Vraag
Is er een verklaring voor de oorsprong van het kwaad? Ik word radeloos van het denken hierover. Het is mijn diepste verlangen om weer te geloven in een goede God, maar deze gedachten houden mijn nu al bijna een jaar in de greep. Ik word er lichtelijk depressief van. Het is mijn zwakke punt waar naar mijn idee de duivel mij op aanvalt. Zo hevig als nu heb ik er echter nog nooit mee geworsteld. De goedheid van God lijkt zo ver weg. God heeft de mensen geschapen terwijl Hij van tevoren wist of wilde dat een groot deel verloren zou gaan? Het lijkt zo egoïstisch: de mensen scheppen, laten vallen, een Verlosser zenden om zo meer eer te krijgen. Ik schaam mij voor mijn gedachten, het is Godslasterlijk, maar ik hoop verder geholpen te kunnen worden. Is het zo dat Hij dat van tevoren had besloten, of denk ik dan te menselijk? Hoe moet ik het “van eeuwigheid” zien? In de eeuwigheid is geen tijd. Is er dan wel een voor en na, zodat je kunt zeggen dat God het “van tevoren” besloot? Ik ben zover dat ik het echt wel wil aannemen, dat geeft rust, maar het lukt mij niet meer om mij echt schuldig te voelen voor God. De duivel doet het, maar is dat het enige antwoord? Ik heb het idee dat mijn gedachten ook niet allemaal reëel zijn. Neem ik dingen te letterlijk? Hoe kun je over deze dingen denken? Heel graag wat handvatten, alvast dank! Vriendelijke groet, een jongere.
Antwoord
Beste jongere,
Je vragen vind ik heel eerlijk en heel diep. Ik wil proberen – neen, niet een antwoord te geven, want ik kan God ook niet doorgronden, maar ik wil wel proberen een richting te wijzen.
Laten we beginnen met vast te stellen dat degene die God kan doorgronden, zelf God moet zijn. Wij dus niet. Die bescheidenheid is wel nodig en kan ook helpen om een weerwoord te hebben aan wat je zelf als duivelse aanvallen/influisteringen benoemt. Het weerwoord is: Het is mogelijk om in God te geloven zonder Hem in alles te doorgronden! Zoals het mogelijk is iemand lief te hebben en te vertrouwen, die beter weet wat goed voor ons is dan wij zelf kunnen overzien. (ik schrijf “iemand” en “die” nu met kleine letters, maar je kunt die in gedachten ook vervangen door hoofdletters).
De kern van je vragen zie ik in de volgende zinnen: “De goedheid van God lijkt zo ver weg. God heeft de mensen geschapen terwijl Hij van tevoren wist of wilde dat een groot deel verloren zou gaan? Het lijkt zo egoïstisch: de mensen scheppen, laten vallen, een Verlosser zenden om zo meer eer te krijgen.”
Je stelt hier twee dingen op één lijn, die toch niet helemaal op één lijn staan, namelijk het weten en het willen van God. Bovendien stel je dat God de mensen heeft laten vallen. Daar zit, denk ik, de kern van je probleem.
Allereerst: God wil de zonde niet. Dat kan God niet willen, anders hield Hij op een heilig God te zijn. Wat is dan de relatie tussen God en het kwaad dat er is geschied? Want het heeft God ook niet overvallen. Hij wist het. Waarom heeft God het dan laten gebeuren? Die vraag hoor ik achter jouw vragen meeklinken. Als God het wist, waarom heeft Hij het dan niet voorkomen, en nu Hij het niet heeft voorkomen wilde Hij zeker dat het zou gebeuren, zodat uiteindelijk het zou leiden tot de meerdere verheerlijking van Zijn Naam?
Ik hoop dat je even vasthoudt dat God het kwaad niet wilde, ook niet kon willen, omdat dat strijdig is met Zijn heilig wezen. Vervolgens moeten we niet meteen verder gaan denken langs de lijn van Gods weten. Dat God alles wist, is wel waar, maar dat komt op een ander moment pas ter sprake.
Het eerste wat gezegd moet worden is, dat God recht heeft op de hoogste vorm van liefde. Vrijwillige liefde is de hoogste vorm. Liefde die wordt afgedwongen, of die is ‘voorgeprogrammeerd’ is van een mindere aard dan zuivere vrijwillige liefde. Wil liefde echt vrijwillig zijn (en niet in schijn vrijwillig) dan moet de vrijwilligheid ook getoetst en getest kunnen worden. Dat is wat in het paradijs heeft plaatsgevonden. De mens was in staat en was door God toegerust om op vrijwillige basis het kwaad (de verzoeking) te weerstaan. Tussen haakjes, de Bijbel zelf geeft ons geen antwoord op de vraag naar de oorsprong van het kwaad, zij beschrijft eenvoudig dat het een werkelijkheid is waarmee te maken hebben.
Indien de mens standvastig zou zijn gebleven in zijn gehoorzaamheid aan God, zou de verzoeking zijn weerstaan en had de duivel de aftocht moeten blazen en onverrichter zake naar huis moeten gaan. Dat is wat God het liefste wilde. Maar dat is niet gebeurd. Daarvoor is de mens verantwoordelijk en niet God.
Trouwens, jij schrijft: de duivel doet het, maar is dat het enige antwoord? Neen; je moet oppassen dat je niet de duivel verantwoordelijk maakt voor wat de mens zelf heeft gedaan. De duivel heeft wel een bepaalde rol gespeeld en is zeker daarvoor verantwoordelijk, maar de mens is verantwoordelijk voor wat hij zelf gedaan heeft.
Niet God? Had God dit niet kunnen voorkomen? Neen, want dan had God genoegen moeten nemen met een mindere soort van liefde en dat past niet bij de volmaaktheid van Zijn wezen. God zou dan afstand moeten doen van de hoogste vorm van aanbidding, waar Hij recht op heeft, Die ten overstaan van de allerhoogste God gepast is en Die Hij zo waard is. Nu de mens (tegen Gods wil) gevallen is, is er wel een buitengewoon moeilijke en pijnlijke situatie ontstaan. Heeft de duivel gewonnen? Is Hij dan toch sterker dan God? Absoluut niet! Hier openbaart zich de diepte van Gods barmhartigheid, dat Hij na de val van de mens gaat openbaren dat Hij dit allemaal had voorzien en er rekening mee gehouden heeft door er een plan voor op te stellen. Dat is de misrekening van de duivel. Hij meende zijn slag geslagen te hebben, maar God was hem een eeuwigheid voor!
Nogmaals, na de val maakt God bekend dat er uit vrije genade toch een weg van verlossing voor de gevallen mens is, hoewel hij dat niet verdiend heeft. God zorgt er op deze manier Zelf voor, dat er toch een volk zal zijn dat Hem gaat grootmaken, liefhebben en dienen vanwege Zijn aanbiddelijke zondaarsliefde in Christus. Ja, zo komt Hij toch aan Zijn eer, maar dat is geen egoïsme. God had ook kunnen besluiten om de mens te laten in het verderf. God heeft de mens niet nodig om aan Zijn eer te komen. Niettemin wilde Hij door de mens verheerlijkt worden! Daarom heeft God dat oorspronkelijke doel toch willen verwezenlijken, ook na en ondanks de zondeval. Geen egoïsme, nogmaals, maar onbegrijpelijke zondaarsliefde waarbij Hij Zijn eer heeft willen verbinden een jouw en mijn behoud.
Ik hoop, beste jongere, dat deze overwegingen je uit de wirwar van vragen kunnen halen en dat je God kunt zien als “het Allerhoogst en eeuwig Goed”, zodat je ook (weer) lust krijgt om deze God te dienen en te vrezen.
Met vriendelijke groet,
Ds. H. Korving, Urk
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Korving
- Geboortedatum:01-12-1954
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Ds. Korving ging in november 2021 met emeritaat.
Lees ook het artikel dat Refoweb met ds. Korving had n.a.v. zijn boek 'Taal en teken'.
En kijk/luister:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De AFWEZIGHEID van goedheid laat kwaadheid bestaan. Net zo als de afwezigheid van licht duisternis is.
Het kwade is dus niet met opzet geschapen; dat kan God n.l. niet scheppen, doch het kwade bestaat wel (zie boven).
God is weliswaar almachtig toch kan Hij een aantal zaken niet: bv. het kwade scheppen, zijn gesproken woord breken, onrechtvaardigheid en rechtvaardigheid mengen.
- Doet soms een bron uit dezelfde ader zoet en bitter water opwellen? (Jacobus 3, 11-12)
- Kan soms, mijn broeders, een vijgenboom olijven of een wijnstok vijgen opleveren?
evenmin kan een zilte bron zoet water geven.
Vanwege het feit dat God er van eeuwigheid is en aldus ook zijn goedheid van eeuwigheid bestaat, bestaat het kwade ook van eeuwigheid.
Het kwade is n.l. niet zo maar Gods "bestaan" binnen komen rollen, als een onverwachts opduikend verschijnsel uit een ver verwijderd iets.
Net zo goed als het goede zich wil manifesteren, wil/zal ook het kwade zich willen laten gelden.
Dit (het kwade) heeft zich inderdaad laten gelden en heeft in de hoogmoed van één van de hoogst geschapen engelen een middel gevonden om deze engel op te zetten tegen God. Boven God uit willen laten stijgen en in wezen de positie van God te willen aantasten.
Na de strijd in de hemel is het kwade in de vorm van de engel des lichts (satan) met een derde van de engelen, die hem volgden, uit de hemel geworpen.
Jes 14, 12 en volgende:
Hoe zijt gij uit de hemel gevallen, gij morgenster, zoon des dageraads; hoe zijt gij ter aarde geveld, overweldiger der volken!
Toen maximaliseerde het kwade zich in een ontembare haat tegen God en tegen al dat wat van God is.
De mensenkinderen, geschapen om tot een volle vreugde te zijn voor God en Christus (zie Spreuken 8) vormde voor satan, nadat God de mensenkinderen Adam en Eva met een vrije wil geschapen had, een uitgelezen doel om door middel van het vernielen van deze vrije mensenkinderen als het evenbeeld van God, om voor eeuwig op God wraak te nemen.
Doch satan, geen weet hebbende van Gods reddingsplan in Christus, kreeg aangekondigd dat het zaad van de vrouw hem de kop zou vermorzelen. (Gen. 3,15)
Door Christus is het heilsplan van God in waarheid tot redding geworden voor zovelen die Hem mogen leren kennen uit genade en hen vervolgens in heiliging door de Geest dat koninklijke volk te laten worden.
Hebreeën 2,18: Want doordat Hij zelf in verzoekingen geleden heeft, kan Hij hun, die verzocht worden, te hulp komen.
En dat is wat Christus doet om ons die verzoeking op verzoeking kennen, als gevolg van de zondeval, te hulp komen teneinde ons te redden uit de macht van satan. Een macht die hij over ons heeft vanaf onze geboorte af.
Christus formeert voor zich een bruid dat is zijn gemeente waar Hij zelf het hoofd van is en als eersteling ook de voorloper van is.
Hebr. 7, 25:
Kol 2,15: Hij heeft de overheden en machten ontwapend en openlijk tentoongesteld en zo over hen gezegevierd.
Evenzo zal zijn gemeente zegenvierend in Hem voor God gesteld worden.
Hebr. 7, 25:
Daarom kan Hij ook volkomen behouden, wie door Hem tot God gaan, daar Hij
altijd leeft om voor hen te pleiten.
Zo komt God wederom aan Zijn eer, van oorsprong bedoeld om van Zijn mensenkinderen te ontvangen. De vertrouwelijke omgang van God met zijn mensenkinderen, zoals in het paradijs bedoeld en ook een "tijdlang" aldaar aanwezig, is hersteld!!
Christus heeft zijn bruid, waaraan en waarmee Hij tot in eeuwigheid zijn volle vreugde beleefd.
Rom. 8,16-17
Die Geest getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn. Zijn wij nu kinderen, dan zijn wij ook erfgenamen: erfgenamen van God, en mede-erfgenamen van Christus; immers, indien wij delen in zijn lijden, is dat om ook te delen in zijn verheerlijking.
Jongere, het bovenstaande in combinatie met het antwoord van Ds. Korvink moge je helpen los te komen uit de spiraal van de twijfel en de onzekerheid.
Jouw diepste verlangen om weer te geloven in een goede God heeft nu zijn start gekregen.
Maar ajb stop ermee om een verklaring te zoeken voor al die dingen die je niet begrijpt want dat gaat nooit lukken. God is zoveel groter dan wij en de verborgen dingen zijn voor God maar de geopenbaarde voor ons. En Hij heeft ons geopenbaard dat Hij geen lust heeft in onze dood.
Het staat niet in de Bijbel hoe het kwaad ontstaan is dus vind God het niet nodig dat wij dat weten anders had het er wel in gestaan.
Maar Hij roept je wel zoals je bent en dan mag je al je vragen over Hem meenemen. Hij weet wel dat we vijanden van Hem zijn en dat we Hem niet begrijpen maar Hij vraagt ook niet van ons dat we Hem eerst begrijpen of iets anders, wat dan ook.
Leg alles maar gewoon voor Hem neer, Hij weet er echt wel raad mee.
Adam gaf via Eva God de schuld van zijn zondigen en zei God toen tegen hem, zorg eerst maar eens dat je goede gedachten van Mij hebt... nee, daar ging Hij niet eens op in maar Hij kwam met Zijn belofte.
En wordt alles je dan duidelijk? Gaat Hij je dan uitleggen waarom Hij het ene wel heeft toegelaten en waarom Hij het andere juist niet doet?
Nee hoor, ik heb nog steeds lang niet alle antwoorden maar ik kan geen kwaad meer van God denken en dat is zo'n bevrijding, dat kan ik je niet zeggen.
Wat ik maar wil zeggen, laat je niet door je onbegrip bij Jezus vandaan houden maar breng het maar gewoon mee met al je andere zonden.
