pas dan als wij Hem liefhebben, niet pas dan als wij ons tot Hem bekeerd hebben, niet pas dan als wij de strijd tegen de zonde zijn begonnen, maar vóór wij dit daglicht zagen, vóór wij geboren waren,  vóór wij iets goeds of kwaads konden denken, dromen en doen, vóór Adams zonde ons werd toegerekend, vóór het bleek dat wij als Adams kinderen gevallen en totaal verdorven waren.

Zijn liefde is er vóór onze afval van Hem, onze verdorvenheid, onze zonde, onze misdaad en ongerechtigheid. Het is dus niet: eerst zonde, dan bekering en dán de liefde Gods – maar éérst de liefde Gods, dan onze zonde, misdaad, onze haat en onze vijandschap. De liefde Gods bedekt alles en spreekt: “Ik heb u liefde gehad met een eeuwige liefde; daarom heb Ik u getrokken met goedertierenheid.” Zijn liefde is dat Hij Zich eerst met ons verzoent en ons met Zichzelf; op grond van deze verzoening en uit kracht daarvan komt Hij telkens weer tot ons en spreekt Hij tot ons waar wij in ons bloed liggen: Gij zult leven!

God, voor Wie u vanwege jouw dood bang bent, heeft Zijn eniggeboren Zoon gezonden. Kon Hij een betere getuige en brenger van Zijn liefde zenden? Hij heeft het beste wat Hij bezat ervoor over gehad. Iemand die Hem nader stond, iemand die betrouwbaarder was om ons bekend te maken dat Hij onze dood niet wil, maar ons leven, kan Hij toch zeker niet zenden?! Zo komt de Zoon tot mij, tot u/jou die mede deze wereld uitmaken. De Zoon komt met Zijn genade, met Zijn bloed, Hij komt als de Beloofde, Hij komt als een Profeet, een Hogepriester, een Koning. Hij komt niet uit Zichzelf, Hij komt overeenkomstig het bevel van de Vader, Hij komt , door God gezonden – door Hem zullen wij, stervenden, het leven hebben.

De Zoon heeft een hart om te zoeken totdat Hij vindt en ogen als vlammen van vuur om te vinden. En als Hij heeft gevonden, is Hij zó  genadig dat Hij het gevondene voor eeuwig aan Zich bindt, zodat het bij Hem mag blijven. Dat komt tot uitdrukking in zijn koninklijk woord: Volg Mij – en wie Hem mag volgen , vindt steeds meer waarover hij zich eeuwig mag verheugen; die vindt ook weer mensen die hij tot de Heere brengt. Dan verblijden er twee en meer zich over de kennis die Jezus heeft van de toestand van de ziel, over de liefde van God die zij, in weerwil van hun verlorenheid, steeds meer tot hun heil en troost ontdekken en ervaren.”

Tot zover de dagboekstukjes van dr. Kohlbrugge. Alles wat ik er aan toevoeg , kan de kracht ontnemen. De liefde van God heeft een adres: verloren zondaren. En die roepen tot verwondering uit: wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad.

Maar er is ook een keerzijde: we kunnen die liefde ook versmaden en op zo’n grote zaligheid geen acht geven. Buiten Christus is God een verterend vuur en een eeuwige gloed, bij Wien niemand wonen kan, maar in Christus is Hij een gaarne vergevend God en Vader voor allen, die Zijn verschijning hebben liefgehad. De liefde van God is eenzijdig, eeuwig en onveranderlijk en soeverein: Jacob heb Ik liefgehad en Ezau heb ik gehaat. Deze twee zaken zijn beide onbegrijpelijk, niet te verklaren en die liefde slechts te bewonderen: waarom wat ’t op mij gemunt? Niets uit ons, alles uit Hem, zo reist men naar Jeruzalem.

Met hartelijke groeten,
B. S. van Groningen

Dit artikel is beantwoord door

B.S. van Groningen

• Geboortedatum:
  25-04-1951
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik-Ido-Ambacht
• Status:
  Inactief

120 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven